حقیقت

چکیده: نسبی گرایی معرفتی معتقد است که افراد یا فرهنگ ها در درون چارچوب های خاص خود می اندیشند و عمل می کنند و هیچ گونه ارتباط یا تاثیری بر یکدیگر ندارند . این دیدگاه، به طور ناخواسته خشونت را تجویز می کند; حال آنکه بنابر دیدگاه واقع گرایی، می توان از طریق گفت وگو به تفاهم و تبادل ایده ها و اندیشه ها پرداخت .

در مواجهه با شخصی دروغ‌گو، واکنش‌های احساسی شما بهترین گزینه است. شما نمی‌توانید رفتار یک دروغ‌گو را عوض کنید اما می‌توانید چگونگی احساس و واکنش خود نسبت به آن‌ها را تغییر دهید. برای کسب اطلاعات بیشتر دراین‌باره به ادامه مطلب بروید. با بنیتا همراه باشید.

این مقاله نقدی است بر مصاحبه ای که در شماره 52 کیان با آقای مصطفی ملکیان با عنوان «دویدن در پی آواز حقیقت » به چاپ رسیده است. نویسنده ابتدا مطالب مصاحبه را در هفت بند دسته بندی کرده و سپس به نقد آنها پرداخته است. در اینجا بخشی از مهمترین نقدها می آید.

مقاله حاضر مروری اجمالی است بر تفکرات یکی از فیلسوفان بزرگ یونان باستان به نام پارمنیدس Parmenides)) که نقش بسیار مهمی در تحول تفکر فلسفی یونان داشته است. این نوشتار در سه محور تنظیم شده است: 1. مشخصات فردی پارمنیدس؛ 2. روش بیان فلسفی وی؛ 3. تفکرات فلسفی پارمنیدس. با هم می خوانیم.

همانگونه که جسم آدمی دائم در حال جذب مواد مورد نیاز و دفع مواد زائد است و این عمل بطور خودکار انجام می شود

تعریف رایج و مشهور معرفت شناسی «باورِ صادق موجه است» و در این میان بحث صدق یکی از مسائل مهم معرفت شناسی است که نظریه های متعددی درباره آن بیان شده است. نوشتار حاضر به همین موضوع پرداخته و در ابتدا نظریه های رایج صدق را ذکر کرده و در خلال آن نظریات بعضی از فلاسفه غرب را درباب صدق مورد نقد و بررسی قرار داده است.

گفتیم که حقیقتا میان ایمان در اصالت آن، و عقل واقعی، هیچ گونه تضادی وجود ندارد. این سخن، شامل این ادعا نیز می شود که چندان تضاد واقعی میان ایمان وشناخت عملی انسان (علم) وجود ندارد. شناخت در همه اشکال خود، غالبا چنین تلقی شده است که عقل عملی و تجربی انسان با ایمان منافات دارد و یک نوع تضادی میان علم و ایمان حاکم است.

در اواخر قرن نوزدهم و شروع قرن بیستم میلادی در اروپا جریانی فکری پدید آمد که زبان را به عنوان موضوعی فلسفی قلمداد کرد

تاویل، از ریشه «آل یؤول اولا - ای رجع رجوعا» - به معنای بازگشت نمودن - گرفته شده است.

برخی گمان می کنند که افتخار حق و حقیقت به این است که جمهور آن را بپذیرند و گردن نهند! و حال آن که این قول به تعبیر منطقی و فلسفی، از باب عکس الحمل است! یعنی در واقع، افتخار جمهور باید به این باشد که حق را بپذیرد و تسلیم حقیقت گردد؛ چرا که حقانیّتِ حق ذاتی است اما جمهوریت، حقانیّت بالذات ندارد