با شروع فصل مدرسه، در بسیاری از خانه‌ها تلاش‌های والدین برای آنکه فرزندانشان تکالیفشان را انجام دهند، به جرو بحثی روزمره تبدیل می‌شود. اما باید دلایل دلسردی کودکان در انجام تکالیف مدرسه را درک کرد و در عین حال به او کمک نمود تا این کار برایش تبدیل به یک کابوس روزمره نشود.
به نظر می‌رسد که تمرکز زیادی ندارد، تکالیف مدرسه‌اش را خیلی کند انجام می‌دهد و دائما حواسش به اینطرف و آن طرف پرت می‌شود. اولین نشانه‌های درک نکردن یک موضوع این است که دائما مادرش را صدا می‌کند تا به او کمک کند. بارها پیش می‌آید که مادر ساعتها برای کمک کردن به فرزندش وقت می‌گذارد ولی بچه باید بیاموزد که خودش کارها و تکالیفش را انجام دهد.
در این گزارش سه قسمتی قصد داریم به بررسی نقش والدین در رابطه با تکالیف مدرسه فرزندانشان بپردازیم. بهترین رفتار ممکن چیست؟ این بخش سوم و پایانی گزارش ماست:
در مقابل مشکل ایجاد شده در انجام تکالیف مدرسه چه کنیم؟
5- توجه کنید که این مشکل در چه زمان‌هایی بروز می‌کند؟:
توجه کنید که مشکل فرزندتان با انجام تکالیف مدرسه، از چه زمانی ظهور کرده است؟ فکر می‌کنید که ممکن است این مشکل درپی ایجاد شرایطی استرس زا ایجادشده باشد یا خیر؟ ممکن است برخی اتفاقات در زندگی مثل جدایی والدین، اسباب‌کشی و تغییر محل زندگی، تغییر مدرسه، تولد خواهر یا برادر و... برروی احساسات فرزندتان تاثیرگذاشته باشد و منجر به بروز این مشکل جدید شود. اگر فرزندتان حواس پرت و تحریک پذیر شده و خیلی زود عصبانی می‌شود و رفتارهایش نسبت به قبل فرق کرده است، همه اینها نشانه این است که موضوعی او را ناراحت می‌کند. حل کردن این مشکل، می‌تواند مشکل فرزندتان در انجام تکالیف مدرسه اش را نیز حل کند.
6- اهمیت خودکفا بودن و استقلال در فرزندان:
سعی کنید که در هنگام انجام تکالیف مدرسه، به خودکفا بودن فرزندتان احترام بگذارید. وقتی او بخشی از تکالیفش را متوجه نشد، شما می‌توانید به او کمک کنید ولی این کمک باید مختصر و به موقع باشد. برخی از والدین فکر می‌کنند که باید هر روز عصر پا به پای فرزندشان بر سر تکالیف مدرسه او بنشینند و دائما عملکرد فرزندشان را کنترل کنند و ببینند که آیا او خوب تکالیفش را می‌نویسد یا خیر و در صورت نیاز، اشتباهات او را اصلاح کنند و تک تک تمرینات را به او توضیح دهند و دائما به او کمک کنند.
این رفتار اصلا توصیه نمی‌شود؛ چرا که باعث می‌شود که فرزند برای انجام تکالیف شخصی اش به والدینش وابسته شود و اگر روزی والدین در کنارش نبودند، حتی نتواند مشق شبش را بنویسد. سعی کنید به فرزندتان، اهمیت خودکفا بودن را توضیح دهید و به او بگوئید که هر زمان که نیاز داشته باشند می‌توانند روی شما حساب باز کنند. البته تنها در مواقعی که چیزی را درک نکرده و واقعا به کمک شما نیاز است.
7- به فرزندتان کمک کنید تا عادت‌های روتینی برای خودش ایجاد کند:
خیلی مهم است که فرزندتان بتواند عادات و روتین‌های خاصی برای انجام کارهایش داشته باشد. مثلا یک جای مشخص را در خانه برای انجام تکالیف مدرسه اش داشته باشد و در ساعات مشخصی تکالیفش را انجام دهد و زمان‌های استراحت مشخصی داشته باشد. این عادتها و روتین‌ها در تمام ابعاد زندگی کودکان کاربردی هستند و فقط برای انجام تکالیف مدرسه به کار نمی‌آیند. یادتان باشد که اگر والدین روتین‌های تعریف شده‌ای نداشته باشند، برای آموزش این عادات خوب به فرزندانشان، به مشکل برخواهند خورد و نهایتا کودکانشان هم با همین مشکلات روبرو خواهند شد.
8- مشکلات درک یا یادگیری را تشخیص دهید:
اگر مشکل فرزندتان در انجام تکالیف مدرسه با عملکرد ضعیف او در مدرسه و نمرات کم درسی همراه شد، باید بدانید که مشکل او از داخل کلاس درس شروع می‌شود. ممکن است فرزندتان از لحاظ ادراک یا یادگیری مشکلی داشته باشد که باید این مشکل را به کمک یک فرد حرفه‌ای برطرف کنید. به عنوان مثال خیلی از بچه‌هایی که دچار مشکل خوانش‌پریشی (نوعی معلولیت آموزشی که موجب اختلال در روان خوانی یا درک مطلب می‌شود) هستند، سالها درتحصیل با مشکل روبرو می‌شوند، تا اینکه بیماری شان تشخیص داده می‌شود و سپس با دریافت کمک‌های حرفه‌ای، اوضاع درسی‌شان به مراتب بهتر می‌شود.
درعین حال باید این را درنظر داشته باشید که خیلی مسائل ممکن است روی بی‌میلی کودک برای انجام تکالیف مدرسه تاثیرگذار باشد. ارتباط او با معلم، هم کلاسی ها، سطح توقعات موجود، توانایی‌های ذهنی، توانایی یادگیری، توجه، تمرکز و حافظه فرزند و شرایط عاطفی او همه و همه می‌توانند روی میل یا بی میلی کودک در انجام تکالیف مدرسه تاثیر پررنگی داشته باشند.
