فطرت

انسان فطرتاً خداجو و حق جوست و اکثریت مردم نیز به این ندا پاسخ می‌دهند. مردم در نهاد خود به دنبال حق می‌باشند، اما در مواردى خطاى در تطبیق دارند

از نظر بسیاری از اندیشمندان، سرشت انسان در دو بُعد بینشها و گرایشها با خدا پیوند یافته است؛ به گونه‌ای که می‌توان خداشناسی و خداگرایی را از امور فطری دانست

آدمی وقتی به دنیا می آید، حیوان بالفعل و انسان بالقوه است، یعنی هویت و شخصیت انسانی او به صورت بذرهای آماده برای رشد و شکوفایی است که از آنانها به استعدادهای بالقوه تعبیر می شود

در زمینه خداشناسی دیدگاههای متعدد و متفاوتی وجود دارد. دیدگاه معتدل می گوید خدا را تا حدی واجب است بشناسیم و تا حدی هم مستحب است

آدمی وقتی به دنیا می آید، حیوان بالفعل و انسان بالقوه است، یعنی هویت و شخصیت انسانی او به صورت بذرهای آماده برای رشد و شکوفایی است که از آنانها به استعدادهای بالقوه تعبیر می شود

علوم انسانی به طور مستقیم انسان و کنش های او را مطالعه میکند؛ بنابراین تعریف انسان و مبانی انسان شناختی هر مکتبی در تعیین پیش فرض ها، اصول موضوعه و توصیه های علمی تأثیرگذار خواهد بود و لازم است پیش از ورود به مباحث علوم انسانی، تعریفی روشن از موضوع مسئله  انسان  داشته باشیم

جامعه شناسی، دانشی مدرن است که به بررسی پدیده های اجتماعی، از جمله دین می پردازد (محبی، 1342، ص 31). در این شاخه مطالعاتی عمدتا تأکید بر کاربست روش تجربی در شناخت پدیده دین است

مسئله منابع معرفت دینی، از کهن ترین مسائل در تاریخ تفکر انسانی بوده است. در تاریخ کلام و اندیشه اسلامی این مسئله همواره از مباحث بحث برانگیز بوده و منشأ اقوال و اختلافات فراوانی شده است

قرآن کریم خود را کتاب هدایتِ همگانی و همیشگی برای جامعۀبشری معرّفی کرده است «وَ ما هِی إِلاَّ ذِکری لِلْبَشَرِ»[1] « إِنْ هُوَ إِلا ذِکرَی لِلْعَالَمِینَ»[2] کتابی جاودانه است که پس از آن کتاب دیگری نه خواهد آمد

قرآن کریم خود را کتاب هدایتِ همگانی و همیشگی برای جامعه ی بشری معرّفی کرده است «وَ ما هِی إِلاَّ ذِکری لِلْبَشَرِ»[1] «إِنْ هُوَ إِلا ذِکرَی لِلْعَالَمِینَ»[2] کتابی جاودانه است که پس از آن کتاب دیگری نه خواهد آمد