۵ مزیت شگفت‌انگیز خیار

سرویس ترجمه فردا؛ طاها ربانی: در این مطلب اطلاعاتی درباره خیار، خواص و فواید خیار، مضرات خیار، روش کاشت خیار، ویتامین‌های خیار، آب خیار برای لاغری، خواص خیار برای پوست و فواید خیار برای سلامتی می‌خوانید.

 

 

 

خیار برای سلامت کلی بدن بسیار مفید است، به‌خصوص در فصل تابستان، چون بیشتر حجم آن را آب و مواد مغذی مورد نیاز بدن تشکیل می‌دهد. تَنِ خیار سرشار از ویتامین آ، ویتامین سی، و اسیدفولیک است، و پوست آن سرشار از فیبر و مجموعه‌ای از مواد معدنی، ازجمله منیزیم، مولیبدن، و پتاسیم است. ضمناً، خیار سیلیکا نیز دارد. سیلیکا از مواد معدنی‌ای است که بدن به مقدار کمی از آن نیاز دارد (ماده‌ی کم‌نیاز) و برای تقویت بافت‌های اتصال‌دهنده وجود آن بسیار لازم است. خیار بابت خواص شفابخشی‌اش برای مشکلات پوستی، پف زیر چشم، و آفتاب‌سوختگی شهرت فراوانی دارد. همچنین حاوی اسید اسکوربیک و اسیدکافئیک نیز هست که این هر دو ماده جلوی ازدست‌رفتن آب بدن را می‌گیرند، و برای همین برای درمان سوختگی و درماتیت پوست به‌طور مرتب روی آن‌ها خیار می‌گذارند.

 

خیار میوه‌ای است از خانواده‌ی کدوییان (Cucurbitaceae) با نام علمی Cucumis sativus. این میوه هم‌خانواده‌ی کدو، هندوانه، کدوحلوایی، و دیگر کدوییان تابستانی است. گیاهی که خیار روی آن می‌روید ساقه‌ای رونده است که در سرتاسر سال می‌تواند از این میوه‌ی استوانه‌ای محصول بدهد. انواع متفاوتی از خیار در مناطق مختلف می‌روید، و معمولاً به دو صورت تازه و خیارشور مصرف می‌شود. خیارهایی که تازه مصرف می‌شود به نام خیار مجلسی معروف‌اند. خیارهای قلمی را مخصوص خیارشور پرورش می‌دهند. خیار قلمی کوچک‌تر از خیار مجلسی است. خیار مجلسی در کل سال پیدا می‌شود، اما بین ماه‌های مه و ژوئیه (اردیبهشت تا اوایل مرداد) در بهترین حالت خود قرار دارد.

 

 

 

 

خیار حدود 10000 سال پیش در هند می‌روییده، اما اکنون در بسیاری از کشورها کشت می‌شود. انواع مختلف خیار در بازارهای بین‌المللی دادوستد می‌شود و در سرتاسر سال می‌توانید مقادیر زیادی از آن‌ها را در بازارهای میوه‌فروشی پیدا کنید. در تمدن‌های باستانی مصر، یونان، و روم، خیار بسیار محبوب بوده، و از آن تنها به‌عنوان خوراکی استفاده نمی‌شده، بلکه بابت تاثیرات مفیدی که بر پوست داشته نیز مورد توجه بوده است. لوئی چهاردهم به خیار بسیار علاقه داشت. در زمان او بود که فرایند پرورش خیار در گلخانه‌ها اختراع شد تا رعایای او بتوانند در تمام فصل‌ها این میوه را برای او تهیه کنند. استعمارگران آمریکا نیز این عضو ترد و سلامتی‌بخش کدوها را به ایالات متحده وارد کردند. مشخص نیست که از چه زمانی خیارشور به وجود آمده، اما محققان حدس می‌زنند که نوع قلمی خیار از گیاهی بومی آفریقا به دست آمده باشد. اسپانیا یکی از کشورهایی است که تولید خیارشور از دوران باستان در آنجا رواج داشته است. امپراطور روم برای اولین بار از سواحل مدیترانه این خوراکی خوشمزه را به آنجا وارد کرده بود.

 

 

شاید این را شنیده باشید که گاهی می‌گویند «طرف مثل خیار می‌ماند.» این به‌خاطر طبیعت خنک و تسکین‌دهنده‌ی خیار است. این میوه را معمولاً برای مصرف خام پرورش می‌دهند. در هند، گاهی در عصرهای آفتابی می‌توانید مشاهده کنید که در کنار خیابان برش‌های خیار را می‌فروشند. خیار معمولاً استوانه‌ای شکل است. طول آن از 6 تا 9 اینج می‌رسد (15 تا 22 سانتی‌متر). البته، اندازه‌ی خیار بستگی به عوامل و نحوه‌ی پرورش نیز دارد. رنگ پوست خیار ممکن است از سبز تا سفید متغیر باشد، و بسته به نوع خیار، پوست آن صاف یا زبر است. درون این پوست، گوشت سبز کم‌رنگ آن قرار دارد که، در عین سفت بودن، آبدار و ترد است. داخل این گوشت، تخم‌های گوشتی و خوردنی خیار قرار گرفته است. بسیاری از انواع خیارها را در گلخانه پرورش می‌دهند. این نوع از خیارها تخم ندارند، پوستی نازک‌تر دارند، و درازتر هستند (معمولاً بین 12 تا 20 اینچ (30 تا 50 سانتی‌متر)). خیلی‌ها خیار گلخانه‌ای را ترجیح می‌دهند، چون هضم آن‌ها راحت‌تر از دیگر انواع خیارها است.

 

 

 

 

منافع خیار برای سلامتی چندان در فرهنگ‌های مختلف شناخته‌شده نیست. مزه‌ی خیار تازه نسبت به دیگر کدوییان ملایم‌تر است. در عوض، رفع تشنگی و خنک‌کنندگی از مزیت‌های فوق‌العاده‌ی آن است. از دیگر مزایای خیار می‌تواند به جلوگیری از اسیدی‌شدن معده و حفظ آب‌ورنگ پوست اشاره کرد.

 

 

خیار سرشار از سیلیکا است. سیلیکا یکی از ترکیبات بسیار لازم برای بدن است که به رشد و سلامت بافت‌های پیونددهنده در عضلات، رباط‌ها، تاندون‌ها، غضروف‌ها، و استخوان‌ها کمک می‌کند. پزشکان معمولاً به‌خاطر همین سلیکیای موجود در خیار، برای داشتن پوستی روشن‌تر، مصرف آب خیار را توصیه می‌کنند. میزان زیاد آب در خیار باعث می‌شود با مصرف آن آب بدن تامین شود، ضمن اینکه به‌خاطر رطوبتی که به پوست می‌دهد آن را دوستدار پوست نیز می‌دانند. از عصاره‌ی خیار اغلب به‌عنوان مرهم انواع بیماری‌های پوستی، مثل آفتاب‌سوختگی و پف‌کردگی زیر چشم‌ها، استفاده می‌شود. اسیداسکوربیک و اسید کافئیک دو ترکیب حیاتی در خیار هستند که جلوی ازدست‌رفتن آب بدن را می‌گیرند. این‌ها چند تا از دلایل متعددی بود که نشان می‌داد چرا از خیار به‌عنوان مرهم بسیاری از مشکلات پوستی استفاه می‌شود. حتماً خیلی تعجب می‌کنید وقتی بفهمید که این عضو خانواده‌ی کدوییان به رشد مو نیز کمک می‌کند و می‌تواند بیماری‌هایی پوستی مثل صدفک، اگزما، و آکنه را نیز درمان کند.

 

 

 

 

خیار ترکیبی عالی از فیبر و آب است. به‌خاطر همین ترکیب، خیار می‌تواند جلوی یبوست و تشکیل سنگ کلیه را در بدن بگیرد. گزارش‌ها می‌گویند که بخش عظیمی از آمریکایی‌ها دوست دارند سالادهایی پر از خیار بخورند، چون میزان مصرف فیبرشان را افزایش می‌دهد. خیار همچنین منبع مناسبی برای تامین ویتامین سی، سیلیکا، پتاسیم، و منیزیم است، که هرکدام از آن‌ها برای سلامتی مزایای خاص خودشان را دارند. مقدار آب موجود در این میوه به‌شکلی شگفت‌انگیز بالا است (حدود 96درصد آن را آب تشکیل می‌دهد.) این آب به‌صورت طبیعی تصفیه‌شده است، بنابراین کیفیت آب‌رسانی به بدن را نسبت به نوشیدن آب معمولی افزایش می‌دهد. پوست خیار حاوی مقادیر زیادی ویتامین آ است، بنابراین اگر خیار را با پوست بخورید، مواد مغذی بیشتری به بدن‌تان می‌رسانید.

 

 

در مطالعاتی که در موسسه‌ی DASH (مخفف رویکردهای رژیمی برای توقف فشارخون) انجام شده، افرادی شرکت داشتند که غذاهای سرشار از منیزیم، پتاسیم، و فیبر مصرف می‌کردند. نتایج این تحقیقات کاملاً آشکار و شفاف است. فشار خون این افراد با این رژیم به سطح نرمال کاهش پیدا کرد. این گروه غذاهای سرشار از این مواد مصرف می‌کردند و در کنار آن غذاهایی مثل غذاهای دریایی، لبنیات کم‌چرب، گوشت بدون چربی، و مرغ می‌خوردند. با این رژیم، فشار خون آن‌ها به‌اندازه‌ی 5.5 واحد روی 3.0 واحد افت پیدا کرد. بنابراین، خیار فشار خون را تنظیم می‌کند و ساختار بافت‌های اتصال‌دهنده را بهبود می‌بخشد، از جمله بافت‌هایی که در عضلات، استخوان‌ها، غضروف‌ها، زردپی‌ها، و تاندون‌ها وجود دارند.

 

 

 

 

سال‌ها است که از خیار برای درمان بیماران دیابتی استفاده می‌شود. خیار حاوی هورمونی است که سلول‌های بتا موقع تولید انسولین به آن احتیاج دارند. شاخص گلوکز خیار عملاً صفر است. مقدار کربوهیدرات در غذاها و اثر آن‌ها بر بدن با همین شاخص گلوکز سنجیده می‌شود. هر ماده‌ی خوردنی حاوی درصد متفاوتی از مواد مغذی است. کربوهیدرات‌ها میزان گلوکز را افزایش می‌دهند، بااین‌حال، کربوهیدرات‌های موجود در خیار از نوعی است که بیماران دیابتی هم می‌توانند به‌راحتی آن را هضم کنند. بنابراین، مصرف این میوه مشکلی برای سطح گلوکز خون ایجاد نمی‌کند. این روزها، خیلی از فروشگاه‌های تجاری مکمل‌های تولیدشده از خیار عرضه می‌کنند که می‌توانید از آن‌ها برای درمان مشکلات مختلف استفاده کنید.

 

 

خیار از لحاظ ویژگی‌های پاک‌کنندگی بسیار عالی است، و می‌تواند مواد زاید و سموم بدن را دفع کند. این میوه برای تنظیم عملکرد مثانه، کلیه، کبد، و پانکراس بسیار مفید است. ترکیب آب خیار و آب هویج برای درمان بیماری‌های روماتیسمی ناشی از مازاد اسیداوریک در بدن موثر است. نوشیدن آب خیار به‌صورت مرتب نیز به درمان نقرس و اگزما کمک می‌کند. اگر دچار مشکلات ریوی یا معده‌ای شده‌اید، حتماً خیار را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. خیار همچنین انعطاف‌پذیری عضلات را نیز افزایش می‌دهد، و منیزیم موجود در آن نیز به گردش خون و تسکین اعصاب کمک می‌کند. از آنجا که خیار سرشار از مواد معدنی است، از پوسته‌شدن ناخن و کناره‌های آن جلوگیری می‌کند. اگر خیار را همراه با غذاهای سرخ‌شده و زغالی مصرف کنید، نقش آنتی‌اکسیدانی به‌خود می‌گیرد.

 

 

 

 

میزان آلکالین خیار زیاد است، بنابراین، می‌تواند pH خون را تنظیم کند و جلوی اسیدی‌شدن خون را بگیرد. افرادی که دچار مشکلات روده‌ای هستند باید مرتب خیار بخورند. خیار به عادی‌شدن دمای بدن در تابستان کمک می‌کند. آب خیار ادرارآور است، برای همین جلوی ابتلا به سنگ کلیه را می‌گیرد. همچنین با عوارض اسیداوریک مقابله می‌کند، و نمی‌گذارد بدن دچار التهاب‌های ناشی از بیماری‌هایی همچون آرتروز، آسم، و نقرس شود.

 

 

 

خیار به گرما بسیار حساس است، بنابراین موقع خرید سراغ آن خیارهایی بروید که داخل یخچال عرضه می‌شوند. خیار باید سفت باشد و رنگ آن از سبز روشن معتدل تا سبز تیره باشد. از خیارهای زرد و بادکرده که در بعضی قسمت‌هایش آب جذب شده یا نوک‌اش چروکیده شده بپرهیزید.در خیارهای نازک‌تر تخم‌های کمتری پیدا می‌شود.

 

 

اگر خیار را در یخچال نگهداری کنید، مدت بیشتری تازه می‌مانند. اگر همه‌ی خیار را در یک وعده مصرف نکردید، دور آن را محکم با نایلون بپیچید یا در ظرف دربسته‌ای قرار دهید تا رطوبتش از دست نرود. خیار را یکی دو روز بعد از خرید مصرف کنید، وگرنه شل می‌شود، به‌خصوص اگر بیش از یک هفته باقی بماند.

 

 

 

 

خیار را می‌شود به شکل‌ها و طرح‌های مختلف خرد کرد، برید، و قاچ کرد. تخم خیار خوردنی است و مواد مغذی زیادی هم دارد، اما بعضی‌ها ترجیح می‌دهند آن‌ها را نخورند. خیار را می‌توان از طول قاچ کرد و بعد با نوک قاشق تخم‌های آن را درآورد.  از خیار در دستورهای غذایی زیادی استفاده می‌شود. می‌توانید خیار را خرد کنید و همراه با سبزیجات خردشده‌ی دیگر با آن سالاد درست کنید. همچنین می‌توانید با خیار و گوجه و فلفل سبز و پیاز پوره درست کنید. نمک و فلفل هم به این ترکیب بیفزایید تا طعم بهتری پیدا کند. افزودن خیار به سالاد مرغ و سالاد ماهی تن مزه‌ی سردی به آن می‌دهد. خیار را می‌توانید خالی هم بخورید و فقط به آن نمک و گلپر بزنید. به‌هرحال، فرقی نمی‌کند که چه جوری خیار را مصرف می‌کنید، همین که خیار جزو برنامه‌ی غذایی‌تان باشد، یعنی که بسیاری از نیازهای بدن‌تان به مواد مغذی را تامین کرده‌اید.