حضرت-فاطمه(س)

یگانه زوج معصوم آفرینش، سرچشمه جوشش حقیقت و ولایت در جهان هستند و از سلاله پاکشان فرزندانی متولد شدند که ولی خدا بر روی زمین بودند؛ چراغ­های هدایتی که یکی پس از دیگری قدم بر عرصه حیات گذاشتند تا انسان را از بیراهه به راه راست رهنمون شوند؛ سبیلٌ بعد السّبیل؛ خیرةٌ بَعدَ الخیرة؛ چراغ­های درخشان در دل شام تاریک نادانی و گمراهی انسان که تک تک به سنگ س ...

امشب گل باغ علی پژمرده گشته، و ماه از خانه مرتضی هجرت کرده و ستارگان عزادارند.

عرشیان در سوگ فاطمه(س) نالانند. فرزندان فاطمه(س) ناباورانه پیکر مطهر و بی جان مادر را در آغوش کشیده، معصومانه می گریند و با ذره ذره وجودشان از مادر می خواهند که بار دیگر با آنان سخن بگوید، فاطمه(س) اما مظلوم و زجر کشیده همچنان ساکت است.

غم تنهایی، پهن شده بود در همه لحظه ها.

از تو عشقی در سینه دارم که هم آرام دل است و هم اندوهی گران بر جان. آن زمان که نوای عشق تو درون سینه ام می تپد، به یاد روزگاری می افتم که نه تنها آسمان، بلکه زمین نیز از جهل جاهلان، روی روشنایی نداشت و خورشید از شرم، نقاب بر چهره کشیده بود

غروبی تلخ و گرفته، غریب ترین شامگاه تاریخ را می سرود . خورشید در حاشیه ی دری شکسته، عشق را به تماشا ایستاده بود و کبودی گونه های یاس محمد ( صلی الله علیه و آله)، کبودی تاریخ پس از پیامبر را گواهی می داد .

.

حسن و حسین از دوری پیامبر بیتابی می کردند

دیگر حوصله ی هیچ کاری را نداشتم . خسته و کوفته در اندیشه های خود غوطه می خوردم، ولی احساس می کردم مادرم از من خسته تر است . حالش رو به وخامت گذاشته بود . با زحمت او را بغل کردم، زیر خرمای وسط حیاط خواباندم . رفتم و ظرف آبی آوردم . مادر با زحمت چشمانش را باز کرد و گفت: خیلی دیر کردی، حالش چطور بود، پیغامم را رساندی؟

«آه برخاست بر افلاک که آیینه شکست»