حضرت-فاطمه(س)

دیریست که آدمیان چشم به راه تواند؛

«من کنت مولاه فهذا علی مولاه »

معصومیت مادرم عصمت خداوند بود، حتی زمین هم رخصت می گرفت . عاشقش بودم مثل هر کودک دیگر

«حیا» ، رشحه ای از شرم والای اوست; «عفاف » قطره ای از دریای مواج خصال شایسته اوست .

داده، از نزدیک زیارت کنن و تاریخ اسلام رو اونجا مرور کنن.

فاطمه جان! آمدنت را به خاطر می آورم؛ تو را از بهشت آورده بودند. یادت می آید؟!

تو حقیقت لیلةالقدری؛ و ما أدراک ما لیلة القدر1 چه کسی را یارای آن خواهد بود که لیلة القدر را درک کند؟

حضرت رسالت(ص)؛ روحی دیگر گونه دارد. شادمانی ای، نگفتنی.«خانه های مکّه»، در التهابند؛ در احتراقی باور نکردنی. دنیایی عجیب.

«إِنَّ فاطِمَة خُلِقَتْ حُورِیهَ فِی صُورَة إنْسِیّه» (النبی صلی الله علیه و آله وسلم )

در و دیوار مکه را آیینه بندان کنید . آسمان مکه ار ستاره باران کنید . از عرش تافرش را با گل های یاس بیارایید . امشب خانه محمد ( صلی الله علیه و آله) میهمانی کوچک از آسمان دارد . میهمانی که قدومش از خاک تا افلاک را نورافشان کرده است . میهمانی که همچون شهاب شب تاریک جاهلیت را می شکفد . و در آغوش پرمهر محمد ( صلی الله علیه و آله) جای می گیرد .