تصاویر/"گوادلوپ"، پایان امید‌های محمدرضاشاه

ژیسکار دستن رئیس جمهور وقت فرانسه از آنجا که کشور پذیرای آیت الله خمینی رهبر کبیر انقلاب بود سعی می کرد نقش میانجی در بحران را بازی کند و برای همین در اوایل دی ماه دعوتنامه‌هایی برای جیمی‌کارتر رئیس جمهور آمریکا، جیمز کالاهان نخست‌وزیر انگلستان و هلموت اشمیت صدراعظم آلمان فرستاد و از آنها دعوت کرد تا در نشستی مشترک دیدگاه‌های خود را برای حل بحران و حفظ منافع مشترکشان در ایران مطرح کنند.

 گرچه گزارشات سرویس های اطلاعاتی فرانسوی گویای آن بود که شاه دیگر توان مقابله با انقلابیون را ندارد اما رئیس جمهور فرانسه آنطور که خود در خاطراتش نوشته یک ماه مانده به انقلاب همچنان امیدوار بود. 

با این وجود گزارشات و تحلیل‌ها در کنفرانس "گوادلوپ" همگی گویای آن بود که حتی رئیس جمهور امریکا نیز امیدی به رژیم پهلوی ندارد و بیش از هر چیز به فکر آینده ایران پس از محمدرضا شاه است. مورخان و تحلیلگران معتقد‌اند محمدرضا شاه که خود نیز همه چیز را از دست رفته می‌دانست و آماده بود از ایران خارج شود پس از این نشست تصمیم قطعی خود را برای خروج از کشور گرفت. 

گفته می‌شود در پایان این نشست سه روزه سران چهار کشور به این نتیجه رسیدند که با حضور شاه آرامش به ایران باز نمی‌گردد و از طرف دیگر در صورت شکست دولت بختیار تنها گزینه باقی مانده برای تسلط بر اوضاع کودتای نظامی است.

این جمع بندی باعث شد یک روز پس از نشست، کارتر توسط دو تن از مقامات فرانسوی به امام خمینی (ره) پیام دهد برای جلوگیری از کودتای احتمالی از دولت بختیار حمایت کند و در عوض شاه از ایران خارج می‌شود. 

امام خمینی(ره) در پاسخ به پیام کارتر به او درباره هرگونه کودتا هشدار دادند و به وی توصیه کردند "ایران را به حال خود واگذارد". در بخشی از پاسخ رهبرکبیر انقلاب به کارتر آمده است: من به حکم این که یک روحانی هستم همیشه مصلحت بشر در نظر می‌گیرم. لذا به شما توصیه می‌کنم که جلوی این خون‌ریزی‌ها را بگیرند و ایران را به حال خود واگذارید. در این صورت است که نه تسلیم شرق خواهد شد و نه تسلیم غرب.

به روایت تاریخ در روز 21 دیماه یعنی یک ماه قبل از وقوع انقلاب سایروس ونس وزیرخارجه آمریکا و سخنگوی 4 کشور شرکت‌کننده در کنفرانس گوادلوپ در کنفرانس خبری از خروج شاه از ایران خبر داد و گفت: شاه در نظر دارد تعطیلات خود را در خارج از ایران بگذارند و دولت ایالات متحده نیز این تصمیم شاه را تأیید می‌کند. آمریکا احساس می‌کند که شاه دیگر در آینده ایران نقشی ندارد.