بنابراین، با بلوکه کردن این آنزیم‌ها جذب دارو از روده افزایش و تجزیه آنها در کبد کاهش می‌یابد و در نهایت باعث افزایش مقادیر این دارو در خون و خطر ایجاد مسمومیت می‌شود. خطر مسمومیت ناشی از این تداخل کاملا جدی و شدید است. حتی در اثر مصرف همزمان آب گریپ‌فروت با ترفنادین، مسمومیت ناشی از ترفنادین گزارش شده است.
محتوای مواد بالا در بسته‌های مختلف آب گریپ‌فروت متفاوت بوده و تعیین اینکه کدام یک از دیگری مطمئن‌تر است، غیرممکن می‌باشد. مطالعات اخیر نشان داده که حتی 150 میلی‌لیتر آب گریپ‌فروت یا خوردن یک گریپ‌فروت، برای تداخل دارویی کافی است و اثرات آن می‌تواند 7-3 روز پس از مصرف آخرین لیوان آب گریپ‌فروت طول بکشد.
گریپ‌فروت تنها میوه ای نیست که از فعالیت سیستم سیتوکروم P450 3A4 جلوگیری می‌کند؛ برخی از انواع پرتقال و لیموترش نیز اثرات مشابهی دارند . مارمالاد تهیه‌شده از پوست گریپ‌فروت نیز ممکن است به طور بالقوه باعث تداخل دارویی شود. اگر بیمار نمی‌خواهد از خوردن گریپ‌فروت، آب گریپ‌فروت یا سایر میوه‌های مشابه پرهیز کند، باید با پزشک خود مشورت کرده و در صورت نیاز درمان ثانویه را به کار برد.
بیمارانی که داروهای ضدافسردگی مهارکننده مونوآمین اکسیداز (MAOI) مصرف می‌کنند نیز باید درمورد رژیم غذایی خود دقت داشته باشند.
تیرامین، اسیدآمینه ای است دارای فعالیت گشادگنندگی عروق که در مواد غذایی مختلف یافت می‌شود. تیرامینی که در غذاها وجود دارد معمولا توسط آنزیم‌های مونوآمین اکسیداز (MAO) موجود در روده و کبد متابولیزه می‌شود. با مهار فعالیت آنزیم مونوآمین اکسیداز، تجزیه تیرامین مهار می‌شود.
صرف‌نظر از مقدار و مدت درمان با MAOI، حتی مصرف 6 میلی گرم تیرامین ممکن است واکنش‌های مشخصی را ایجاد کند. این واکنش‌ها ممکن است خفیف بوده و تا حدی باعث افزایش فشار خون و گرگرفتگی یا منجر به شدت گرفتن بیماری شوند. تشدید بیماری با برخی یا تمام علائم زیر مشخص می‌شود:
سردردهای پس سری که ممکن است به جلوکشیده شود، تپش قلب، سفتی و درد در ناحیه گردن، تهوع، استفراغ، تعریق (گاهی اوقات همراه با تب وگاه همراه با سردی و خیسی پوست )، گشادشدن مردمک‌ها، ترس از نور، تاکی کاردی یا برادی کاردی همراه با درد در محدوده قفسه سینه.
بیمارانی که با MAOI درمان می‌شوند، باید از غذاهای پر پروتئین که پروتئین آنها تحت فرایندهایی مثل ماندن، تخمیر، شورکردن، دود دادن یا فاسدشدن باکتریایی تجزیه شده است، پرهیز کنند.
بیماران باید از پنیرها (به‌خصوص انواعی که کهنه است)، ماهی شور، آبجو، جگر، عصاره مخمر (شامل مخمرهای آبجو در مقادیر زیاد)، سوسیس خشک ( شامل سالامی، پپرونی و کالباس )، غلاف حبوبات (مثل دانه سویا و باقلا)، عصاره گوشت و ماست بپرهیزند. مقادیر زیاد کافئین و شکلات نیز ممکن است موجب واکنش‌های شدیدی شود.
بیماران باید چند روز قبل از شروع درمان و دو هفته پس از درمان از غذاهای حاوی تیرامین پرهیز کنند. دو هفته پس از قطع داروهای MAOI، متابولیسم طبیعی آمین‌ها باز می‌گردد. این زمان برای سنتز مجدد مونوآمین اکسیداز لازم است.
علاوه بر موارد ذکرشده چندین گیاه دارویی و مکمل شناخته شده‌اند که قند خون و نیاز به انسولین را کاهش داده و خطر هیپوگلیسمی را افزایش می‌دهند. بعضی از این گیاهان و مکمل‌ها عبارتند از : کروم، دارچین، کوآنزیم Q10، سیر، زنجبیل، جینسینگ، شنبلیه و...
گلوکزآمین مقاومت به انسولین را افزایش داده و قند خون را بالا می‌برد. از آنجا که ترشح انسولین وابسته به کروم است، بیمارانی که دچار کمبود کروم هستند با مصرف مکمل کروم نیاز کمتری به انسولین دارند.
برخی گیاهان دارویی با داروهای قلبی نیز تداخل می‌کنند. اسیدگلیسرهیزیک (GLycyrrhizic) موجود در شیرین‌بیان ممکن است باعث افزایش فشارخون، هیپوکالمی و ادم شود. هیپوکالمی (اگر شدید باشد) می‌تواند بیماران را مستعد آریتمی‌ها و مسمومیت دیژیتال کند. امروزه، بیشتر شیرین بیانی که در فروشگاه‌ها پیدا می‌شود، دارای طعم مصنوعی بوده یا با رازیانه طعم‌دار شده است.
افدرا (ma huang) با اپی نفرین رقابت کرده و باعث افزایش فشار خون، تپش قلب و القای آریتمی می‌شود. اخیراً افدرا به دلیل اینکه علت احتمالی تعداد قابل توجهی مرگ و میر بوده، مورد بررسی قرار گرفته است.
بسیاری از داروسازان فهرستی از تداخلات دارویی با گیاهان دارویی و برخی دیگر تداخلات مواد مغذی با داروها را دارند. این اطلاعات باید در اختیار بیماران قرار گیرد. پزشکان بالینی باید از بیماران در مورد استفاده از محصولاتی که بدون نسخه به فروش می‌رسند (مثل محصولات گیاهی، ویتامین‌ها، مواد معدنی و سایر مکمل‌ها) سؤالاتی بپرسند. آنها باید از عدم تداخل مکمل‌ها با داروهای تجویزی اطمینان حاصل کنند.
برای خواندن بخش اول- مراقب غذای خود باشید- اینجا کلیک کنید.
