پروژسترون دوره‌ای
پروژسترون دوره‌ای از چهل سال پیش برای تنظیم خونریزی‌های قاعدگی و کاهش حجم خون از دست‌رفته استفاده می‌شود. این ترکیبات که در فاز لوتئال مصرف می‌شوند، در تنظیم الگوی خونریزی در خانم‌هایی که سیکل‌هایی بدون تخمک‌گذاری دارند بسیار موثر است. اما شواهد اندکی برای کاهش حجم خونریزی در این مورد وجود دارد.
پروژسترون با دوز بالا معمولا در درمان طبی هیپرپلازی آندومتر ساده و کمپلکس موثر است، ولی در هیپرپلازی آتی‌پیک چندان موفقیت‌آمیز نیست. خونریزی شدید قاعدگی ممکن است بهبود یابد، ولی این داروها در طولانی‌مدت خوب تحمل نمی‌شوند. بنابراین تجویز پروژسترون با دوز بالا به مدت 21 روز در سیکل، به دلیل احتمال عود مشکلات قاعدگی و خونریزی‌های ناشی از آتروفی آندومتر، موقت است.
دانازول
دانازول یک استروئید آندروژنیک صناعی ضد استروژن و ضد پروژسترون با دوز 200-100 میلی گرم است که باعث کاهش حجم خونریزی به میزان 50 درصد می‌شود. مصرف این دارو با عوارض مشکل‌ساز آندروژنیک همراه است، لذا درمان مناسبی برای DUB نیست. قابل ذکر است که مصرف دانازول به صورت واژینال عوارض کمتری نسبت به خوراکی آن دارد.
درمان غیرهورمونی
ترانزآمیک اسید یک آنتی فیبرینولیتیک است که فعالیت پلاسمینوژن و به دنبال آن فیبرینولیز را مهار می‌کند. فعالیت پلاسمینوژن در آندومتر خانم‌هایی که خونریزی قاعدگی شدید دارند، افزایش می‌یابد. ترانزآمیک اسید می‌تواند تا 45 درصد خونریزی قاعدگی را کاهش دهد.
با بررسی‌های سیستماتیک مشخص شده که مصرف 500-50 میلی‌گرم (تا چهار بار در روز) ترانزآمیک اسید در طول مدت قاعدگی به طور آشکار خونریزی قاعدگی را هر ماه در حدود mL 90-50 کاهش می‌دهد. برای بسیاری از خانم‌ها این تغییر باعث طبیعی شدن زندگی و بهبود کیفیت آن می‌شود.
در حدود یک‌سوم خانم‌هایی که ترانزآمیک اسید را با این دوز استفاده می‌کنند دچار کرامپ‌های پا و تهوع می‌شوند. گزارش‌های قبلی نشان‌دهنده افزایش احتمال ترومبوآمبولی وریدی در مصرف‌کنندگان ترانزآمیک اسید بود ولی مطالعات جدید چنین ارتباطی را مشاهده نکرده‌اند.
دیسمنوره NSAIDS
بسیاری از خانم‌ها با مصرف NSAIDS کاهش خونریزی و بهبود علائم قاعدگی خواهند داشت. در درمان دیسمنوره خانم‌هایی که خونریزی قاعدگی‌شان شدید است دارای سطوح افزیش یافته پروستاگلاندین‌ها هستند. استفاده از NSAIDS ممکن است باعث کاهش تولید پروستاگلاندین‌ها از طریق مهار آنزیم سیکلواکسیژناز شود.
در مطالعات کنترل‌شده با پلاسبو مشخص شده که NSAIDS باعث کاهش خونریزی به میزان mL40-20 شده است؛ اگرچه سایر درمان‌ها در مقایسه با آن مفیدتر بوده‌اند. NSAIDS در دسترس همگان هستند و به خوبی تحمل می‌شوند. از عوارض شایع آن می‌توان به سردرد و اختلالات گوارشی (هضم نشدن، تهوع، استفراغ و اسهال) اشاره کرد.
نتیجه‌گیری
DUB خونریزی شدید یا طولانی رحمی است که هیچ علت شناخته شده سیستمیک یا ارگانیک لگنی ندارد. برای تشخیص DUB باید سایر علل خونریزی رحمی شامل پولیپ،فیبروم و بیماری‌های سیستمیک کنار گذاشته شود. پاتوفیزیولوژی DUB
به خوبی مشخص نیست و ممکن است هم در سیکل‌های همراه تخمک‌گذاری و هم بدون تخمک‌گذاری دیده شود. همانطور که توضیح داده شد درمان‌های طبی متعددی برای این اختلاف وجود دارد، ولی از آنجا که هیچ‌گونه برتری در این درمان‌ها نسبت به یکدیگر دیده نشده هر فرد بنا به شرایط خود درمان می‌شود.
درمان‌های جراحی هم شامل تخریب آندومتر و هیسترکتومی است. البته متاسفانه بسیاری از پزشکان بیمار را D&C می‌کنند که فقط باعث کاهش خونریزی قاعدگی برای یک دوره بعد از انجام کورتاژ می‌شود، ولی میزان از دست رفتن خون در دوره‌های بعدی بیشتر از قبل خواهد شد؛ بنابراین هیچ‌گاه از D&C نباید برای درمان DUB استفاده کرد.
بعضی از پزشکان نیز مکررا به بیمار پروژسترون خوراکی و تزریقی می‌دهند که این هم به دلیل آتروفی آندومتر بعد از چند دوره باعث شکننده شدن آندومتر و خونریزی‌های نامرتب و شدید می‌شود. بنابراین تشخیص و درمان صحیح بیمار در هر زمان از مراجعه، برای کنترل خونریزی بسیار مهم است.
برای خواندن بخش اول- برخورد با خونریزی‌های غیرطبیعی رحمی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- برخورد با خونریزی‌های غیرطبیعی رحمی- اینجا کلیک کنید.
