«نیازعلی» اسمش بود و «ندارد» فامیلی‌اش. نشانی بود از سال‌ها تدریس خالقش در مناطق محروم، روستا‌هایی که بچه‌ها پابرهنه به مدرسه می‌آمدند، کودکانی که تنها وسیله بازی‌شان کاغذمچاله شده بود، درست مثل نیازعلی «از این ولایت» که همیشه شرمنده بود از «ندارد»، از نام خانوادگی‌اش که البته مشترک بود با دیگر همکلاسی‌هایش.
