استارتاپ بوستونی آپتیموس راید (Optimus Ride) پنجشنبه گذشته اعلام کرد که از اواخر امسال اتومبیل های خودران خود را به خیابان های منطقه مسکونی رستون واقع در فرفکس کانتی ایالت ویرجینیا خواهد فرستاد. این اتومبیل ها ابعادی مشابه با خودروی مخصوص گلف داشته و در سرویسی که با همکاری شرکت Brookfield Properties راه اندازی شده، به کار گرفته می شوند.
آنطور که در بیانیه آپتیموس راید آمده، دامنه حرکتی اتومبیل های این استارتاپ به یک منطقه خصوصی به نام Halley Rise محدود خواهد شد. این منطقه در واقع یک ژئوفنس یا حصار جغرافیایی بوده و خودروها نخواهند توانست از آن خارج شوند.
محصولات یا به عبارت بهتر تاکسی های رباتیک این استارتاپ که زیر مجموعه MIT محسوب می شود، از فناوری خودران سطح چهار بهره می برند و در برخی شرایط معین می توانند تمام وظایف یک راننده را به طور خودکار انجام دهند. با وجود این به منظور حفظ ایمنی، سرعت مدل های توسعه یافته توسط آپتیموس راید از 30 مایل در ساعت (معادل 48 کیلومتر) تجاوز نخواهد کرد؛ همچنین یک راننده نیز در آن حضور خواهد داشت تا در شرایط بحرانی کنترل خودرو را در اختیار بگیرد.
یکی از چالش های اصلی تاکسی های رباتیک قرار گرفتن در محیط های شلوغ شهری است که شرایط پیچیده ای را پیش روی چنین وسایل نقلیه ای قرار می دهد. میزان پیچیدگی این سناریو به حدی است که حتی شرکت های پیشرفته ای مثل ویمو و جنرال موتورز نیز هنوز نتوانسته اند نسبت به تامین ایمنی عابرین پیاده یا رانندگان دیگر خودروها اطمینان حاصل پیدا کنند.
اگر همه چیز طبق برنامه پیش رفته و آزمایش های آپتیموس راید در Halley Rise موفقیت آمیز باشند، احتمالا این استارتاپ خواهد توانست در مناطق دیگری که تحت تملک غول تجاری Brookfield هستند، تست های خود را ادامه دهد.
در کنار شرکت های بسیار ثروتمند و بزرگی چون ویمو (متعلق به آلفابت)، اوبر، فورد و جنرال موتور کروز، اکنون شاهد ظهور استارتاپ های کوچک تری چون آپتیموس راید، Voyage، Drive.ai، May Mobility، Udelv و Nuro هستیم که در مقیاسی کوچک تر آهسته و پیوسته مشغول تحقیق و توسعه هستند. مسلما نتیجه این رقابت، پیشرفت فناوری خودران و عرضه اتومبیل های بدون راننده در آینده نه چندان دور خواهد بود.
