نبوت

رسول کسی است که به او وحی شود و مأمور به تبلیغ گردد، در حالی که نبی کسی است که طرف وحی قرار گیرد، اگر چه مأمور به تبلیغ نباشد...این همان معنای مشهوری است که در بیشتر تفاسیر آمده است.

بحث درباره وحی،از این جهت حایز اهمیت است که پایه شناخت کلام خدابه شمار می رود. قرآن که بیان گر سخن حق تعالی و حامل پیام آسمانی است،به وسیله وحی نازل شده است. وحی همان سروش غیبی است که از جانب ملکوت اعلی به جهان ماده فرود آمده است.

امامت هویت بخشِ تشیع و مرز نهنده میان این مذهب و دیگر مذاهب اسلامی است. معروف است که این آموزه اعتقادی از اصول مذهب است

گروه اندیشه: امامت تداوم نبوت است و در همین‌ راستا به جز وحی تشریعی که با پیامبر(ص) به پایان رسیده است، ائمه(ع) خصوصیات نبی برای انتقال معصومانه دین را دارند.

قوام نبوت و بعثت انبیا وحی و ارتباط غیبی خدا با انسان های برگزیده ای است که پیام آور هدایت الهی بر بشریت اند

مقدمه: نقش پیامبران در تکامل انسانها امری انکار ناپذیر است تا جایی که تکامل انسان بدون کمک و یاری و هدایت انبیاء الهی ممکن نیست در این مقاله به این موضوع پرداخته شده و به اشکالی در این زمینه جواب داده شده است.

مساله نبوت عامه از این نظر که خود یک نحوه تبلیغ احکام و قوانین تشریع شده است و

مساله نبوت عامه از این نظر که خود یک نحوه تبلیغ احکام و قوانین تشریع شده است و قوانین تشریع شده اموری است اعتباری نه حقایقی خارجی، هر چند مساله ای است مربوط به علم کلام نه علم فلسفه که از حقایق خارجی و عینی بحث می کند، و کاری به امور اعتباری ندارد.

1 نزل به الروح الامین علی قلبک (شعراء/193 194) .

اصولا مسأله نبوت در قرآن کریم از آغاز خلقت بشر مطرح بوده است و زندگی انسان در این دنیا بر اساس هدایت تشریعی بنا شده است