خواص و کاربرد دارچین

در ایران به طور کلی «دارچین»گفته می شود.در کتب طب سنتی انواع آن رابا نامهای «دارصینی »،«قرفهالدار چینی »،«سلیخه »نام برده اند .پوست شاخه های درختی است که به فرانسوی آن را Cannelleوبه انگلیسیCinnamon نامندو درخت آن را به فرانسوی cannerlierوبه اانگلیسی cinnamon treeمی نامند . گیاهی است از خانواده یLauraceae و گونه های مختلفی دارد که معروفترین آنها دو گونه بانام های علمی زیر است :
1- Cinnamonmum verun J.S .Presl.که مترادف آن C.zeylanicum Bl.است و در بازار تجارت بین المللی به نام «دارچین سیلان »در کتب Ceylon cinnamonو به نام «قرفه»معروف است واز مرغوب ترین انواع دارچین است .
2- Cinnamomum cassid Bl.که رویشگاه آن چین وویتنام و جزایر سوئد وآن حوالی است ودر چین نیز پرورش داده می شود و در بازار به نام«دارچین چین » و«دارچین سایگون» گفته میشود . این دارچین رابه عربی«سلیخه »و«دار صینی »وبه زبان اردو «تج»می نامند و مترادف آن C.aromaticum Nees. می باشد .
انواع دیگری نیز با اسامی تجارتی خاص در بازار وجود دارد که در حد مرغو بیت انواع فوق نیست ،از جمله دارچین کایان که در آمریکای جنوبی میروید ،رنگ آن تقریبا سفید ودر دهان زود نرم میشود ودارچین ناصاف ونامرغوب که به جای پوست شاخه های جوان درخت دارچین سیلان تهیه می شود که خشن و ناصاف و نامرغوب است.

سابقه تاریخی

دو گونه دارچین به نام دارچین سیلانو دارچین سایگون از قدیمی ترین ادویه های جهان هستند که از تعصار کهن مورد شناخت بشر بوده است و اسناد مکتوب تاریخ قدمت آنها را به 40-30قرن پیش می رساند.
از نظر کیفیت این دو نوع دارچین با هم یکسان نیستند ولی به علت شباهت زیادی که از نظر خواص و عطر باهم دارند از همان قرنها پیش همیشه دو گونه:C.verum وC.cassia باهم اشتباه می شده و حتی در حال حاضر نیز در اغلب مناطق دنیا برای این دو گونه دارچین اختلافی قائل نیستند.
در بازار آمریکا تقریبا تمام ادویه ای که به نام دارچین فروخته می شود عملا از نوع C.cassia است و نام دارچین را آمریکایی ها از هر نوع cinnamon می گویند.در انگلستان مرسوم است در بازار و در محافل علمی نام cinnamon برای گونه مرغوبC. zeylanicum و نام cassia برای گونه C.cassia به کار می رود.در صورتی که در آمریکا طبق مقررات مواد غذایی دارویی مربوط به سال 1938 اجازه داده شده است که کلمه Cinnamonبرای هر دو نوع به کار رود.
حکمای طب سنتی از جمله گالن طبیب نامدار یونانی در قرن دوم پس از میلاد در کتابش دارچین سایگون و یاC.cassia را هم ردیف باC. zeylanicum . یا دارچین سیلان اعلام کرده و معتقد است که در مصارف طبی می توان به جای دارچین سیلان از دارچین سایگون استفاده کرد ولی از نظر مقدار باید مقدار مصرف دارچین سایگون دو برابر دارچین سیلان باشد.

مشخصات

دارچین سیلان درختچه ای است از نظر بلندی متوسط همیشه سبز که قسمت درونی پوست شاخه های جوان ان دارچین مرغوب تجارتی معروف به دارچین سیلان است .در سیلان و هند ارتفاع ایت درختچه ممکن است تا 12-10 متر برسد.
ولی عملا چون به طریق شاخه زاد پروزش داده می شود ارتفاع خیلی کمتری دارد ،برگهای آن به رنگ سبز تیره شفاف در سطح فوقانی و سبز روشن در سطح تحتانی ،بسیار معطر ،دراز به طول 15-10 سانتی متر و نوک تیز هستند.گل ان کوچک زرد تقریبا نامرئی است.میوه آن کوچک تخم مرغی به رنگ ارغوانی تیره به طول 2-1 سانتی متر و دارای یک دانه می باشد.این درختچه در سیلان و هند در مناطقی که بارندگی سالیانه در حدود 2-5/1 متر باشد می روید.
مرغوبترین نوع دراچین سیلان ار دارچین شیرین یا دارچین عسلی می نامند.تکثیر این درختچه از طریق کاشت بذر و یا از طریق کاشت قلمه آن است .پس از 3-2 سال درخت جوان را قطع می کنند تا شاخه های زیاد بدهد و به صورت شاخه زا در آید و 3-2 سال بعد پوست شاخه های جدید راکنده به صورت لوله دارچین در بازار عرضه می کنند.
دارچین سایگون یا دارچین چین در ویتنام و هیمالیای شرقی و قسمتی از چین می روید.درخت ان کمی بلندتر ،پوست آن ضخیم تر ،برگها دازتر و میوه آن کوچکتر از دارچین سیلان است.کاشت بهره برداری ان نظیر کاشت و بهره برداری دارچین سیلان می باشد.و تنها اختلاف این است که در مورد دارچین سایگون معمول است از پوست شاخه های جوان و از پوست تنه درخت نیز که ناصاف است از هر دو استفاده و شابد 15-10 سال لازم است تا بهره برداری آغاز شود.

ترکیبات شیمیایی

از نظر ترکیبات شیمیایی و مواد عامله طبق بررسی های دانشمندان شیمی و دارویی در داچین سیلان اسانس روغنی فرار قابل ملاحظه ای وجود دارد.بررسی های آزمایشگاهی نشان می دهد که در پوست خشک ساقه های کوچک و جوان درخت در حدود 71/0-35/0 درصد اسانس یافت می شود که شامل 76-48 درصد از آلدئید ها می باشد.بررسی دیگری نشان می دهد که دارای 2 درصد اسانس است که شامل 90-70 درصد ماده اوژنول (اسانس میخک)است.
بررسی دیگری نشان می دهد که پوست شاخه ها در حدود 1-5/0 درصد اسانس دارد و برگهای سبز درخت در خدود 1 درصد اسانس دارد.مطالعه دیگری نشان می دهد که اسانس دارچین از نظر ماده اوژنول اسانس میخک است و در هر دو در حدود 90-70درصد اوژنول وجود دارد.
در پوست ریشه دارچین در حدود 3 درصد اسانس یافت می شود که البته با اسانس پوست و شاخه ها و برگها متفاوت است. دارچین سیلان منتهی ضعیفتر از ان است نیز دارای اسانس می باشد.در هر دو گونه فوق علاوه بر اسانس مواد دیگری نظیرتانن نیز یافت می شود.[G.I.M.P]
در گزارش مطالعات دیگر جدیدی در مورد ترکیبات شیمیایی چنین آمده است که اسانس گونه سیلان دارای سینامیک آلدئید،هایدروسینامیکآلدئید،بنز آلدئید و کومینیک آلدئید،نونی لیک آلدئید،اوژنول،کاریوفیلن،آل-فلاندرین،پی سیمن،پینن،میتل-ان-آمیل کنوتو آل-لینالول می باشد.
در مورد ترکیبات شیمیایی دارچین سایگون آمده است که دارای سینامیک آدئید ،سینامیل استات ،فنیل پروپیل استات و تانن می باشد.

خواص و کاربرد

دارچین سیلان:در هند و چین از پوست شاخه ها و اسانس آن به عنوان محرک هاضمه،محرک تنفس و محرک جریان خون استفاده می شود.در شبه جزیره مالایا مصارف وسیع وسیع دارویی دارد. اسانس ان خاصیت جرم کشی قوی دارد ولی نظر به اثر تحریکی آن کمتر برای میکروب کشی به کار می رود.دارچین در دور زیاد به عنوان مواد مخدر سمی مورد توجه است.[کوئی زمبیگ و نادکارنی]
دارچین سایگون بیشتر مصرف ادویه دارد تا مصرف دارویی ،این دارچین تند و گزنده وتونیک خاصی برای کلیه می باشد.برای سرما زدگی پا و دست و دل درد و شاش بند تجویز می شود،ولی در مورد زنان حامله توصیه نمی گردد[چونگ یائوچی].
شاخه های کوچک تازه ان نیز اغلب قطع و قطعه قطعه شده در آفتاب خشک می شود،این قطعات با 100-30 سانتی متر طول به بازار عرضه می شود.دارویی گرم کننده با طعمی کمی شیرین و برای تسریع جریان خون تجویز می شود.به علاوه به عنوان تب بر در موارد سرما خوردگی و کاهش درد مفاصل و کمر توصیه می گردد[چونگ یائوچی].
به طور کلی در کتب طب سنتی خاور دور ،دارچین به عنوان بادکن ،مقوی معده ،قابض،تونیک،محرک و آرام بخش و دارویی برای ناراحتی های پس از زایمان تجویز می شده است[استوارت].‌[روا]می گوید که به طور کلی دارچین یک محرک عمومی است که جریان خون را تسریع و تنفس را تحریک می کند و موجب افزایش اغلب ترشحات بدن و تحریک عاضمه می گردد.از سرشاخه های جوان آن هب عنوان قاعده آور و معرق استفاده می شود.در هند و چین از این دارو به عنوان یکی از اجزا در تهیه داروهای مرکب ضد اسهال،صفرابر و تب بر به کار می رود و برای معالجه اسهال و یرقان و مالاریای مزمن که موجب بزرگی طحال شده مفید است معالجه اسهال و یرقان و مالاریای مزمن که موجب بزرگی طحال شده مفید است[می نات].[برکیل] معتقد است که این دارچین به عنوان جزئی از اجزای داروهای مرکب برای سرفه و ناراحتی سینه مصرف می شود.
دارچین از نظر طبیعت زنبق نظر حکمای طب سنتی ایران و هند گرم و خشک است ونیروی دارویی ان تا 15 سال باقی می ماند.از نظر خواص معتقدند که بسیار لطیف کننده و باز کننده گرفتگی های و انسداد مجاری و فرح اور است.عفونت اخلاط را رفع می کند و تریاق سموم حیوانی ،نباتی،و معدنی است و نیروبخش و مقوی است و برای خفقان،وسواس،وحشت،و جنون و تقویت معده و کبد و رفع بد بویی دهان ،قطع سرفه های رطوبی،تنگی نفس،رفع خشونت صدا و آواز که بلغم غلیظ باشد،پاکم کردن سینه و حنجره،باز کردن گرفتگی های کبد ،رفع استسقا و ضد عفونی زخمها بسیار مفید است.استعمال آن به صورت خوردن در شربتها ومصرف گردو به صورت روغن و ضماد و یا شیاف و مالیدن به اعضا به صور مختلف امکان دارد.مالیدن روغن آن به پلک چشم مفید است.خوردن دم کرده ان با سرکه و مصطکی برای سکسکه رسوبی نافع است.ضماد ان برای رعشه و رفع تبو لرزهای بلغمی و سوداوی و دانه بواسیر و تسکین درد ان و عقرب زدگی مفید است.
اگر ان را در دهان جویده برقضیب بمالند موجب التذاذ جماع باشددر گرم مزاجان ایجاد سردرد می کند و برای مثانه مضرر است واز این نظر باید با کتیرا خورده شود،مقدار خوراک آن از 20-8 گرم می باشد.روغن آن بسیار گرم و خیلی خشک است و برای سنگینی و سردرد ودردهای رحمی چه از طریق خوردن ان و چه با مالیدن نافع است.قطره ان در گوش برای رفع سنگینی گوش و خوردن آن برای تقویت هاضمه ،تحیلی نفخ،گاز معده،رفع یرقان و بواسیر مفید است.
تهیه گرد دارچینی :دارچین سیلان را به مقدار مورد نظر گرفته و نیم کوب کرده،در گرم خانه 40 درجه سانتی گراد بخشکانند و نرم ساییده از الک بیرون کنند وباید ان را آنقدر بسایند که در نخاله باقی مانده،جز ماده خشبی بی طعم چیز دیگری نباشد.این گرد از ادویه برای مصرف در غذا می باشد و از عوامل محرک و مقوی معده است.
مقدار خوراک آن از 5-5/0 گرم است.
عرق دارچینی:دارچین سیلان ررا به مقدار مورد نظر گرفته با آب کافی ،ابتدا دارچین را نیم کوب کرده مدت 12 ساعت در آب بخیسانند و بعد از تقطیر کنند تا از هر جز دارچین را که مصرف شده در چهار جز مقطر به دست آید و برای گرفتن اسانس روغنی فرار آن بهتر است که مایع تقطیر شده را در شیشه لوله دار جمع کنند که در انتهای لوله باریک اسانس جمع شود.
عرق دارچین را به مقدار 120-60 گرم در پوسیونهای محرک داخل می نمایند.مقدار خوراک از اسنس آن 12-1 قطره است که در پوسیونهای ریخته شود.
شربت دارچین:عرق دارچین 10 واحد،قند سفید 180واحد،قند را در عرق به حالت سردی حل کنند وبا کاغذ صاف نمایند و این شربت را مانند محرکها و مقوی های معده به مقدار 60-15 گرم در پوسیونها و یا یک شربتسرد حل کرده می خورند.
جوشانده دارچین:دارچین سیلان 8 گرم،آب 1000گرم،مطابق معمول جوشانده تهیه شود.

عوارض جانبی دارچین و بیماریها:

بیماران دیابتی

تازه ترین تحقیقات نشان می‌دهد بیماران مبتلا به دیابت می‌توانند با افزودن کمی دارچین به رژیم غذایی خود به حفظ سلامت بدنشان کمک کنند.
به گزارش ایسنا، به نقل از پایگاه اینترنتی رویترز، در این مطالعه بیماران دیابتی که به مدت 40 روز، روزانه یک گرم دارچین به رژیم غذایی معمول خود افزودند، میزان قند خون، کلسترول و چربی‌های خونشان تا 30 درصد کاهش یافت و کاهش میزان کلسترول ، قند و چربی خون در بیماران دیابتی تاثیر مفیدی در بهبود سلامتی دارد.
وقتی بدن حساسیت خود را نسبت به هورمون انسولین از دست می‌دهد، دیابت نوع دوم بروز می‌کند. انسولین قند را از خون به سلول های بدن منتقل می‌کند تا به عنوان انرژی مورد استفاده قرار گیرد، بنابراین وقتی بدن به انسولین پاسخ ندهد، مقدار قند یا گلوکز در خون بالا می‌رود و منجر به خستگی و تاری دید می‌شود.
افزایش قند خون در دراز مدت می‌تواند خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، نا رسایی کلیوی و نابینایی را افزایش دهد.
افزودن مقدار کمی دارچین به چای ، آب پرتقال یا غلات مفید است. با جوشاندن آب با یک تکه دارچین به راحتی می‌توان چای دارچینی نیز تهیه کرد.
دارچین هم چنین از بروز دیابت نوع دوم در افراد در معرض خطر جلوگیری می‌کند.
دارچین حاوی برخی مواد است که مصرف زیاد آن می‌تواند سمی باشد بنابراین در مصرف این ماده غذایی باید دقت کرد.
در این مطالعه 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع دوم روزانه 1، 3 یا 6 گرم دارچین یا معادل آن آرد گندم ( به عنوان دارونما ) مصرف کردند. آرد گندم و دارچین به شکل کپسول استفاده می شد.
میزان گلوکز، چربی و کلسترول تمام بیمارانی که دارچین مصرف کردند تا 30 درصد کاهش یافت، اما هیچ گونه تغییری در کسانی که دارو نما دریافت کردند مشاهده نشد.
دارچین حاوی ترکیباتی است که عمل انسولین در انتقال گلوکز به سلول ها را بهبود می‌بخشد. دارچین تقریبا هیچ کالری ندارد، به همین خاطر دیابتی‌ها بدون خطر چاق شدن می‌توانند با افزودن دارچین طعم مطبوعی به غذای خود بخشند.هر گرم دارچین کمتر از 3 کالری دارد که بسیار اندک است.
تحقیقات قبلی نشان داده بود که دارچین ظاهرا به سلول های چربی در تشخیص و واکنش به انسولین کمک می‌کند.
مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی نیز نشان داده بود که دارچین سوخت و ساز گلوکز را حدود بیست برابر می‌کند.

مطالعه بر روی حیوانات:

سمیت حاد ناشی از سینامالدهید، دقیقاً مرتبط با فرم تجویز آن می‌باشد. Hadara مقادیر LD50 را در موش گزارش داده است: 132 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور داخل وریدی ـ 610 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور داخل صفاقی و 2225 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور خوراکی. اما عصاره آبی آن حقیقتاً غیرسمی است. (با LD50 4980 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور داخل صفاقی). Shramlik مقادیر LD50 را برای اسانس فرار دارچین Ceylon، 4160 میلی‌گرم بر کیلوگرم و برای روغن کاسیا 5200 میلی‌گرم بر کیلوگرم گزارش داده است (آزمایش بر روی موش صحرایی و به طریق خوراکی انجام گرفته است). در مونوگراف‌هایی که توسط Opdyke ثبت شده است، مقادیر LD50 خوراکی بین 2/2 میلی‌لیتر بر کیلوگرم و 4/3 میلی‌لیتر بر کیلوگرم ذکر شده است. اگرچه Meyer گزارش داده است که اسانس دارچین به مقدار بسیار ناچیزی از طریق پوست جذب می‌گردد، اما محققین دیگر مقادیر پائینی از LD50 مربوط به فرم پوستی به دست آورده‌اند که عبارت است از: 59/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم از سینامالدهید، 69/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم از اسانس دارچین Ceylon و 32/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم از اسانس کاسیا. موش‌های صحرایی 70 میلی‌گرم سینامالدهید را به فرم خوراکی، به مدت 8 هفته تحمل کردند، بدون اینکه نشانه‌ای از سمیت ظاهر شود. هنگامی که 1000،2500 و ppm110000 سینامالدهید، برای یک دوره 16 هفته‌ای، به رژیم موش‌های صحرایی اضافه گردید، در گروهی که ppm110000 سینامالدهید، دریافت نموده بودند، التهاب ملایم سلول‌‌های کبدی و هیپرکراتوزیس بخش لایه‌لایه‌ای معده مشاهده گردید. هیچ‌گونه اثرات ماکروسکوپیک در مقادیر ppm110000 و ppm12500 دیده نشد. علائم مشابهی نیز توسط shramlik مشاهده شده است. وی وقوع نفریت را نیز گزارش داده است.

مطالعه بر روی انسانها:

خطرات استفاده از دارچین، خصوصاً اسانس فرار و سینامالدهید آن ارزیابی شده است، زیرا به عنوان یک آلدهید اشباع نشده در موقعیت‌های با گروه‌های سولفیدریل و آمینو واکنش داده و مسئول خصوصیات حساس کننده، التهاب‌آور و سمیت برای سلولها می‌باشد.
تحقیقات سمیت‌شناسی و فارماکولوژیک، نشان دهنده وجود خطر خاصی برای انسان نمی‌باشند. تحقیقات انجام گرفته به وسیله Plant نشان می‌دهد که در سگ‌های تحت آزمایش با دوزهای بالا، استفراغ دیده شده است و این مطلب، مشابه عوارض جانبی گزارش شده در انسان می‌باشد.
شورای اروپا در سال 1973، گونه‌های مختلف دارچین را در لیست مواد، ادویه‌ها و افزودنی‌های معمولی فصلی ذکر نموده و استفاده آنرا در مقادیر کم مجاز دانسته است، با این احتمال که جزء فعال در محصول نهایی حذف می‌شود. دوز مجاز جهت مصرف سینامالدهید 25/1 میلی‌گرم بر کیلوگرم می‌باشد.

عوارض پوستی:

سینامالدهید 5% در وازلین، محرک پوست می‌باشد. اسانس دارچین، بعد از 48 ساعت تماس، در قسمت خلفی ران یک پسر 11 ساله ایجاد سوختگی درجه دوم نمود.
در سال 1988، Hausen بیان کرد که سینامالدهید، ترکیبی است که مسئول واکنش‌های آلرژیک مواد آرایشی و عطرها می‌باشد. پیش از آن در سال 1920 کهیر ایجاد شده به وسیله دارچین گزارش شده بود. اگرچه موارد بالینی متعددی ثبت شده است، به نظر می‌رسد که تعداد واقعی عوارض جانبی کمتر برآورد شده است. عامه مردم عوارض جانبی مواد طبیعی را نسبت به مواد شیمیایی به طریقی متفاوت باور دارند.
گزارشاتی وجود دارد که نشان می‌دهد بیماران، مدت زمانی طولانی پیش از ظهور علائم شدید، به عوارض آلرژیک ملایم مبتلا می‌شوند. علائم مذکور، در ابتدا، معمولاً به عنوان نشانه‌ای از عملکرد دارویی فرآورده و یا به عنوان یک بیماری عادی مانند آفت یا هرپس لابیالیس تلقی می‌شود. واکنش‌های آلرژیک بعد از تماس با اسانس دارچین یا سینامالدهید موجود در پماد، خمیردندان، دهان‌شویه‌ها و غذاها اتفاق می‌افتند. علائم اصلی عبارتند از: تورم و التهاب لب‌ها و زبان، خارش، تاولی شدن مخاط دهانی و کهیر. مواردی از گرانولوماتوز دهانی ـ صورتی بعد از تماس با اسانس دارچین در خمیردندان نیز گزارش شده است. کمترین غلظتی که در Patch های پوستی ایجاد واکنش‌های مثبت می‌نماید 01/0% می‌باشد.
واکنش‌های شدید مانند آنافیلاکس گزارش نشده است. تمامی موارد بالینی بعد از قطع مصرف فرآورده‌های حاوی دارچین بهبود یافتند. در بیشتر موارد بالینی، محققین گزارش دادند که یک انتظام کروموزومی غیرعادی در بیماران یا اعضای خانواده آنها وجود دارد. واکنش‌های متقاطع در افراد حساس به بالسام پرو وجود دارد.
در یک گروه متشکل از 117 بیمار حساس به بالسام پرو، 5/14% آنها نسبت به دارچین چینی واکنش مثبت نشان دادند اما در مقابل، در یک گروه 220 نفری غیرحساس به بالسام پرو، تنها 1 نفر واکنش مثبت نشان داد. واکنش‌های متقاطع با میخک، بیشتر بیان شده است، (2/64% از گروه قبلی واکنش‌های مثبت نشان دادند).
Nater متوجه شد که سینامالدهید (3ـ3/0 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) به طور Invitro، آزاد کننده هیستامین در لکوسیت‌های انسانی است. این محقق، اثر مذکور را مسئول اصلی واکنش‌های پوستی می‌داند.
«اثر تسکین دهنده» که به وسیله Opdyke توضیح داده شده است، شامل: کاهش یا ممانعت از واکنش‌های حساسیتی پوست به وسیله ترکیبات دیگر موجود در اسانس فرار مانند لیمونن و اوژنول می‌باشد. ارتباط بالینی آزمایش مذکور، به درستی ثبت نشده است. ممکن است به نظر برسد، اوژنول، که ممانعت کننده بیوسنتز پروستاگلاندین می‌باشد، بر روی مکانیسم التهاب مؤثر باشد. اگر این مطلب صحیح باشد، احتمالاً باید واکنش‌های حساسیتی مضر و مختلفی از سینامالدهید و اسانس دارچین Ceylon انتظار داشت. اطلاعات کلینیکی جهت تأئید این فرضیه وجود ندارد.
نتیجتاً نظر Mathias می‌بایست پذیرفته شود که فرآورده‌های حاوی بیش از 01/0% سینامالدهید جهت استفاده، مورد تردید می‌باشد. افراد مبتلا به بیماری‌های آلرژیک نباید فرآورده‌های حاوی دارچین را مصرف نمایند.

تداخلات دارویی:

در آزمایشات Invito، پوست کاسیا ( 2 گرم در 100 میلی‌لیتر) به طور قابل توجهی انحلال تتراسیکلین هیدروکلراید و متاسیکلین هیدروکلراید را از کپسول‌های ژلاتینی به تأخیر می‌اندازد. درحضور پوست کاسیا بعد از گذشت 30 دقیقه حدود 20% تتراسیکلین هیدروکلراید به صورت محلول درمی‌آید، اما، در صورت وجود آب خالص، 97% آن حل می‌شود. این اثر مشابه داروی ضد اسیدتری سیلیکات منیزیوم می‌باشد. به نظر می‌رسد علت آن جذب آنتی‌بیوتیک توسط ذرات باشد. تحقیقات بیشتر به منظور مشخص نمودن این مطلب که کدام ترکیب خاص پوست کاسیا (اسانس فرار، سینامالدهید، موسیلاژ) مسئول این اثر می‌باشد، صورت نگرفته است. از آنجائی که دوز 1 تا 2 گرم دارچین عمومیت دارد، باید احتیاط نمود که تتراسیکلین و دیگر ترکیبات مشابه همراه با آن مصرف نشود.
از آنجائی که می‌توان انتظار داشت واکنشی بین آمین‌های نوع 1 آزاد و سینامالدهید صورت گیرد، نتیجتاً اسانس فرار نباید همراه داروهای مشابه با محدوده درمانی کوچک مصرف شود.

باروری، بارداری، شیردهی:

Lewin گزارش می‌دهد که دارچین به وسیله زنان میانسال و سالمند، به عنوان یک داروی سقط جنین کننده مصرف می‌شده است. لازم به ذکر است که در منابع قدیمی، دارچین (کاسیا) با Cassia fistulosa که حاوی آنتراکینون‌ها می‌باشند اشتباه شده است. گزارش شده است که «مقادیر زیاد دارچین» (مقدار نامشخص) در زنان باردار باعث ایجاد مت هموگلوبین در خون، وجود خون در ادرار، وجود آلبومین در ادرار و وجود سیلندر در ادرار می‌گردد. سقط جنین گزارش نشده است. مصرف روزانه 100 قطره تنطور دارچین منجر به سقط جنین نمی‌گردد. هرچند که Lewin در کتب دیگری ذکر نموده است که دارچین می‌تواند موجب سقط گردد. اما موارد بالینی ذکر نشده است. در یک گزارش مبنی بر سقط جنین عمدی توأم با موفقیت، ماده‌ای با هویت تقریباً نامشخص مصرف شده است. نویسنده ذکر می‌کند که مایع سیاه مایل به قهوه‌ای تنطور دارچین بوده است. دوز آن تعیین نشده است. این مطلب که یک دوز منفرد دارچین ممکن است ایجاد سقط نماید مورد تردید است به خصوص اگر مصرف گسترده آن نیز مدنظر قرار گیرد.
گزارشاتی که توسط Hagers Handbuch , Roth در ارتباط با عملکرد دارچین بر روی رحم بیان شده است، بر پایه گزارشاتی است که به وسیله Lewin , Madaus عنوان شده است. دو محقق مذکور از کتاب Clarus 1860 نقل قول کرده‌اند. به نظر می‌رسد که گزارش صحیحی در ارتباط با سقط جنین عمدی با دارچین وجود ندارد.
Abramovici متوجه شد که سینامالدهید در جنین جوجه اثر تراتوژنیک دارد. آزمایشات مشخص نموده‌اند که ناهنجاری‌های حاصل ارتباط نزدیکی با اثرات سمی سینامالدهید دارد. حداکثر اثر تراتوژنیک در دوز 5/0 میلی مول برای هر جنین مشاهده شده است، که 2/58% موجب ناهنجاری و 49% موجب مرگ جنین شده است. آزمایشات بر روی جنین جوجه، ارزش محدودی جهت ارزیابی خطر برای انسان دارد.
اطلاعات بیشتر در رابطه با سمیت دارچین یا اسانس دارچین در دوران بارداری به دست نیامده است. در پایان، می‌توان بیان کرد که دارچین خطر خاصی در دوران بارداری ندارد. از آنجایی که مدارک کافی در مورد اثرات جهش‌زای دارچین در این دوران وجود ندارد، بهتر است استفاده طولانی مدت اسانس آن در بارداری منع شود.

قدرت جهش‌زایی و سرطان‌زایی:

عصاره دارچین یا سینامالدهید به منظور ارزیابی اثرات جهش‌زای آن در سالمونلا (آزمایش Ames) مورد سنجش قرار گرفته‌اند. در بیشتر آزمایشات نتایج منفی بوده است. Lutz و همکارانش این نتایج منفی را مرتبط با ساختمان شیمیایی آلدهیدهای مختلف اشباع نشده در موقعیت‌های می‌دانند. با این وجود، نتایج مثبت نیز در رابطه با عصاره الکلی دارچین و سینامالدهید گزارش شده است. در یک آزمایش، O ـ متوکسی سینامالدهید در تست Ames نتیجه مثبت داشت، در حالی که سینامالدهید نتیجه منفی داشته است. تحقیقات بیشتر در رابطه با محصولات دارچین که از لحاظ شیمیایی و گیاه‌شناسی کاملاً اختصاصی باشند لازم می‌باشد.
برخلاف آزمایشات انجام شده بر روی رشته‌های سالمونلا، دارچین و اسانس کاسیا، در آزمایشات انجام گرفته بر روی DNA متعلق به B. subtilis نتیجه مثبت داشته‌اند.
اسانس دارچین و سینامالدهید در آزمایشات انحرافات کروموزومی با استفاده از کشت سلولی موش‌های چینی و سیستم آزمایشی Drosophila، نتیجه مثبت داشته است. نتیجه آزمایش Drosophila در مورد عصاره آبی دارچین منفی بوده است. آزمایش هسته‌های کوچک در موش نیز نتیجه منفی داشته است. دوز مصرفی 500ـ125 میلی‌گرم بر کیلوگرم به طور داخل صفاقی بوده است.
نتایج آزمایشات تعیین قدرت جهش‌زایی سینامالدهید و اسانس دارچین بر روی باکتری‌های به طور Invitro، می‌بایست به دقت تفسیر شود، زیرا غلظت استفاده شده در محدوده دوزی بوده است که در آن محدوده خاصیت ضدمیکروبی داشته‌اند. تأخیر در رشد به واسطه اثر ضدمیکروبی سینامالدهید، دلیلی است که آن را به عنوان یک عامل ضدجهش، گزارش کرده‌اند.
با توجه به آزمایشات انجام گرفته به صورت Invitro حاوی کشت سلولی پستانداران می‌بایست ذکر گردد که عصاره دارچین و سینامالدهید موجب ایجاد اثرات سیتوتوکسیک می‌گردد. دوزهای آزمایش شده عبارتند از: ED50 از 60ـ50 در سلول‌های KB (یک ردیف سلول برداشته شده از سلولهای سرطانی دهان انسان) و 24ـ20 یا 8/4 در کشت‌های سلولی L1210 موش. ظهور اثرات سیتوتوکسیک همراه با کاهش ساخت پروتئین‌های سلولی است که مربوط به واکنش سینامالدهید با گروههای سولفیدریل و آمینو می‌باشد. بروز این اثرات غیراختصاصی، به میزان زیادی تحت تأثیر محیط کشت و شرایط آزمایش قرار دارد.
درخصوص خطر سرطان‌زایی دارچین اطلاعات کاملی در دسترس نیست. تحقیقات بیشتر احتیاج به فرآورده‌های اختصاصی از لحاظ شیمیایی و گیاه‌شناسی دارد زیرا وجود سافرول سرطان‌زا، کومارین و O ـ متوکسی سینامالدهید می‌توانند در نتایج نهایی تأثیرگذار باشند.
منبع:www.taamasrar.com
/س