چگونه می شود عارف و عاشق خدا شد؟

 خداوند در قرآن می فرماید: و ما خلقت الجنّ والانس إلاّ لیعبدون؛خلق نکردم جنّ و انس را جز برای عبادت.
عبادت تنها راه ایجاد ارتباط و کسب معرفت است.

بندة خدا به وسیلة عبادت عابد شده و اگر عبادتش بر مبنای مهم و معرفت باشد، عاشق خواهد شد.
واتّقواللّه و یعلّمکم الله؛ تقوا داشته باشید، خداوند شما را تعلیم می دهد.
این تعلیم عادّی نیست، بلکه تعلیم به جاذبه های عارفانه و تحصیل عشق است وگرنه تعلیم عادی نمی تواند عشق ایجاد کند. پس می بایست تقوا پیشه کرد تا شاگرد خدا شد، در نتیجه خدا او را عالِم می کند. این علم یعنی عشق. انسانی که خداوند تعلیمش را تضمین کند. چنان است که او را به اسرار و رموز هستی آگاه کرده است و چون قلب و دل تعلیم می پذیرد، عقل در این جا نقشی ندارد. پس نام آن تعلیم جز عشق نیست، زیرا دل، عارف و عاشق می شود و نور معرفت پروردگار در دل می تابد و دل مسکن و مأواری خدا می باشد.

دلی که جز به پاکی و صداقت و بندگی نمی اندیشد، حرم خدا می شود و خداوند در چنین دلی فرود آمده، عبد خود را زیارت می کند. امام صادق(ع) فرمود: قلب حرم خدا است. در حرم خدا غیر خدا را ساکن نکن. مقصود از غیر خدا، هوای نفس و پیروی از شیطان و انجام گناه است.

عارفان و عاشقان خدا دنیا را پلی می دانند که باید از آن عبور کنند. کسی که به دیدة بینای خود صحنه ها و ملکوت آن طرف پل را می بیند و یا با قلب صاف و پاک خود معاد و قیامت و زندگانی جاودانی آن سرا را باور می کند، برای بقای حق و رسیدن به معبود، شتاب می کند. چنین انسانی عاشق پروردگار خویش است. خدا در قرآن پیامبر گرامی را مورد خطاب قرار میدهد که به مردم بگوید: اگر خدا را دوست می دارید (و می خواهید نسبت به او عارف شوید) از من پیروی کنید تا خدا (هم) شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد. کسی که خدا را دوست داشته باشد، باید از فرستادة او یعنی پیامبر و دستور دین اطاعت کند. چنین کسی محبوب خدا خواد بود. آیا عشق و عرفانی بالاتر از این وجود دارد؟