روز بزرگداشت سعدی بود یا روز عروسی‌اش؟!

به گزارش ایسنا، روزنامه خراسان نوشت: اولین نمای این ویدئو، حضور یک گروه کر دست کم 20 نفره با لباس‌هایی سراپا مشکی را بر عرصه آرامگاه سعدی نشان می‌دهد که برای شروع کار چشم به رهبر خود دارند که پشت به دوربین ایستاده است. کارِ گروه آغاز می‌شود و آن‌ها بعد از چند نوای فولکلور شیرازی، کار خود را با مطلع «عروس خانم دو تا گوشوار آویزون کرد به گوشش» شروع می‌کنند و با دست و جیغ و کِل حاضران مواجه می‌شوند. آن‌ها کار خود را با «جینگ و جینگ ساز میاد» ادامه می‌دهند و همچنان مورد تشویق مردم پشت صحنه قرار می‌گیرند. به ظاهر ویدئو متعلق به اول اردیبهشت و بزرگداشت سعدی است اما باید روز بزرگداشت شاعری مانند او را این چنین جشن گرفت؟

ادبیات فارسی مملو از شاعران بزرگی است که هر کدام را به تنهایی می‌توان یک درخت تناور ادب دانست که زبان فارسی به پشتوانه آن‌ها تا امروز جاودان مانده است. شاعرانی که در طول تاریخ، بارها پژوهشگران را برای رمزگشایی از سِر اشعارشان به زحمت انداخته‌اند و با کشف رازشان خواننده‌ها و موسیقی‌دانان را به ساخت قطعه‌هایی بر اساس اشعارشان مشتاق کرده اند. حال این که در مراسم بزرگداشت چنین شاعرانی که چهره جهانی نیز دارند، روی آوردن به اجرای یک گروه کر در قالب چند قطعه فولکلور شیرازی که بیشتر شایسته مراسم ازدواج است، هم نشانه کج‌سلیقگی و هم توهین ناروایی به جایگاه آن شاعر است.

کافی است در روزهای بزرگداشت مولانا سری به قونیه و مزار مولانا با حضور خواننده‌های اصیل ایرانی که اشعار مولانا را خوانده‌اند، بزنید. پر از شور و شعور و نمایشی از قدرت اشعار او ست که در قالب آواز ایرانی-جهانی جلوه می‌کنند.

با این که جایگاه موسیقی فولکلور کشورمان در جایِ خود قابل اعتناست اما شایسته است مراسم بزرگداشت چنین شاعری، نمایش اصیل و باشکوهی از اشعار نغز او و حکایت‌های حکیمانه سعدی که از قضا از نیازمندی‌های این روزهای جامعه است باشد نه مراسمی دم‌دستی که مانند مراسم سال تحویل شبکه 4 با حضور شخصی در شمایل سعدی دست‌مایه شوخی و بذله شود تا برخی بنویسند: «می‌گم این جشن عروسی همون آقاییه که روز عید مهمون برنامه زنده تلویزیون شبکه 4 بود؟»، «نمی‌شد یه شعری از سعدی می‌خوندن؟ دلیل این که شعرهای عروسی شیرازی‌ها رو خوندن چی بوده؟»