به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری میزان، هری کازیانیس، مدیر مطالعات دفاعی آمریکا در یادداشتی که در نشنال اینترست منتشر شده است تنها راه حل برای صلح پایدار در شبه جزیره کره را پذیرش این واقعیت دانست؛ کره شمالی سلاح هسته‌ای دارد و واشنگتن کاری در این باره نمی‌تواند انجام دهد.
کازیانیس در این یادداشت می‌گوید: طی چند ماه گذشته، متقاعد شدهام تا زمانی که آمریکا این حقیقت اساسی در مورد کره شمالی را قبول نکند، به هیچ پیشرفت قابل توجهی در رابطه با پیونگ یانگ دست نخواهد یافت. حقیقت این است که پیونگ یانگ یک دولت دارای سلاح هسته‌ای است و هرگز هرگز این سلاح را کنار نخواهد گذاشت و کاری از ما ساخته نیست مگر این که بخواهیم میلیون‌ها نفر از مردم را در این جریان به کشتن بدهیم.
تمرکز بر سیاست احمقانه خلع سلاح هسته‌ای پیونگ یانگ توسط آمریکا در واقع ادامه دادن به کاری جنون آمیز است. وجود چنین تفکر و ایده‌ای در ذهن، دقیقا فرمولی برای موفقیت سیاست خارجی نیست و با این حال، دقیقا همان چیزی است که واشنگتن امروز در مورد پیونگ یانگ انجام می‌دهد - و این دستور العملی برای فاجعه است.
با نگاهی برای برخورد با چنین موارد مشابه در گذشته این ایده حتی احمقانه‌تر به نظر می‌رسد؛ تصور کنید آمریکا از برقراری هرگونه ارتباط دیپلماتیک با چین، روسیه، هندوستان و پاکستان اجتناب می‌کرد، چون آن‌ها سلاح هسته‌ای ساختند. پس ما چرا فکر می‌کنیم با اعلام چنین درخواستی از کره شمالی تنش دائمی در شبه جزیره کره را مهار خواهیم کرد؟
پاسخ این است؛ مسئولیت و پاسخگویی. هیچ رئیس جمهوری در تاریخ خواهان آن نیست که آمریکا در دوره تصدی وی از متوقف کردن یک کشور در راستای توسعه بمب‌های هیدروژنی و موشک‌های دوربردی که دست کم روی کاغذ قادر به نابودی نیویورک یا واشنگتن است، ناتوان باشد.
در واقع این تلاش بر این است تا اشتباه مستمر سالیان گذشته در برخورد با نظام کیم اصلاح شود. به عبارت ساده تر، هیچ فردی نمی‌خواهد وارث این اشتباه باشد.
مشکل همین جاست. از آن جا که این موضوع، مشکلی لاینحل به نظر می‌رسد، ما در تلاشیم تا با استفاده از چرخه تکراری تحریم بار دیگر شکست در مذاکرات را تجربه کنیم. زیرا به کرّات مشخص شده است که کره شمالی قصد پذیرش روند هسته‌ای زدایی را ندارد. این سناریو افزایش تنش‌ها را به دنبال خواهد داشت.
من ایده بهتری دارم. بیایید مانع ترسیدن سیاست خارجی مان از پذیرش حقیقت شویم. وقت آن رسیده است که حداقل درون دولت این واقعیت را بپذیریم و رویکرد خود را تغییر دهیم. بله، کره شمالی یک زرادخانه بزرگ سلاح هسته‌ای دارد که به نظرش متضمن امنیت کشورش است. مگر اینکه ما آماده باشیم که جنگ تغییر نظام را در این کشور آغاز کنیم که این امر خود منجر به مقابله ما با نه تنها سلاح‌های هسته‌ای بلکه تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی در مقیاس غیر قابل تصور خواهد شد. این بدان معنا است که هدف ما از خلع سلاح هسته‌ای کره شمالی باید به تمرکز بر کنترل تسلیحات و کلاهک‌های هسته‌ای و در نهایت تلاش برای محدود کردن اندازه و ابعاد زرادخانه هسته‌ای آن تغییر یابد.
این ایده جدیدی نیست. برای بسیاری از جمله من تا چند ماه پیش این تفکر به معنای ضعف، تسلیم و پذیرش یک قدرت هسته‌ای به نظر می‌رسید. به نظر هوشمندترین و اندیشمندترین کارشناسان سیاست خارجی در سراسر جهان تنها یک راه حل برای این مشکل وجود دارد: اعمال فشار و منزوی کردن کره شمالی. به عقیده آنان، فشار حداکثری تا جایی باید ادامه یابد که توسط کره شمالی به شدت و حدت احساس شود و اقتصادشان به شکل قابل توجهی از این فشار آسیب ببیند و در نتیجه آن با نگاهی خوش بینانه، آن‌ها خود برای خلع سلاح هسته‌ای شان اعلام تمایل و آمادگی کنند.
متاسفانه، همانطور که توضیح دادم این استراتژی ناکارآمد است.
در این رابطه: کره شمالی بین 20 تا 60 بمب اتمی در اختیار دارد
در صورتی که ما مسیر خود را عوض نکنیم چه اتفاقی در آینده رخ خواهد داد؟ اساس سیاست خارجی آمریکا به ما می‌گوید ما می‌توانیم با اعمال فشار بیشتر بر چین و دیگر کشور‌ها از طریق اعمال تحریم‌ها علیه آن‌ها به اهداف خود دست یابیم در حالی که آنان هزینه‌ها را پرداخت خواهند کرد. این تحریم‌ها می‌توانند حتی بانک‌های چینی را هدف قرار دهند و یا دسترسی آنان به دارایی هایشان در سیستم مالی آمریکا محدود کند یا دسترسی به سیستم مالی آمریکا را برای آنان قطع سازد. احتمالا با محدود کردن تریلیون دلار دارایی، آن‌ها با بحران مالی جدی مواجه خواهند شد. اما همه ما می‌دانیم که هیچ کدام از این راهکار‌ها عمل نمی‌کند و فقط مسکو، پکن و پیونگ یانگ را به هم نزدیک می‌کند. هم اکنون نیز شواهدی دال بر این امر وجود دارد.
اکنون زمان اقدامات جسورانه فرا رسیده است؛ اقداماتی که صلح را برای تمام آسیای شمال شرق تامین و عدم وقوع جنگ دوم در شبه جزیره کره را تضمین کند. اما چنین آینده‌ای تنها می‌تواند بر اساس پذیرش واقعیت باشد و این ممکن است پیش چشم ما اتفاق بیفتد. با اصرار رئیس جمهور آمریکا بر مفهوم خلع سلاح هسته‌ای کره و تاکید بر این که کره شمالی دیگر تهدید هسته‌ای نخواهد بود، در حالی که جدول زمانی برای خلع سلاح ارائه نمی‌کند، فقط باید امیدوار باشیم که دولت به تدریج اولویت‌های خود را تغییر دهد. در غیر این صورت بروز بحرانی دیگر در ماه‌ها و سال‌های آتی اجتناب ناپذیر خواهد بود و البته ممکن است ما این بار خیلی خوش شانس نباشیم.
