حقیقت

این مقاله نقدی است بر مصاحبه ای که در شماره 52 کیان با آقای مصطفی ملکیان با عنوان «دویدن در پی آواز حقیقت » به چاپ رسیده است. نویسنده ابتدا مطالب مصاحبه را در هفت بند دسته بندی کرده و سپس به نقد آنها پرداخته است. در اینجا بخشی از مهمترین نقدها می آید.

مقاله حاضر مروری اجمالی است بر تفکرات یکی از فیلسوفان بزرگ یونان باستان به نام پارمنیدس Parmenides)) که نقش بسیار مهمی در تحول تفکر فلسفی یونان داشته است. این نوشتار در سه محور تنظیم شده است: 1. مشخصات فردی پارمنیدس؛ 2. روش بیان فلسفی وی؛ 3. تفکرات فلسفی پارمنیدس. با هم می خوانیم.

همانگونه که جسم آدمی دائم در حال جذب مواد مورد نیاز و دفع مواد زائد است و این عمل بطور خودکار انجام می شود

تعریف رایج و مشهور معرفت شناسی «باورِ صادق موجه است» و در این میان بحث صدق یکی از مسائل مهم معرفت شناسی است که نظریه های متعددی درباره آن بیان شده است. نوشتار حاضر به همین موضوع پرداخته و در ابتدا نظریه های رایج صدق را ذکر کرده و در خلال آن نظریات بعضی از فلاسفه غرب را درباب صدق مورد نقد و بررسی قرار داده است.

گفتیم که حقیقتا میان ایمان در اصالت آن، و عقل واقعی، هیچ گونه تضادی وجود ندارد. این سخن، شامل این ادعا نیز می شود که چندان تضاد واقعی میان ایمان وشناخت عملی انسان (علم) وجود ندارد. شناخت در همه اشکال خود، غالبا چنین تلقی شده است که عقل عملی و تجربی انسان با ایمان منافات دارد و یک نوع تضادی میان علم و ایمان حاکم است.

در اواخر قرن نوزدهم و شروع قرن بیستم میلادی در اروپا جریانی فکری پدید آمد که زبان را به عنوان موضوعی فلسفی قلمداد کرد

تاویل، از ریشه «آل یؤول اولا - ای رجع رجوعا» - به معنای بازگشت نمودن - گرفته شده است.

برخی گمان می کنند که افتخار حق و حقیقت به این است که جمهور آن را بپذیرند و گردن نهند! و حال آن که این قول به تعبیر منطقی و فلسفی، از باب عکس الحمل است! یعنی در واقع، افتخار جمهور باید به این باشد که حق را بپذیرد و تسلیم حقیقت گردد؛ چرا که حقانیّتِ حق ذاتی است اما جمهوریت، حقانیّت بالذات ندارد

میشل فوکو در سال 1926 در خانواده ای مرفه در فرانسه به دنیا آمد و در سال 1984 لیسانس فلسفه خود را گرفت. کم کم به روانشناسی علاقه مند گردید و در سال 1950 لیسانس روان شناسی دریافت کرد. علاقه او به این رشته تا حدّی ناشی از مشکلات روحی شخصی بود.

اسلام عزیز، علم و دانش را نور می داند. نوری که خدا آن را در قلب های مستعد می پروراند و او را به راه راست و بندگی عاشقانه و عارفانه فرا می خواند