«آناتول فرانس»، پادشاه نثر فرانسه

خبرگزاری برنا: "فرانسوا آناتول تیبو "Francois-Anatole Thibault معروف به "آناتول فرانس" France, Anatole نویسنده ، شاعر و منتقد فرانسوی 16 آوریل سال 1844 میلادی در پاریس و در خانه‌ای در کنار رودخانه سن ، جایی که پدرش کتابفروشی داشت ،به دنیا آمد.

تحصیلات خود را در کالج استانسیلاس Stanislas انجام داد ، چندی با ناشران ، در معرفی کتاب همکاری کرد و کم‌کم به تحقیق در تاریخ روی آورد.

 

در سال 1868 میلادی اولین اثر تحقیقی خود را درباره "آلفرد دو وینیی" Alfred de Vigny انتشار داد و سال بعد به عنوان ممیز در مجموعه‌های شعر جدید که به نام "پارناس معاصر" Parnasse Contemporain منتشر می‌شد ، بکار پرداخت.

در سال1871 میلادی در دومین جلد مجموعه ، دو شعر انتشار داد و درسال 1873 میلادی"اشعار طلایی" Poemes dores را منتشر کرد که به  "لوکنت دولیل" تقدیم شده بود.این اشعار توصیفی و موزون در سبک اشعار "پارناسی" بود که توجه شاعر را به فنون و صناعت شعر نشان می‌داد ، چنانکه گاه لحن توصیفی در آن تاحد پرده نقاشی اساطیری پیش می‌رفت و شوق "آناتول فرانس" را به افسانه‌های کهن آشکار می‌ساخت.

" آناتول فرانس" درسال 1876 میلادی ، نمایشنامه منظوم "عروسی های مردم کورنت" Les Noces corinthiennes را انتشار داد که نمایشنامه‌ای مربوط به عهد کهن بود و در سال1902 میلادی در پاریس به روی صحنه آمد. موضوع نمایشنامه داستان ساده‌ای است که در شهر "کورنت" از شهرهای یونان باستان در نخستین قرن های مسیحیت جریان یافته و بر مبنای جدال میان طرفداران دین پیروز مسیح و مشرکان واقع شده است. عشق جوانی مسیحی را به دختری از خانواده کافران نشان می‌دهد که به ناکامی و مرگ دختر می‌انجامد. این نمایشنامه اگرچه فاقد تحرک نمایشی بود،  به سبب شیوه نگارش زیبا و شاعرانه ، اثری ممتاز به شمار آمد.

در سال 1876 میلادی "آناتول فرانس" در کتابخانه مجلس سنا به کار اشتغال یافت و سال بعد ازدواج کرد و صاحب دختری شد ، اما ازدواج او درسال 1893 میلادی به جدایی انجامید.

در این دوره "آناتول فرانس" پیاپی آثاری منتشر می‌کرد که بیشتر آنها با اقبال عمومی همراه بود. از آن جمله است: داستان کوتاه "ژوکاست و گربه لاغر" Jocaste et le chat maigre ، رمان "جنایت سیلوستر بونار" Crime de Sylvestre Bomnard که او را به شهرت رساند.

قهرمان این اثر که سبک خاص "آناتول فرانس" را در بردارد ، مردی با فرهنگ و عاشق کتاب است که میان کتاب به سر می‌برد و زندگی را از خلال کتاب می‌بیند.

 داستان جنایت "سیلوستر بونار" موفقیت بسیار به دست آورد.

 

"امیال ژان سروین" Les Desirs de Jean Servien  که از عشق آناتول فرانس به هنرپیشه‌ای الهام گرفته بود ، دارای قسمت های بسیار زیبایی است برمبنای تحلیل دقیق روانی و اخلاقی.

از جمله آثار "آناتول فرانس" که خاطرات زندگی او را در بردارد ، کتاب "دوست من" Le Livre de mon ami  است. نویسنده در ورای چهره قهرمان کتاب که "پیرنوزی‌یر" Pierre Nozieres نام دارد ، چهره خود را پنهان کرده و بدین طریق توانسته است در نقل خاطرات شخصی ، تغییرات لطیف و دلپذیری بدهد و در میان تصویرهای دوران کودکی ، نکته‌های خاصی نیز از دوره بلوغ و پختگی خود بگنجاند و با شیوه‌ای دقیق و نکته‌سنجی فراوان چهره بعضی از دوستان و خویشاوندان را از چشم کودکی پنج تا هفت ساله ترسیم و از نظر پیر کوچک درباره مشاهدات خود قضاوت کند.

 از آثار دیگری که برمبنای خاطرات شخصی "آناتول فرانس" قرار گرفته است، می‌توان به این آثار اشاره نمود: "پیرنوزی‌یر" Pierre Noziere ، "پیر کوچک" Le Petit Pierre و "زندگی نوشکفته" La Vie en fleur ، که در همه آنها تخیلی دلنشین و مقامی بیش از واقعیت وجود دارد.

آناتول فرانس ازسال 1885 میلادی منتقد ادبی روزنامه "تامپ" Temps گشت و مقاله‌های انتقادی خود را که در این روزنامه انتشار می‌داد ، در پنج جلد به نام "زندگی ادبی" La literaire فراهم آورد و اولین جلد آن در سال 1888 میلادی منتشر گشت.

رمان "زنبق سرخ" Le Lys rouge از زندگی مادام "آرمان دوکایاوه" Mme Arman deCaillavet که دوستیش با "آناتول فرانس" ازسال 1888 میلادی آغاز شد ، الهام گرفته است و وقایع یکی از محافل ادبی پاریس را در اواخر قرن نوزدهم وصف می‌کند.

"آناتول فرانس" اگرچه با شیوه نگارش رمان احساسی و تحلیلی مأنوس نبود، با انتشار زنبق سرخ در ردیف "آلفونس دوده" و "گی دی موپاسان" قرار گرفت ، اما دنباله این نوع رمان‌نویسی را به زودی رها کرد.

 

از نظر "آناتول فرانس" وجود هیچ چیز به خودش بسته نیست مثلاً نادانی از شرایط لازم عالم هستی است ، اگر همه چیز را می‌دانستیم ، نمی‌توانستیم زندگی را حتی یک ساعت تحمل کنیم. احساسهایی که زندگی را برای ما شیرین یا لااقل قابل تحمل می‌کند ، تنها زائیده دروغ و خیالات واهی است. این موضوع که زندگی خوب یا بد است ، حرفی بی‌معنی است. باید گفت که زندگی خوب و بد ، گوارا و ناگوار ، پرجاذبه و نفرت‌انگیز ، شیرین و تلخ و خلاصه همه چیز است و حال که آداب و رسوم وعادت های زندگی قرن به قرن تغییر می‌یابد ، پس عقل ایجاب می‌کند که زندگی را آنچنانکه هست ، بپذیریم.

"آناتول فرانس" در سال  1896 میلادی به عضویت آکادمی فرانسه درآمد. پس از آن "تاریخ معاصر" L’Histoire contemporaine را میان سال های 1897 و 1901 میلادی در چهار جلد انتشار داد و در آن از جامعه عصر خود با لحنی تلخ انتقاد کرد.

 اثر دیگر وی"جزیره پنگوئن‌ها" L’lle des Pingouins  چشم‌انداز استعاری و زننده‌ای از تاریخ فرانسه است.

"آناتول فرانس" به تقلید افسانه‌های قدیم بروتانی ، داستان عجیب "کشیش سن مائل" Saint Mael را نقل می‌کند که برای ارشاد اقوام کافر با وسیله‌ای ابتدایی ازآب های اقیانوس می‌گذرد و هرچند یک‌بار به جزیره‌ای پا می‌نهد و پس از هدایت ساکنان آن به جزیره دیگر قدم می‌گذارد تا گزارش به جزیره پنگوئن‌ها میرسد

 "خدایان تشنه‌اند" Les Dieux ont soif  از معروفترین آثار "آناتول فرانس" به شمار می‌آید.

 

تار و پود این اثر از انقلاب فرانسه ساخته شده است که "آناتول فرانس" به خوبی آن را شناخته، از دید خاص خود به آن نگریسته و بعضی از نظریه‌های خود را درباره تاریخ و وضع بشر در آن گنجانده است.

 از آثار مهم دیگر این دوره "عصیان فرشتگان" La Revolte des Anges  است ، کتابی اساطیری ، که "آناتول فرانس" در آن بار دیگر به طور عمیقی نظر خویش را درباره مذهب و زندگی و عقل و هوش ارائه داده است.

ازدیگر آثار سیاسی و اجتماعی "آناتول فرانس" این آثار است: "بر سنگ سفید" Sur la Pierre blanche ، "نظریه‌های اجتماعی" Opinions socials ،"به سوی زمانهای بهتر" Vers les temps meilleurs .

آناتول فرانس نویسنده‌ای است با هوشی تیز و ذهنی قاطع و ادراکی قوی و استعدادی عمیق در طنزگویی، با فرهنگی شگفت‌انگیز و قلبی حساس در برابر بی‌عدالتی‌ها.

 "آناتول فرانس"،سلطان نثر خوانده شده است. درنثر او هرکلمه چون نگینی بر جای خود نشسته است. هجوپردازی او در میان گرمی شاعرانه و عشق به زیبایی کلام لطف خاص می‌یابد و طنزها و مخالف‌گویی‌ها به وسیله عطوفت و دلسوزی برای عالم بشریت دلپذیر می‌گردد. "آناتول فرانس" در 1921 به دریافت جایزه ادبی نوبل نایل آمد.

پادشاه نثر فرانسه 12 اکتبر سال 1924 میلادی دیده از جهان فرو بست.