وایولا دیویس از کارگردانی دنزل واشینگتن می‌گوید

وایولا دیویس معتقد است شیوه‌ی کارگردانی دنزل واشینگتن بسیار نادر است و چیزهایی که آمریکایی‌های سفید‌پوست می‌توانند از فیلم آخر او «حصار‌ها» Fences یاد بگیرند بیشمارند.
کاندیدای بهترین بازیگر مکمل زن که به نظر می‌رسد شانسش از سایرین بسیار بیشتر هم هست؛ درباره‌ی منظر جدیدی که فیلم برای نگاه به سیاه‌پوستان آمریکایی ارائه می‌کند صحبت می‌کند. او معتقد است:

 ما پیچیده هستیم… و از آنچه به ما داده شده بهترین استفاده را می‌کنیم. ما (سیاه‌پوست‌ها) دقیقا مثل شما پا به دنیا می‌گذاریم.

وایولا دیویس به لطف فیلم «حصار‌ها» Fences  به عنوان اولین زن آفریقایی-آمریکایی است که سه بار نامزد اسکار شده است. با بازی مقابل دنزل واشینگتن که کارگردانی این برداشت از نمایش‌نامه‌ی آگوست ویلسون را نیز به عهده داشت، دیویس نقش رز، قلب پراحساس یک خانواده‌ی سیاه‌پوست در دهه‌ی پنجاه را ایفا می‌کند. منقد هالیود‌ریپرورتر در حاشیه یکی از نمایش‌های خصوصی این فیلم درباره‌ی این پروژه با این بازیگر صحبت کوتاهی کرده است.
شما در کار «آنتوان فیشر» Antwone Fisher هم که به کارگردانی دنزل واشینگتن بود شرکت داشتید. او چگونه کارگردانی است؟
من دنزل را به عنوان یک کارگردانِ بازیگران می‌بینم که این پدیده خیلی نادر است.

آگوست ویلسون یک‌بار گفته بود نمایش‌نامه‌های او به سفیدپوستان آمریکایی راه جدیدی برای نگاه به سیاه‌پوستان آمریکایی ارائه می‌کند. به نظر شما سفید‌پوستان آمریکایی چه برداشتی از فیلم خواهند داشت؟
به نظر من آنچه مردم درباره‌ی سیاه‌پوستان بیشتر از آن غافل‌اند این است که ما پیچیده هستیم، ما واقعا به‌هم ریخته هستیم، و از آنچه به ما داده شده بهترین استفاده را می‌کنیم. ما دقیقا مثل شما پا به دنیا می‌گذاریم؛ اما فقط شرایطی در فرهنگ وجود دارند که به زندگی ما تحمیل‌شده‌اند و باید با آن‌ها بجنگیم.

چهره‌ای که از رز نشان داده‌اید پر از سرزندگی، هوش و مقادیر متعجب‌کننده‌ای از خوش‌بینی است. چه چیزی او را به جلو می‌برد؟
او در انتها می‌گوید: این چیزی بود که زندگی به من در راه زن بودن، داد؛ و من پذیرفتم.» شما تنها به خوبی گزینه‌های پیش روی‌تان هستید.