پیامبر-صلی‌الله‌علیه‌و‌آله

نویسنده در این مقاله پس از بیان معنای لغوی و اصطلاحی تفسیر به نقش پیامبر صلی الله علیه و آله، اهل بیت علیهم السلام و بعضی از صحابه در تفسیر قرآن پرداخته و می گوید اولین مفسر قرآن، نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و بعد از او، مفسران واقعی قرآن، امام علی علیه السلام و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام می باشند که طبق حدیث ثقلین، قرآن و عترت پیامب ...

در این مقاله با استدلال عقلی به اثبات این مدعا پرداخته شده است که جمع آوری و نظم و ترتیب قرآن کریم در زمان رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و با نظارت و تدبیر او، انجام گرفته و تا پس از رحلت آن حضرت به تاخیر نیافتاده است . این دلیل از چند مقدمه تشکیل شده است:

گرچه علم کلام و عقاید به صورت مدون و کلاسیک سابقه ای به درازای عمر بشر ندارد ولی از آنجا که بشر همواره با دین و تعالیم مذهبی سر و کار داشته، این علم هم کم و بیش در میان انسانها رواج داشته است; چه این که مسلما بشر در حدود سنجش خود، منطقی برای اثبات عقیده اش داشته، و از آن استفاده می کرده است.

سخن گفتن با اولیای الهی پس از مرگ یک سنت اسلامی است که مسلمانان بدون کوچکترین تردید آن را انجام می دادند اینک دو قطعه تاریخی را در آنجا از سیره ابن هشام نقل می کنیم:

امام علی علیه السلام و رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله

بشر برای تکامل خود نیاز به راهنما دارد، لذا خداوند متعال پیامبرانی را برای هدایت بشر در طول تاریخ برگزیده است، تا آنان را به سعادت برسانند

دانشمندان مادی و تاریخ نویسانی که جهان بینی آنان تنها از دریچه ی مادی گری شکل می گیرد، وقوع حوادث غیر عادی در زندگانی انبیای الهی را زایده ی پندار ویا ساخته و پرداخته حب و علاقه زیاد پیروان ادیان می دانند. این دانشمندان، حداکثر، انبیای الهی را انسانهای فوق بشری که با افکار نورانی خود سیر زندگانی بشریت را روشن نموده، معرفی کرده اند. (1)