ایجاد و ارتقای آمادگی در جامعه برای رویارویی با حوادث و سوانح باعث می‌شود علاوه بر کاهش خسارات جانی و مالی هنگام وقوع حادثه، شرایط هر چه سریع‌تر به حالت عادی بازگردد.
به گزارش به نقل از روزنامه شهروند ،یکی از راه‌های آمادگی در برابر حوادث، مجهزبودن شهروندان به اقلام مورد نیاز ساعات اولیه پس از وقوع حادثه است. براساس شدت و وسعت حادثه، تا رسیدن نیروهای امدادی می‌توان از این تجهیزات برای حفظ حیات و سلامتی خود و خانواده خود استفاده کرد. تهیه کیف اضطراری و نجات از ضروریات آمادگی در برابر حوادث است، زیرا بعد از وقوع حادثه یا بحران، خانواده‌ها به‌ناچار مدتی فقط به امکانات خودشان اتکا دارند.
این به آن معنی است که خوراک، آب و سایر ملزومات زندگی را به اندازه کافی به مدت حداقل سه روز از قبل ذخیره کرده‌اند. امدادگران و مقامات محلی بعد از وقوع بحران یا حادثه در محل حضور پیدا خواهند کرد، اما این حضور فوری نیست و شامل حال همه نیز نخواهد شد. امکان دارد که چند ساعت یا حتی چند روز بعد، کمک به افراد حادثه‌دیده برسد. خدمات اساسی نظیر برق، گاز، آب، فاضلاب و تلفن ممکن است چند روز یا حتی یک هفته یا بیشتر قطع شود.
افراد ممکن است ناچار شوند به دفعات محل سکونت یا کار خود را ترک کنند و امکانات ضروری را با خود همراه ببرند. ممکن است فرصت خرید یا پیداکردن لوازم ضروری نباشد. کیف اضطراری خانواده حاوی مجموعه‌ای از نیازهای اساسی است که اعضای خانواده هنگام وقوع بحران به آن احتیاج دارند، بنابراین باید به افراد آموزش داده شود تا چنین کیفی را تهیه و در جای امن و قابل دسترس نگهداری کنند.
محل کیف اضطراری
از آنجا که معلوم نیست هنگام وقوع حادثه کجا باشید، لازم است هم در خانه، هم در محل کار و هم در خودروی شخصی کیف اضطراری را به همراه داشته باشید. کیف اضطراری باید حاوی مواد خوراکی، آب و سایر ملزومات برای حداقل سه روز نیاز ضروری اعضای خانواده باشد. کیف اضطراری باید در جای مخصوصی نگهداری شود، طوری که هنگام ترک خانه بتوان آن را به همراه خود برد. باید همه اعضای خانواده محل آن را بدانند. می‌توان امکانات داخل کیف اضطراری را برای تأمین نیازهای بیش از دو هفته افزایش داد.
کیف اضطراری محل کار نیز باید طوری باشد که بتوان هنگام فرار، آن را سریعا برداشت و با خود برد. در این کیف اضطراری نیز باید مواد خوراکی و آب به اندازه کافی وجود داشته باشد. لازم است در محل کار یک جفت کفش کتانی نیز نگهداری شود تا در صورت نیاز به پیاده‌روی طولانی بتوان از آنها استفاده کرد. تهیه کیف اضطراری مخصوص خودرو نیز برای مواقعی که هنگام مسافرت دچار مشکل می‌شوید، ضرورت دارد. در این کیف نیز باید مواد خوراکی، آب، کمک‌های اولیه، طناب و نیازمندی‌های فصل وجود داشته باشد.
حفظ و نگهداری کیف اضطراری
نگهداری کیف اضطراری به اندازه تهیه و تدارک آن دارای اهمیت است. به این چند توصیه در مورد نگهداری امکانات داخل کیف در شرایط مناسب توجه کنید:
مواد کنسروشده را در جای خشک و خنک نگهداری کنید.
مواد خوراکی بسته‌بندی شده در ظروف فلزی یا پلاستیکی را کاملا دربسته نگهداری کنید. با این کار هم از دسترسی حیوانات خانگی به آنها جلوگیری می‌شود و هم دوام بیشتری پیدا می‌کنند.
ظروف حاوی مواد خوراکی کنسرو شده که بادکرده، تورفتگی یا خوردگی دارد را حتما دور بریزید. قبل از آن‌که مواد خوراکی فاسد شود باید آنها را مصرف کنید و به جای آنها مواد تازه قرار دهید. امکانات جدید را باید در بخش عقب کیف و امکانات قدیمی را در بخش جلوی آن قرار دهید. دقت داشته باشید که همه ظروف حاوی مواد خوراکی تاریخ داشته باشد. باید هر ساله در مورد نیازهای جدید خانواده فکر کنید، چون این نیازها ممکن است تغییر پیدا کند.
چرا باید یادگیری تجربی را ترجیح داد؟
ویژگی‌های آموزش کاربردی کمک‌های اولیه
کتاب‌های کمک‌های اولیه، راهنماها، سی‌دی‌های آموزشی و اطلاعات اینترنتی، همه در تقویت دانش مفید هستند، اما یادگیری به‌صورت عملی از طریق تجربه است که تفاوتی واقعی، نسبت به تئوری آموختن ایجاد می‌کند. تربیت آموزش‌دهندگان خوب از مسائل مهمی است که می‌تواند در ارایه آموزش‌های درست کمک‌های اولیه در جامعه به ما کمک کند، ولی متاسفانه در بیشتر کلاس‌های آموزشی برگزارشده برای آموزش‌دهندگان، شما فقط چند فایل پاورپوینت می‌بینید و یک استاد دست به جیب و مشغول سخنرانی، دقیقا همانند گزارش‌دهندگان و مجریان خبر و در آخر با برگزاری یک آزمون تستی، افراد شرکت‌کننده در دوره را به‌عنوان مربیانی که باید به افراد جامعه درس نجات جان انسان‌ها را یاد بدهند، معرفی می‌کنیم و با حداقل وسایل کمک‌آموزشی، این عزیزان را روانه کلاس‌های آموزشی می‌کنیم. درواقع با این روش تربیت و با استفاده از این مربیان، فقط ایجاد مانع می‌کنیم. تمرکز نباید تنها روی گواهینامه‌های آموزشی کمک‌های اولیه باشد.
ما باید در نحوه ارایه آموزش کمک‌های اولیه، تنوع آموزشی را فراموش نکنیم. در هلند، به دلیل این‌که سال‌ها فقط یک نوع دوره آموزشی ٣٢ساعته اولیه را یاد گرفته بودند، مجبور شدند کل فرآیند آموزش را بازبینی کنند.
روش‌های زیادی وجود دارد که می‌توان در تنوع آموزش کمک‌های اولیه از آنها بهره برد، ازجمله کوتاه‌کردن طول دوره‌ها با تمرکز روی گروه‌های هدف مانند پدران و مادران جوان، دانش‌آموزان و... استفاده از الگوی «آموزش در همه‌وقت، همه‌جا و برای همه»، مثلا موضوعات حیاتی کمک‌های اولیه مثل احیای قلبی، ریوی را به صورت آموزش الکترونیکی درآورد، وبگاه‌های ویژه آموزش کمک‌های اولیه ایجاد کرد، با توجه به گسترش گوشی‌های هوشمند در جامعه برنامه‌های موبایل آموزش کاربردی کمک‌های اولیه را تولید کرد یا محیط یادگیری را به خانه‌ها، جاده‌ها و محیط کار برد یا زمان یادگیری را به ساعات اوقات‌فراغت افراد مختلف جامعه تغییر داد. علاوه‌بر کیفیت و تنوع در ارایه آموزش کمک‌های اولیه، ما به دوره‌های یادآوری هم نیاز داریم.
مطالعات نشان می‌دهد در حالت ایده‌آل، هر فرد باید در هر ٦ تا ١٢ماه یک دوره یادآوری داشته باشد. این موضوع می‌تواند به توانمندسازی جامعه با اعتمادبه‌نفس در عمل کمک کند.
سخن آخر این‌که کمک‌های اولیه فقط درمورد پاسخگویی به آسیب و جراحات نیست، بلکه درمورد جلوگیری از آنها نیز مطرح است. کمک‌های اولیه یک عمل انسانی و مهارت زندگی است، نه فقط یک‌سری از تکنیک‌ها. کمک‌کردن بدون تبعیض قایل‌شدن، به توانمندسازی جوامع برای مراقبت بیشتر از بقا و رفاه خودشان کمک می‌کند.
کمک‌های اولیه یک مسئولیت شهروندی و عنصر ضروری برای داشتن یک جامعه ایمن و انعطاف‌پذیر است. آموزش کمک‌های اولیه، به مردم فرصت نجات زندگی در عمل را ارایه می‌دهد و ارزش‌های انسانی را در جامعه خودشان نمایان می‌سازد.
