ماهان شبکه ایرانیان

نیازمندی های سلامت (۱)

نیمه شب است و شما همچنان به سقف اتاق خیره شده‌اید و به چیرهای مختلف فکر می‌کنید. اصلاً خوابتان نمی‌برد. دوباره با اضطراب به ساعت نگاهی می‌اندازید و با خود فکر می‌کنید، چقدر خوب می‌شد اگر می‌توانستم بخوابم.

نیازمندی های سلامت (1)

تحریریه دنیای سلامت

 

 

نیمه شب است و شما همچنان به سقف اتاق خیره شده‌اید و به چیرهای مختلف فکر می‌کنید. اصلاً خوابتان نمی‌برد. دوباره با اضطراب به ساعت نگاهی می‌اندازید و با خود فکر می‌کنید، چقدر خوب می‌شد اگر می‌توانستم بخوابم.

در این شرایط اغلب وسوسه می‌شوید که یک قرص خواب بخورید؛ اما بهتر است قبل از آن متن زیر را بخوانید. داروهای مختلف خواب‌آور در سلامت و کارآیی متفاوت هستند و به ندرت امکان دارد که فردی از آنها در یک دوره زمانی و کوتاه‌مدت استفاده کند. بی‌خوابی نشانه‌ای از یک بیماری جسمی و یا روانی است که با داروهای خواب‌آور درمان نمی‌شود.

در بسیاری از موارد درمان بی‌خوابی با تغییرات ساده شیوه زندگی بسیار مؤثرتر از قرص‌های خواب‌آور است. در واقع قرص‌های خواب‌آور زمانی مؤثرند که در یک دوره زمانی کوتاه، مثلاً بعد از دوره نقاهت یک بیماری، استفاده شوند و یا در مواردی که فرد از بی‌خوابی شدید رنج می‌برد، پزشک به‌طور موقت داروهای خواب را تجویز می‌کند.

استفاده از قرص خواب‌آور، اعتیادآور است و عوارض جانبی زیادی دارد. در اکثر مواقع این داروها نه تنها بی‌خوابی را درمان نمی‌کنند، بلکه در درازمدت مشکل را حادتر می‌کنند.

عوارض جانبی

تمام داروهای خواب، حتی اگر توسط پزشک تجویز شده باشند، عوارض جانبی بی‌شماری دارند که بسته به نوع دارو، مقدار مصرف و تعداد دفعات مصرف متفاوت است.

عوارض جانبی شایع این داروها عبارتند از: تاری دید، سردرد، درد عضلانی، یبوست، خشکی دهان، خواب آلودگی روزانه، مشکلات تمرکز، سرگیجه، عدم تعادل جهش و بی‌خوابی. بنزودیازپین‌ها که نوعی قرص آرامبخش و خواب‌آور هستند، می‌توانند موجب خطرات جدی‌تری همچون حساسیت‌های شدید، تورم صورت، از بین رفتن حافظه، توهم و مشکلات پیچیده رفتاری ‌شوند.

مشکلات رفتاری ناشی از مصرف قرص‌های خواب‌آور عبارتند از:  رانندگی در حالی که شخص به‌طور کامل بیدار نشده و خواب آلود است   غذا خوردن در خواب که اغلب منجر به افزایش وزن می‌شود اگر با هرگونه از این رفتارها و با رفتارهایی مشابه برخورد کردید، فوراً با دکتر مشورت کنید. 

ماده اصلی اکثر قرص‌های خواب‌آور آنتی‌هیستامین است و آنتی‌هیستامین برای رفع بیماری‌هایی همچون، حساسیت‌ها، تب یونجه و سرماخوردگی تجویز می‌شود، و از آنجایی که هیستامین، پیغام شیمیایی مغز و هوشیاری را کاهش می‌دهد، باعث می‌شود که بیمار احساس خواب آلودگی کند. 

تقریباً می‌توان گفت این داروها هیچ اثر مثبتی ندارند و از لحاظ علمی نیز اثبات نشده‌اند. اما از عوارض این نوع قرص‌ها می‌توان به خواب‌آلودگی در روز بعد اشاره کرد.

در بعضی از وزن ایده آلآور، آنتی‌هیستامین با استامینوفن (تسکین دهنده درد) ترکیب می‌شود و در برخی دیگر نیز آنتی‌هیستامین و الکل مواد تشکیل دهنده این قرص‌ها هستند. به‌ طور کلی خواب‌آورها، روی گیرنده مغز تأثیر می‌گذارند و سرعت سیستم عصبی را کاهش می‌دهند. 
برخی از این داروها برای به خواب رفتن سریع و گروهی دیگر برای افزایش زمان خوابیدن تجویز می‌شوند و برخی از آنها در مقایسه با انواع دیگر تأثیر سریع‌تر و ماندگاری بیشتری دارند...

 

برای خواندن بخش دوم- نیازمندی های سلامت - اینجا کلیک کنید.

قیمت بک لینک و رپورتاژ
نظرات خوانندگان نظر شما در مورد این مطلب؟
اولین فردی باشید که در مورد این مطلب نظر می دهید
ارسال نظر
پیشخوان