فطرت

اندیشه دینی و دین پژوهی در قرن نوزدهم و مخصوصاً در قرن بیستم ترقی و حتی تعالی شگرفی یافته است

خداوند متعال، در بسیاری از آیات قرآن کریم، صراحتاً به اهل بیت (علیهم‌السلام) و فضایل و مناقب ایشان اشاره کرده است

برخی از روشنفکران داخلی تلاش می کنند تا چنین وانمود کنند که در حوزه تفکر دینی - اسلامی هم (مانند حوزه تفکر دینی - مسیحی در غرب) عقل و دین از یکدیگر جدا بوده و دین تنها در عرصه هایی حضور دارد که عقل در آنجا حکم ندارد و هر کجا که عقل کاربرد دارد، قلمرو دین نیست; چون دین را در امور ماورایی و به اصطلاح «عالم راز آلود» منحصر می دانند و می گویند عالم را ...

جامعه ها و تمدّن های بشری هر کدام در مورد انسان، جهان و جهان آفرین دارای نوعی دیدگاه و بینش اند. از دورترین کرانه های تاریخ بشر تا جهان معاصر، هیچ جامعه و تشکیلات و تمدّنی بدون نوعی جهان بینی و باور در مورد انسان، جهان و آفریدگار هستی بر روی این سیّاره خاکی پدید نیامده است.

سؤال: فطرت چیست؟ و اگر خداشناسی و دین، فطری است، پس چرا برخی از مردمان به آن معتقد نیستند؟

چکیده: نویسنده در این مقاله با برشمردن ویژگی های امر فطری از دیدگاه استاد شهید مطهری، به نقد آرای آن شهید در باب فطرت پرداخته است .

آیا انسان فطرتا موجودی «خشن » آفریده شده است؟ پاسخ این پرسش هر چه باشد در بینش و جهان بینی انسان نقش به سزایی خواهد داشت; زیرا جامعه انسانی وقتی شکل می گیرد که تک تک انسان ها در کنار یکدیگر قرار می گیرند و اگر فطرت آدمی عطوفت مدار باشد، جامعه متاثر از آن پایه گذاری می شود و اگر خشونت مدار باشد، به شکل دیگری شکل خواهد گرفت

اخلاق نوین در غرب، برداشتی اومانیستی از اراده و تمایلات انسان است. این برداشت که از تفرّد شخصی آغاز می شود و تا تفرعن اجتماعی دامن می گشاید، اصلی ترین وجه تمایز میان جامعه دینی و جامعه غربی است

اگر «انسان» از «انسان» سخن می گوید از آن روست که بیش از همگان در اندیشه هستی انسان است؛ ولی در این رهاورد امّا، به چیستی او نقش می زند: نگار می برد و پرده می درد؛ بت رنگین می تند و خدای چوبین می شکند... و در یک کلام، پرسش ها دارد و پیاپی، پاسخ می طلبد؛ «... که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را.»(1)

بعد از سلطة قدرتهای بزرگ بر منابع اقتصادی و سیاسی جهان آنچه به عنوان یک نیازمندی بویژه پس از جنگ جهانی دوم خود را نشان داد ترسیم یک سری قواعد و خطوط جهانی بود که بواسطة آن بتوان، نظم و چارچوبی را بر کشورهای جهان حاکم کرد زیرا بیم آن می رفت که با تزاحم قدرتهای بزرگ در شرق و غرب هر آن حیات بشری دچار تهدید جدی و جبران ناپذیری گردد که به قول «شارل ریش ...