حضرت-فاطمه(س)

«اگر خداوند، علی(ع) را نمی آفرید، برای فاطمه همسر و همتایی در روی زمین نبود.»

آن گاه که بر سجاده خویش می ایستادی هیچ کس جرأت نگاه به تو را نداشت.

عطر شورانگیز غزل ها طرحی از عطر توست; جلوه ی آینه ها از تصویر توست که در سینه دارند، بهار با همه دلبری اش، تمام زیبایی اش را از تو وام می گیرد .

افطار امشب، از آسمان به رسول صلی الله علیه و آله نازل شده. طَبَق بهشتی را می گشاید و به میوه های آسمانی که تحفه خداوند بر اوست، می نگرد

مکّه، غرق آینه باران نور و سرور است.

آفتاب از لبخند تو آغاز می شود و بهار، در دامنه روح تو گل می کند.

چهل روز راز و نیاز با خدا، چهل روز دل بریدن از خانه و همسر و زندگی همیشگی و چهل روز میهمان خدا بودن، برای رسیدن تحفه ای از بهشت بود

نامکشوف ترین نام، دلخوشی پیوسته پیامبر(ص)!

این بار که میهمان خانه ی دل هاتان می شویم، حال و هوای خاصی داریم، حتما شما هم همین طور هستید .

«فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَه بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا یَخْصِفانِ عَلَیْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّهِ؛1 پس چون از آن درخت خوردند، زشتی هایشان برایشان آشکار شد؛ پس بر آن شدند که از برگ درختان بهشت خود را بپوشانند».