فضائل

امام محمّد باقر علیه السّلام پنجمین امام از پیشوایان پاکی است که پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و اله برای جانشینی خود در امر رهبری امّت اسلام و رساندن امّت اسلام به ساحل امن و آسایش، بر امامت یکایک آنان تصریح فرموده است

حـضرت خدیجه علیها السلام 68 سـال قبل از هجرت، پنجاه و پنج سال قبل از بعثت و پانزده سال قبل از میلاد رسول اکرم صلی الله علیه و آله در خانواده ای اصـیل و شریف از قبیلۀ قریش به دنیا آمد. افراد خاندانش همگی اهل فضل، فداکاری و حـمایت کننده از خانۀ کعبه بـودند.

خداوند می فرماید: «ای پیامبر! بگو این راه من است به سوی خدا می خوانم با بصیرت. من و هر که پیرو من است و خداوند را پاکیزه می دانم و از مشرکان نیز نیستم.»

روایت است از آن مهتر محتشم، سرور محترم، شمع جمع امم، سرو چمن کرم، ماه یثرب و حرم، شاه عرب و عجم، خلاصه اولاد آدم، سیّد سادات عالم، محمّد رسول اللّه صلی الله علیه و آله ، این مهتری که شمّه ای از نعمت او به گوشت رسانیدم، می فرماید که مرا فضل نهادند بر انبیا به شش چیز:

امام علی بن موسی الرضا(ع) بزرگی از خاندان اهل بیت(علهیم السلام) است که ایرانیان، سال ها توفیق خوشه­چینی از خرمن دانش و فضل آن بزرگوار را داشته و بزرگان علم و ادب و عرفان این دیار، از ایشان بسیار تأثیر پذیرفته­اند، چنان که ادب فارسی نیز به شمیم ایشان عطرآگین شده است

بر ید باد صبا خاطری پریشان داشت

آفتاب امامت از هر افق که سر برزند آفتاب است. نور و درخشش آن چشم ها را خیره می سازد

موسی بن جعفر علیه السلام در قدر و مقام بزرگوارترین فرزندان حضرت صادق علیه السلام و در مرتبه والاتر از آنان بود و آوازه بزرگواری اش بیش از برادران بود. در زمان آن حضرت با سخاوت تر و گرامی تر و خوش معاشرت تر از او دیده نشد، و در عبادتْ سرآمد مردم آن زمان و پرهیزکارترین آنان و در جلالت مقام و فهم و دانش برتر از همگان بود.

مشغول راز و نیاز و عبادت پرودگار بود که ناگاه صدای همهمه ای از بیرون خانه شنید. از شکاف در نگریست، دید جمعیتی خشمگین در بیرون خانه اجتماع کرده اند تا به اذیت و آزار او بپردازند

محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب طبری آملی ( 224 ـ 28 شوال 310) محدّث، مفسّر، فقیه و مورّخ برجسته سُنّی مذهب قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری، شخصیت و عالمی شناخته شده است که در باره او تحقیقات و مطالعات فراوانی صورت گرفته و نیازی به تکرار آن در اینجا نیست