زهرا(س)

کرامت عبارت است از «انجام کار خارق العاده با قدرت غیر عادی و بدون ادعای نبوت و یا امامت.» (1)

زن همه جا را گشته بود. این اتاق، ایوان، توی حیاط، همه جا، چند بار صدا زده بود و کسی جواب نداده بود. سرش گیج می رفت. دستش را روی سرش گذاشت. چشمانش سیاهی می رفت. حالش به هم می خورد و گرما اذیتش می کرد. کلافه شده بود. دانه های عرق از پیشانی اش روی دامن می افتاد. رنگ صورتش مثل گچ دیوار سفید شده بود.

عصر یکی از روزهای ماه رمضان بود. از شدت حرارت آفتاب کاسته شده بود و چند تکه ابر کوچک در آسمان دیده می شد

ءبه چادر پشمی نگاه کرد، با انگشتان بلند وظریفش آن را لمس کرد، به فکر فرو رفت.

شب بود. همه جا در سیاهی مطلق فرو رفته بود

امتداد خاکریز پر بود از سنگر های کوچک و بزرگ. آن شب برخلاف شب های پیش، از آتش دشمن خبری نبود. هلال کوچک ماه، گاه و بیگاه خودش را پشت تکّه های ابر پنهان می کرد. فرمانده گردان نیروها را در حسینیه قرارگاه جمع کرد:

یاران همیشه همراه ردی از ستاره ها! - سلام

نچه در ادامه از نظر می گذرد خاطراتی است از اولین بمباران هوایی شهر مقدس قم، به نقل از خانم زهرا سادات مؤمنی (از اساتید محترم جامعة الزهرا) که انفجار در منزل پدری ایشان اتفاق افتاده است و البته همزمان با ایام فاطمیه و در مجلس عزاداری حضرت زهرا ( علیهاالسلام) .

حیات و هستی انسان را دارای دو جلوه «پیدا» و «ناپیدا» دانستیم که در اولی، همه موجودات ویژگی های مشترک از نظر خوردن و خوابیدن و پوشیدن و نوشیدن دارند، اما در جلوه ناپیدا، انسان با دیگر آفریده ها تفاوت می یابد؛ با بینش ها و ارزش های الهی به رشد و بالندگی و پایندگی جاودان دست می یابد و برتر از سایر موجودات می شود.

مهم ترین گام در تحقق خواسته های حقیقی زندگی، آن است که نخست بدانیم: «چه» می خواهیم؟ و «چرا» می خواهیم؟ این بینش موجب می شود که هرگز به جزئیات زندگی نپردازیم و عمر خود را تباه نکنیم و یا نیمه اول زندگی را صرف انتظار کشیدن برای نیمه دوم و نیمه دوم را صرف حسرت خوردن برای نیمه نخست نکنیم! هزاران آفرین بر کسانی که بیش از دیگران «خود» را «کشف» می کنند و ...