به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، ناسا این تصویر خیره کننده که توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده و در آن 12 هزار کهکشان درخشان و شکوهمند نمایان هستند را به اشتراک گذاشت.
در این تصویر پانورامیک 12 هزار کهکشان در "صورت فلکی فورناکس"(Fornax) که با نام منطقه "GOODS-South field" نیز شناخته می‌شود، قرار دارند.
این مجموعه شامل حدود 18 کهکشان مارپیچی و بیضوی نزدیک به هم است که قدر آنها از 10 تا 13 متغیر می‌باشد.
به هرگونه دورنمای وسیع سراسری از یک فضا، سراسرنما یا پانوراما گفته می‌شود. این تصویر قطعا عالی‌ترین تصاویری هستند که هابل ثبت کرده است.
به گفته ناسا این تصویر باشکوه‌ترین تصویر خشم و هیاهوی تولد ستاره‌ها در جهان است.
تلسکوپ فضایی هابل از نور فرابنفش برای ثبت این تصویر بی‌نظیر استفاده نموده است.
به گفته ناسا این تصویر فرابنفش چشم انداز تولد ستارگان را در شلوغ ترین منطقه کهکشان طی 11 میلیارد سال گذشته که حدود سه میلیارد سال پس از "مه بانگ" اتفاق افتاده است نشان می‌دهد.
نظریه مه بانگ یا بیگ‌بنگ مدل کیهانشناسی پذیرفته شده جهان، از کهن‌ترین دوران شناخته‌شده و تکامل آن در مقیاس بزرگ است. این نظریه بیان می‌کند که گیتی از یک وضعیت بسیار چگال (متراکم) نخستین آغاز شده و در گذر زمان انبساط یافته است. این نظریه طیف گسترده‌ای از پدیده‌های مشاهده شده را به خوبی توضیح می‌دهد. از جمله این پدیده‌ها می‌توان به فراوانی عناصر سبک اولیه، تابش زمینه کیهانی، ساختار بزرگ مقیاس و قانون هابل اشاره نمود. اگر در زمان به عقب برگردیم، به نقطه‌ای در گذشته می‌رسیم که در آن قوانین فیزیکی شناخته‌شده کارایی خود را از دست می‌دهند و نقطه تکینگی نام دارد. این نقطه، نقطه پیدایش گیتی است و بر اساس اندازه‌گیری‌های جدید، این لحظه تقریباً 13٫8 میلیارد سال پیش رخ داده است و از این رو سن گیتی 13٫8 میلیارد سال تخمین زده می‌شود. پس از انبساط اولیه گیتی به اندازه کافی سرد شد که امکان پیدایش ذرات زیراتمی و بعدها اتم‌های ساده، پدید آید. به هم پیوستن ابرهای غول‌پیکر از عناصر اولیه بر اثر نیروی گرانش، باعث پیدایش ستارگان و کهکشان‌ها شد.
اخترشناسان با ترکیب داده‌ها نور مادون قرمز و نور مرئی تلسکوپ فضایی هابل و دیگر" تلسکوپ های مبتنی بر زمین" (ground-based telescopes) موفق به ایجاد جامع ترین تصویری را که تاکنون از تاریخ تکامل جهان ساخته شده است، شدند.
در این تصویر شکاف بین کهکشان‌های بسیار دور که تنها می‌توان آنها را در نور مادون قرمز و کهکشان‌های نزدیک دید، کاملا قابل مشاهده است. تصویر مادون قرمز باکمک ابزار" HDUV "هابل و تصویر فرا بنفش توسط دوربین Wide Field Camera 3 هابل ثبت شده است.
تلسکوپ هابل
تلسکوپ فضایی هابل(Hubble Space Telescope) به اختصار HST تلسکوپی است که در سال 1990 توسط شاتل دیسکاوری در مدار گردش قرار گرفت. نام این تلسکوپ از نام کیهانشناسی به نام "ادوین هابل" گرفته شد. اگر چه هابل اولین تلسکوپ فضایی نبود ولی یکی از بزرگترین و پرکاربرد ترین‌ها به‌شمار می‌آید. HST یک برنامه مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا می‌باشد.
گرفتن عکس‌های رنگی با تلسکوپ فضایی هابل بسیار پیچیده‌تر از گرفتن این عکس‌ها با دوربین معمولی است. در اولین تفاوت آن است که هابل هرگز از فیلم رنگی استفاده نمی‌کند بلکه با استفاده از آشکارسازهای الکترونیکی خود نور را از فضا جمع‌آوری و ثبت می‌کند. این آشکارسازها عکس‌های کیهانی را به صورت رنگی تولید نمی‌کنند و عکس‌ها در مرحله اول سیاه و سفیداند. عکس‌های نهایی از ترکیب چند عکس سیاه و سفید که رنگ آنها در زمان پردازش به آنها اضافه شده‌است، به وجود می‌آیند.
