به گزارش گروه فرهنگ و هنر مشرق، کتاب «داستان نویسی با کلاس» که شامل گفتگو با 13 معلم داستان نویسی درباره آموزش نویسندگی است، توسط انتشارات عصر داستان منتشر شد.
گفتگوهای این کتاب را ابراهیم زاهدی مطلق و محسن قزلی سر و سامان داده اند.
در این کتاب با اساتیدی چون راضیه تجار، محمدجواد جزینی، ابراهیم حسن بیگی، ابوتراب خسروی، احمد دهقان، فیروز زنوزی جلالی، احمد شاکری، حمیدرضا شاه آبادی، محمدحسن شهسواری، حسین فتاحی، مجید قیصری، سیامک گلشیری و مهدی یزدانی خرم گفتگو شده است.
این کتاب در 2000 نسخه با قیمت 45,000 تومان (272 صفحه 2 رنگ) در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.
بیشتر بخوانیم:
برای تهیه این کتاب می توانید با بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان به شماره 88300824 تماس بگیرید.
مهدی قزلی، مدیرعامل بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان در مقدمه این کتاب نوشته است:
به اسم هایی که شاکله ی این کتاب از آنهاست، نگاه کنیم؛ اعتبار، تجربه، تخصص، داستان شناسی، فهم مسایل امروز ادبیات داستانی ایران و مهم تر از همه سبقه و صبغه ی معلمی شان است که خودنمایی می کند. همه ی آنچه می تواند داستان نویس جوان، تلاشگر و پرتکاپو را نرم و متقاعد کند که پاسخ پرسش هایش را می تواند بیابد، در این اسم ها به چشم می آید.
این کتاب داستانی مهارت ها و ظرافت هایی است که یک نویسنده جویای نام و جسور مصمم است با تحصیل آنها، آهسته و آرام به جهان قصه ها و قصه گوها پا بگذارد؛ جهانی پر از گل های وحشی زیبا و رنگ های قرمز و نارنجی و قمری و طاووس و طوطی، و البته میمون های پر سر و صدای مقلد و شغال هایی از اقبال بد به ځم رنگ افتاده که گمان شان برده طاووس علیین شده اند. گذاشتن پای در راهروهایی تنگ و اسرارآمیز و بی انتها که گاه سر از جنگلی مخوف و پر از کلبه های ناشناس و مرموز در می آورد. کلبه هایی که جادوگران قصه گویش جز طلسم قلم ها، ورد دیگری نمی خوانند و جاروی شان فقط قصه گوهای مهربان را می روید می برد.
امروز، داستان نویس جوان ما می خواهد از دیروز داستان با خبر باشد و فردای خود و ادبیات کشورش را بنویسد. پس معلم هایی دلسوز و نرم خو و آشنا به راه های صواب و ناصواب لازم است تا به او کفشی از آهن و لباسی از گل های خوشبو هدیه کند و او را از جنگل ها و کوه ها عبور دهد. معلم هایی که هر یک بخشی از راه را به او بیاموزند و نشانه ای از راه را بنمایانند. استادانی از جنس تعلیم و آموخته در کاری که به کار نویسنده جوان ما بیاید.
یافتن چنین معلمانی برای بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان کار آسانی نبود؛ اگرچه از این دست انسانهای نجیب و دلسوز هم در جنگل مخوف و البته زیبا و سحرانگیز ادبیات کشور، کم نداشتیم. بنیاد به تعهد خود برای رساندن نقشه ی راه به دست هر رهجوی جوان، تصمیم گرفت از تجربه های راه بلدان این وادی کمک بجوید و از نفس گرم شان، برف و یخ راه را آب کند تا همسفر خوبی برای نویسندگان جوان کشور باشد. بنابراین به سراغ نویسندگانی نام آور با پیشینه ای از درس و تخته سیاه و نیمکت و دلسوزی رفتیم؛ کسانی که نام شان با واژه ی «معلمی» تعبیر و تعریف می شد. ؛ دعوت شان کردیم و با روی خوش پذیرفته شدیم؛ چرا که از روی خوش ما و لحن ساده و صمیمی ما معلوم شان شده بود تنها به فکر جوان ترهایی هستیم که قرار است گام های جوان و خرامان شان بر جای قدم های استوار و با صلابت این معلمان مقتدر بنشیند. با این دانسته ها، آنچه از آموخته ها و نیاموخته هاشان داشتند، عرضه کردند و گفتند تا بماند این سخنان پرمغز و راهگشا برای همه ی کسانی که به راه خواهند افتاد.
اگر اکنون شما نامی از نام های محترم و بزرگ داستان نویسی و معلم های این حوزه را در این جمع نمی بینید، کوتاهی ما برای دعوت از ایشان نبوده، بلکه ما نیز چون شما از دعوت مان عایدی نداشتیم تا لذت حضورشان را درک کنیم.
در خاتمه امیدواریم این معلمان بزرگ و عزیز بر ما ببخشند اگر هنگام قرارهای گفت وگو، گردی از غفلت ما بر دلشان نشست. همچنین آرزو داریم پرسش و پاسخ های پیش رو، که مبتنی و متکی بر سالها تعلیم و تدریس است، فایده ای داشته باشد بر یافتن راه های بهره مندی از یک معلم و کلاس های آموزش داستان نویسی.
