رویای جاودانگی؛ عجیب ترین روش هایی که انسان ها در طول تاریخ برای فرار از مرگ در پیش گرفته اند

انسان ها در طول تاریخ و به طور پیوسته در تلاش برای کشف معجون زندگی بوده و هستند؛ خوردن مغز میمون، نوشیدن خون یا مصرف رادیوم از جمله بارزترین راهکارهایی است که بشر برای افزایش عمر و حفظ جوانی خود در طول تاریخ به کار گرفته است.

اینکه آیا این موارد صحت دارند و می توانند به طول عمر بیشتر انسان ها کمک کنند، معلوم نیست اما بر اساس شواهد تاریخی می توان این گونه گمانه زنی کرد که چندان واقعی نیستند زیرا اگر این موارد صحت داشتند، دانشمندان و فیلسوفانی که نظریه های این چنینی ارائه کرده بودند، باید بیش از یکصد سال عمر می داشتند که این طور نبوده.

اما با این وجود، آگاهی از تلاش های مستمر انسان ها در طول تاریخ برای حفظ جوانی بسیار جالب و خواندنی است. از این رو از شما دعوت می کنیم تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

1600 سال پیش از میلاد مسیح

دستور تهیه معجونی برای بازگرداندن جوانی به افراد پیر در پاپیروس های باقی مانده از 1600 سال پیش از میلاد مسیح یافت شده است. این معجون از ترکیب آب و ماده ای به نام میوه «هامایت» به دست می آید که جوشانده و سپس خشک می شود.

قرن 6 پیش از میلاد مسیح

با استناد به کتاب «سوشروتا سمهیتا» (یکی از بزرگ‌ ترین کتب طبی در منابع مکتوب سانسکریت)، به افرادی که دوست داشتند عمر طولانی داشته باشند، پیشنهاد می شد تا مخلوطی از پودر ریشه، طلا، عسل و کره را پس از استحمام صبحگاهی مصرف کنند.

133 سال پیش از میلاد مسیح

کیمیاگری موسوم به «شائو چان» به پادشاه هان پیشنهاد داده بود غذاهای خود را در ظروف و با قاشق های ساخته شده از طلای تغییر کرده به سولفور سیماب میل کند که ما امروز به عنوان ماده سمی جیوه آن را می شناسیم.

قرن یک پیش از میلاد مسیح

گفته می شود کلئوپاترا (ملکه مصر)، در وان مملو از شیر الاغ حمام می کرده و همین امر موجب دوام جوانی و زیبایی وی بوده است. شیر الاغ برای درمان مشکلات پوستی مفید است.

قرن یک میلادی

پلینی بزرگ، فیلسوف علوم طبیعی و مولف «دانشنامه تاریخ طبیعی»، در کتاب خود نوشته رومی های باستان برای درمان بیماری ها و کسالت های خود خون گلادیاتورها را می نوشیده اند، زیرا اعتقاد داشتند این خون به آن ها قدرت و انرژی فراوانی می دهد. (البته پلینی این باور را نادرست می دانست)

حدود سال 300 میلادی

رژیم غذایی مرسوم در میان تائوئیست های باستان، شامل ادویه، سبزیجات، لاک پشت، تخم مرغ ماهیخوار و دیگر مواد غذایی که عمر طولانی دارند، بوده است. انجام تمرینات تنفسی نیز از دیگر کارهایی بوده که برای طول خود انجام می داده اند.

قرن چهارم میلادی

کیمیاگری موسوم به «جی هنگ»، دارویی از مغز نوعی میمون خاص و ترکیب آن با سبزیجات ساخته بود و باور داشت که حدود 500 سال به عمر انسان می افزاید.

قرن 13 میلادی

فیلسوف، کشیش و مدرس انگلیسی به نام «راجر بیکن» برای افزایش عمر انسان ها نوشیدن شراب و مصرف پودرهای تهیه شده از طلا، مروارید، مرجان و استخوان را پیشنهاد کرده است. همچنین بیان داشته که خوردن افعی نیز می تواند به طول عمر بیشتر انسان ها بیفزاید.

1489 میلادی

فیلسوفی به نام «مارسیلیو فیچینو» به افراد مسن پیشنهاد می کرد برای دوباره جوان شدن، خون مردان جوان را بنوشند. چند سال بعد، ظاهرا پاپ اینوسنت هشتم این روش را امتحان کرد و در زمان کوتاهی پس از آن درگذشت.

1558 میلادی

لوئیجی کورنارو یکی از رازهای طول عمر انسان ها را میانه روی و تعادل در همه مسایل زندگی بیان داشته و این نظر وی مورد استقبال زیاد قرار گرفته و به زبان های مختلف ترجمه شد.

قرن 16 میلادی

دایان د پویتیه، ندیمه هنری دوم فرانسه، برای جوان ماندن و طول عمر بیشتر مخلوطی از کلراید طلا و دی اتیل اتر می نوشیده است.

1623

سر فرانسیس بیکن، فیلسوف و دانشمند انگلیسی، اعتقاد داشت آنهایی که می خواهند عمر طولانی داشته باشند باید روح خود را صیقل داده و دردها را در سریع ترین زمان از بین ببرند. به همین خاطر پیشنهاد وی استفاده از افیون و حمام کردن بود.

1638

توبایس ویتاکر، آخرین پزشک چارلز دوم، پادشاه انگلستان ادعا می کرد نوشیدن شراب می تواند به افزایش طول عمر انسان ها کمک کند. اما خودش در دهه 60 سالگی درگذشت.

1667

یک پزشک فرانسوی به نام ژان باپتیسته دنیس، برای نخستین بار در تاریخ، عمل انتقال خون حیوان به انسان را انجام داد. بیمار پس از این جراحی زنده مانده و به حیات خود ادامه داد.

1740

جرج چاین، یکی از پزشکان پیشگام در زمان خود که گیاهخوار نیز بوده، اعتقاد داشت نوشیدن (فقط) آب از دوران کودکی می تواند عمر انسان را تا یکصد سال نیز افزایش دهد.

1897

پزشک سوئیسی موسوم به ماکسیمیلیان بیرچر بنر بیان داشته که غذاهای خام که به غذاهای نور خورشید مشهور هستند، می توانند به طول عمر بیشتر انسان ها کمک کنند. وی مخترع صبحانه ی متشکل از جودوسر، سیب و کشمش به شمار می رود.

حدود سال 1901

ایلیا ایلیچ مچنیکو، ‏زیست‌ شناس روسی برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال 1908اعتقاد داشت روند پیری را می توان احتمالا با رعایت رژیم مملو از اسید لاکتیک متوقف کرد که شامل مصرف شیر ترش به منظور تکثیر باکتری های مفید می شود.

1920

سرگی ورونف، اعتقاد داشت با پیونده زدن غده های هورمونی میون و شامپانزه به انسان می توان تا حد زیادی جوانی را به آن ها بازگرداند. وی در زمان حیات خود هزاران عمل پیوند انجام داده بود.

1921