دفاع

نگرش امام خمینی به مسئله مهدویت ریشه در گرایش های دینی و شیعی، عرفانی ابن عربی و اهمیت سیاسی این مسئله در جهان امروز دارد، بالاخص که برای گروه کثیری از مردم مسلمان تشکیل یا عدم تشکیل حکومت در زمان غیبت حضرت صاحب یک مسئله اساسی است.

چکیده: آقای عجم در این مقاله، گزارشی کوتاه از کتاب نامه ای در باب تساهل، اثر جان لاک، آورده اند و دیدگاه چند متفکر مدافع تساهل را بیان کرده اند . حاصل این دیدگاه ها این است که ایمان اصولا اجبار بردار نیست و ابزار زور و شکنجه برای رسیدن به غایت دینی، یعنی رستگاری آدمیان کارساز نیست .

انسان چیزی جز خواهشها و تمایلات از یک سو و عقل محاسبه گر از سوی دیگر نیست. عقل هر چه در راهیابی به لذت بیشتر و هزینه کمتر و بادوام تر بهتر عمل کند، عقلانی تر عمل کرده است

یکی از مهمترین سیاست های کنترلی اسلام در مواجهه با انحرافات اجتماعی، سیاست های پسینی است. این سیستم به گونه ای تنظیم یافته که همراه با مجازات و تنبیه مجرمان ، اصلاح و بازپروری آن ها نیز مطمح نظر قرار می گیرد

پس از تحمیل ولایت عهدی توسط مأمون بر امام رضا علیه السلام در خراسان، جلسات گسترده بحث و مناظره به دستور مأمون تشکیل گردید و از اکابر دانشمندان و علماء زمان، اعم از مسلمان و غیر مسلمان برای حضور در این جلسات دعوت می شد.

در دنیایی زندگی می کنیم که لبریز از ادعاهاست؛ به نام صلح، جنگها راه می اندازند و به نام دمکراسی، دیکتاتوریها می کنند و به نام وفاق، نفاق می ورزند و با نام آزادی، نامرئی ترین اسارتها را رقم می زنند و در این میان پرداختن به قشری از اقشار جامعه که در امواج سهمگین این فتنه ها قرار دارد، کار بس دشواری است

 بزرگان و اولیاء الهی همواره در تبلیغ دین و ارزشهای والای قرآنی بر مواضع توحیدی پای فشرده اند

چندی پیش «لنتوس » نماینده کالیفورنیا در مجلس سنای آمریکا، در نطقی که در جمع نمایندگان طرفدار اسرائیل داشت، ادعا کرد که پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله زمان ضعف، قرارداد منعقد می کرد و هنگام قدرت آن را نقض می نمود و افزود صلح حدیبیه که در سال 628 م به امضاء رسید، خیانت آمیز بود!

در شماره دوّم فصلنامه علوم حدیث، مقاله ای تحت عنوان «دفاع از حدیث» به قلم جناب آقای حسینیان قمی، درج شده بود

1. اینکه می گوییم نقد بر حواشی، بدان سبب است که نوشته ناقد محترم، هیچ نشان نمی دهد که ایشان اصل مطلب ما را دیده باشند؛ چون درباره آن، لب فرو بسته اند؛ نه پذیرفته اند و نه رد کرده اند(گویا آن را ندیده اند) و تنها به حواشی پرداخته اند؛ همان حواشی که گاه حتّی ویراستار اضافه می کند