از مصرف نوشیدنی‌ها کربنات که حاوی مقادیر زیادی اسید فسفریک هستند نیز بپرهیزید. نوشیدنی‌های حاوی اسیدفسفریک، خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می‌دهند و همین‌طور اندازه سنگ‌ها را بزرگ‌تر می‌کنند؛ اما نوشیدنی‌هایی هم وجود دارند که خطر ابتلا به سنگ کلیه را کاهش می‌دهند و سنگهای موجود را به قطعات ریز تبدیل کرده و حل می‌کنند.
مانند نوشیدن آب مخلوط با چند قطره آب لیمو و آب سبزیجات. از مصرف مواد غذایی که حاوی اسید اگزالیک هستند نیز خودداری کنید، زیرا این ماده در ایجاد رسوب و تشکیل سنگ بسیار مؤثر است. مواد غذایی که حاوی اگزالیک هستند، عبارتند از: ریواس، گوجه‌فرنگی، چغندر، بادمجان، بامیه، کدو، بادام و دانه‌های شیرین.
اگر مبتلا به سنگ کلیه هستید، بهتر است کلاً مصرف این مواد را فراموش کنید. لبنیات، یکی از مواد ضروری برای سلامتی است، اما مصرف بیش از حد مواد لبنی منجر به تجمع کلسیم بیش از حد در بدن می‌شود و از آنجا که دفع کلسیم کاری مشکل است، آنها در کلیهها رسوب کرده و تشکیل سنگ کلیه می‌دهند.
پنیر، شیر محصولات لبنی و کلم براکلی حاوی مقادیر زیادی کلسیم هستند. قند و شکر زیاد باعث ترشح انسولین شده و انسولین کلسیم استخوان‌ها را جذب می‌کند و کلیهها پر کارتر می‌شوند؛ در نتیجه امکان تشکیل سنگ‌ها افزایش می‌یابد. شکلات، قهوه و توت فرنگی از موادی هستند که می‌توانند خطر ابتلا را افزایش دهند.
نوشیدن دو لیوان لیموناد در روز خطر ابتلا به سنگ کلیه را تا 30 درصد کاهش می‌دهد. اما به طور کلی نوشیدن زیاد مایعات مهم‌تر از نوع نوشیدنی است و نوع نوشیدنی (بجز نوشیدنی‌های غیرمجازی که به آن اشاره کردیم) تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کند. از نان گندم و حبوبات پخته‌شده (به خصوص لوبیای پخته‌شده) بپرهیزید و به‌جای آنها از غذاهایی همچون تخم‌مرغ و نخودسبز استفاده کنید که حاوی اگزالات کمتری هستند.
درمان های غیر جراحی سنگ های کلیه
مصرف مایعات: مصرف زیاد مایعات تا حدی که حجم ادرار به بیش از 5/2 لیتر برسد؛ مثل آب پرتقال، آب لیمو، آبجو، چای کمرنگ، قهوه بدون کافئین احتمال تولید سنگ را کاهش می‌دهد.
رژیم غذایی: مصرف بیش از حد پروتئین حیوانی، به‌خصوص گوشت قرمز، باعث افزایش تولید سنگ می‌شود. غذا ها و تنقلات شور و کلاً نمک طعام زیاد نیز در تولید سنگهای ادراری مؤثر است. محدودیت مصرف مواد غذایی سرشار از اگزالات نیز در کاهش احتمال تولید سنگ موثر خواهد بود. چای پررنگ، قهوه، شکلات کاکائویی، نوشابه کولا، حبوبات، اسفناج، بامیه، ریواس و گوجه فرنگی اگزالات زیادی دارند که محدود کردن مصرف آنها توصیه می‌شود.
اندازه سنگ: دفع خود به خودی سنگ یا استفاده از درمان های طبی، بستگی زیادی به اندازه سنگهای ادراری دارد. سنگ های با قطر 4 میلی‌متر و کمتر از آن معمولاً خود به خود دفع می‌شوند. سنگ های بین 4 و 8 میلی‌متر امکان دفع شدن دارند، ولی اغلب در لوله حالب( لوله ارتباطی بین کلیه و مثانه) گیر می‌کنند و باعث درد های شدید کلیه به علت تجمع ادرار در آن می‌شوند. سنگ های بالای 8 میلی‌متر به احتمال زیاد نیاز به سنگ شکنی یا درمان جراحی دارند.
انوع سنگ شکنی
سنگ شکنی خارج اندامی یا(ESWL): این روش برای درمان سنگهای بین 7-8 الی 20-25 میلی‌متر مناسب است. که در آن از انرژی امواج صوتی برای شکستن سنگ استفاده می‌‌گردد. نیاز به بیهوشی و بستری شدن ندارد و به صورت سرپایی انجام می‌شود. با استفاده از دستگاه های پیشرفته و جدید، میزان موفقیت این نوع سنگ شکنی 80-90 درصد است.
سنگ شکنی داخل اندامی: برا ی سنگ هایی که به علت بزرگی بیش از حد، سختی زیاد و یا مکان نامناسب(مثل قسمت میانی حالب) امکان سنگ شکنی خارج اندامی وجود ندارد، از سنگ شکنی داخل اندامی استفاده می‌شود. در این روش بیمار باید بیهوش و بستری شود و جراح از راه مجرای ادرار یا از راه پوست، با تجهیزات دوربین‌دار به سنگ رسیده و سنگ را زیر دید مستقیم می‌شکند.
برای خواندن بخش اول- پیشگیری و درمان سنگ کلیه- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- پیشگیری و درمان سنگ کلیه- اینجا کلیک کنید.
