سرویس سیاست مشرق- «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه- 5 بهمن 98- در مصاحبه با روزنامه آلمانی اشپیگل در پاسخ به این سوال که «آیا احتمال مذاکره با آمریکا پس از ترور سردار سلیمانی کمرنگ شده است؟» گفت:«خیر، من هرگز این احتمال را رد نمی‌کنم که افراد، رویکردهای خود را تغییر دهند و حقایق را درک کنند. برای ما مهم نیست که چه کسی در کاخ سفید نشسته باشد. آنچه مهم است، نوع رفتار آنها است. دولت ترامپ می‌تواند، گذشته خود را اصلاح کند، تحریم‌ها را لغو کند و به میز مذاکره بازگردد. ما همچنان در میز مذاکره هستیم. آنها میز مذاکره را ترک کردند».
این اظهارنظر عجیب و تأمل برانگیز ظریف در حالی است که وی- بهمن 97- با اشاره به تصمیم آمریکا برای خروج از پیمان منع موشکهای میان‌برد (INF)در توئیتی نوشت:«توافق با آمریکا حتی به اندازه جوهر روی کاغذ هم ارزش ندارد؛ حتی پیمان‌هایی که به تصویب کنگره رسیده‌اند».
**مذاکره درباره چه چیزی؟!
آقای ظریف تاکید کرده است که احتمال مذاکره با آمریکا را رد نمی کند. حال سوال اینجاست؛ مذاکره درباره چه چیزی؟!
مقامات اروپایی در هفته های اخیر به صراحت موضوع مذاکره را عنوان کرده اند. به این موارد دقت کنید:
«امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه- 2 بهمن 98- در سفر به فلسطین اشغالی در نشست خبری با «رووین ریولین» رئیس رژیم صهیونیستی، در اظهارنظری گستاخانه گفت:«ما می‌خواهیم توافق [هسته‌ای] با ایران را به برنامه موشکی بالستیک آن گسترش دهیم»!
«آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان نیز- 3 بهمن 98- در نشست اقتصادی «داووس» گفت:«باید پیش از کنار گذاشتن برجام جایگزینی برای آن تهیه شود».
همچنین «بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس- 24 دی 98- در مصاحبه با شبکه بی بی سی گفته بود:«بهتر است "توافق با ترامپ" را جایگزین "برجام" کنیم».
در 23 دی 98 نیز سران انگلیس، فرانسه و آلمان در بیانیه ای ضدایرانی، صنعت هسته ای و توان موشکی و قدرت موشکی ایران را مورد حمله قرار دادند.
در بخشی از این بیانیه گستاخانه آمده بود:«حوادث اخیر نقش بی‌ثبات‌کننده ایران در منطقه از جمله از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی قدس را پررنگ‌تر کرد. تعهدات ما به امنیت متحدان و شرکا در منطقه خلل ناپذیر است. ما باید از طریق دیپلماسی و به شیوه‌ای معنادار نگرانی‌ها درباره فعالیت‌های منطقه‌ای بی‌ثبات‌کننده از جمله آنهایی که مربوط به برنامه موشکی این کشور است را به‌اشتراک بگذاریم. ما آمادگی خود برای ادامه تعامل برای کاهش تنش‌ها و ثبات در منطقه را ابراز می‌داریم».
پس از اظهارات و بیانیه های مقامات تروئیکای اروپایی، «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا- 5 بهمن 98- در مصاحبه با «ان پی آر» مدعی شد:«علیه برنامه موشکی ایران ائتلاف کردیم».
**اشک تمساح جنایتکاران
تروئیکای اروپایی در هفته های اخیر در اقدامی مسبوق به سابقه، به صنعت موشکی و قدرت منطقه ای ایران حمله کرده و برای ثبات و آرامش در منطقه، اشک تمساح ریختند.
رهبر معظم انقلاب- 14 خرداد 97- در مراسم بیست و نهمین سالگرد رحلت امام خمینی (رحمه‌الله) فرمودند:«ساخت موشکهای گوناگون و اقتدار موشکی، موجب ایجاد امنیّت در کشور است. جوانهای ما یادشان نیست، همین شهر تهران در زیر آتش موشکهای شبانه‌روزیِ دشمن می‌سوخت! خانه‌ها خراب می‌شد، انسانها کشته می‌شدند؛ در شهر تهران! شهرهای جبهه -مثل دزفول، مثل اهواز، مثل شوش و بقیّه شهرها- که جای خود دارد؛ حتّی تا شهرهای دوردست، موشکهای دشمن می‌رسید! ما موشک نداشتیم، وسیله دفاع نداشتیم، مجبور بودیم دستمان را روی هم بگذاریم، تماشا کنیم! امروز جوانان ما توانسته‌اند به قدرت موشکی اوّل منطقه تبدیل بشوند. دشمن می‌داند که اگر یکی بزند، ده تا می‌خورَد. پس موشک، مایه امنیّت و نقطه قوّت است. ببینید؛ دشمن روی مسئله موشکی متمرکز می‌شود».
اشک تمساح آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان در حالی است که این دولتها کارنامه سیاهی در جنایت علیه بشریت در اقصی نقاط جهان دارند.
در منطقه غرب آسیا(خاورمیانه) تجهیز صدام به سلاح های کشتارجمعی و از جمله سلاح شیمیایی در 8 سال جنگ تحمیلی، ایجاد و تجهیز گروهک های تکفیری تروریستی در عراق و سوریه از جمله داعش و النصره، حمایت از رژیم کودک‌کش اسرائیل در قتل عام مردم مظلوم فلسطین و حمایت از رژیم آل‌سعود در قتل عام مردم مظلوم یمن و حمایت از گروهک تروریستی منافقین تنها بخشی از کارنامه کثیف آمریکا و تروئیکای اروپایی است.
**تحریم،جنگ،مذاکره
به اذعان اندیشکده های آمریکایی، تحریم ها اکنون به سقف خود رسیده است و هر تحریم جدیدی صرفا اقدامی نمادین خواهد بود و اثرگذاری بیشتری نسبت به وضع فعلی نخواهد داشت.
گزینه جنگ علیه ایران نیز به هیچ عنوان روی میز سران آمریکا قرار ندارد. نشان به آن نشان که پس از اقدام تحسین برانگیز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حمله موشکی به پایگاه «عین الاسد»، مقامات آمریکا همچنان در بهت این سیلی سخت هستند و هر روز آمار تلفات این حمله نسبت به روزهای گذشته افزایش می یابد.
تحلیلگران بین المللی صراحتا اعلام کردند که در هفتاد سال اخیر هیچ کشوری در جهان جرأت نکرده بود که به صورت رسمی و علنی، پایگاه آمریکا را هدف حمله قرار دهد. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، این سیلی سخت را بر گوش آمریکا نواخت و واشنگتن ابتدا لاف زنی کرد و سپس لال شد.
بنابراین آمریکا در مواجهه با جمهوری اسلامی ایران و ملت بصیر ایران، تنها یک گزینه دارند؛مذاکره. پس این آمریکاست که به مذاکره با ایران محتاج است، اما مذاکره برای چه؟! آمریکا در مذاکره به دنبال آن است تا نتیجه ای که قرار بود از جنگ و یا تحریم ایران به دست آورد، از این طریق بیابد.
به عبارت دیگر، واشنگتن در مذاکره به دنبال معامله نیست،بلکه صرفا به دنبال گرفتن است.ستاندنِ مولفه های قدرت ساز.
دقیقا همان فرمولی که پیش از این در برجام و در مسئله توان هسته ای ایران اتفاق افتاد.
«وندی شرمن» از اعضای تیم مذاکره‌کننده آمریکا در مذاکرات هسته‌ای- مرداد 97- در مقاله‌ای در فارن افرز نوشت: «حملات هوایی نهایتاً می‌توانست اندکی باعث تأخیر در برنامه هسته‌ای ایران شود نه اینکه باعث پایان پروژه هسته‌ای ایران شود. حتی اصلی‌ترین هواداران حمله نظامی هم فرض می‌کردند چنین اقدامی باعث تأخیر 3 تا 5 ساله در برنامه ایران شود...چندین سال از وضع تحریم‌های شدید علیه تهران می‌گذشت؛ اما با وجود همه این تحریم‌ها، ایران تعداد سانتریفیوژهای خود را به 19 هزار رسانده بود. تحریم‌ها ممکن است به اقتصاد ایران آسیب رسانده باشد، اما آنچنان تأثیری در برنامه هسته‌ای این کشور نداشت...برجام یک الگو برای کنار هم قرار دادن تهدید تحریم و استمرار منزوی کردن با مذاکره پیگیرانه بود... تعدادی از مواد برجام بعد 10، 15، 20 و 25 سال منقضی می‌شدند... حقیقت این است که از نظر آمریکا، این توافق به خوبی جواب داده بود».
شرمن در این مقاله تأکید کرد:«کاری که برجام با برنامه هسته‌ای ایران کرد، جنگ هم نمی‌توانست انجام دهد».
**مکانیسم ماشه بهانه است، برجام 2 نشانه است
در روزهای گذشته، تروئیکای اروپایی، مکانیسم حل اختلافات برجام را فعال کردند. اروپایی ها مدعی شدند که اگر این روند به اجرایی شدن مکانیسم ماشه منجر شود، تحریم های سنگینی علیه ایران اعمال خواهد شد.
این ادعا در حالی است که پیش از این، آمریکا و اروپا ماشه را چکانده و تمامی فشنگ های تحریم را شلیک کرده اند.
علیرغم تبلیغات گسترده حامیان برجام، در توافق هسته ای هیچگاه قطعنامه های ضدایرانی لغو نشد، بلکه همگی در قطعنامه 2231 تجمیع شد. حالا طرف اروپایی، با ادعای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت، در پی باجگیری از کشورمان است.
«باراک اوباما» رئیس جمهور سابق آمریکا پس از امضای توافق هسته ای گفته بود:«اگر برجام نبود، تحریم ها فرو می ریخت».
پس در شرایط فعلی، مکانیسم ماشه صرفا یک ابزار روانی برای باجگیری از ایران، با هدف کلید زدن مذاکرات موشکی است.
**به قول آقای روحانی،دیوانگی است
روحانی پیش از این با اشاره به تجربه برجام گفته بود:«امروز آمریکایی‌ها به بعضی از کشورهای شرق آسیا پیغام مذاکره می‌دهند که با ما مذاکره کن؛ مگر دیوانه شدند که با شما مذاکره کنند؛ شما مذاکره دیروز را علنی زیر پا می‌گذارید و به مذاکره امضا شده‌ای که به تأیید شورای امنیت سازمان ملل رسیده بی‌اعتنا هستید».
«عباس عراقچی» معاون سیاسی وزیر خارجه- آذر 98- گفته بود:« یکی از درس‌هایی که ما از مسئله برجام گرفتیم این است که نتیجه توافق هسته ای و پایبندی به آن، اعمال تحریم‌های جدید بود...دیگر درسی که گرفتیم این است که مقاومت، بیش از تمایل برای همکاری جواب می‌دهد».
جناب آقای ظریف هنوز متوجه نشده‌اند که جنتلمن های پشت میز مذاکره، همان تروریست های فرودگاه بغداد هستند. حضور میلیونی و بی نظیر مردم عزیز ایران در تشییع پیکر مطهر سپهبد شهید «سردار حاج قاسم سلیمانی» و در ادامه حضور میلیونی و بی نظیر مردم عراق در اجتماع ضدآمریکایی، پیام بسیار مهمی داشت. دولت مستکبر و غارتگر و جنایتکار آمریکا، اکنون بیش از هر زمانی دیگری در تنگنا قرار گرفته و مشغول دست و پا زدن است. در این شرایط، صحبت از مذاکره، خطایی بزرگ است.
