به یاد یک زنِ رنج کشیده از جنگ

به گزارش ایسنا، منیژه لشکری همسر سیدالاسرای ایران، سرلشکر خلبان شهید حسین لشگری به علت ایست قلبی به لقاءالله پیوست. این همسر شهید به ندرت در رسانه حاضر و به بیان خاطراتش پرداخته بود.

آخرین حضور مرحوم منیژه لشکری در نشستی پیرامون نقد و بررسی کتاب «روزهای بی آینه» به آبان ماه سال 1397 باز می‌گردد.

در این نشست گلستان جعفریان نویسنده کتاب «روزهای بی‌آینه» خاطرات زنده یاد منیژه لشکری توضیح داد است: رویکرد من در ادبیات پایداری این بوده است که ابتدا به سوال‌های خودم پاسخ بدهم. در این رابطه با همسران شهدای بسیاری صحبت کرده‌ام. عموما آنها افرادی آرمان گرا و ایدئولوژیک هستند.این کتاب تفاوت دارد چرا که راوی آن آرمانگرا نبوده است و همین، کار را با پیچیدگی‌هایی مواجه کرده است.

در ادامه این نشست بود که مرحوم منیژه لشکری همسر خلبان آزاده شهید حسین لشگری در سخنانی بیان کرد: «کتاب صاف و صادق گفته شده است و شیون و غوغاهای درونی من گفته نشد چرا که اصلا دوست نداشتم زندگی‌ام را برای کسی روایت کنم. من یک زن رنج کشیده از جنگ هستم اما به قول شوهرم باید تاریخ را بیان می‌کردم، برای همین برای تاریخ روایت کرده‌ام.

در روزهای اول و دوم مصاحبه گاهی با خودم می‌گفتم که دیگر دوست ندارم روایت کنم چون من را به گذشته‌ای می‌برد که برایم خوشایند نبود و حالم را دگرگون می‌کند.من به خاطر این جنگ در سال 59 و 77 دو بار زندگی‌ام بالا و پایین شد و اکنون تنها راه می‌روم تا عمرم به پایان برسد. تمام حقایق را بی‌کم و کاست برای خوانندگان این کتاب بیان کرده‌ام.»

به گزارش ایسنا،‌ مراسم تشییع پیکر این همسر شهید لشگری، فردا سه‌شنبه، هشتم بهمن‌ماه ساعت 10 صبح از پایگاه مهرآباد به سمت بهشت‌زهرا(س) تهران برگزار خواهد شد.

سرلشکر خلبان شهید حسین لشگری متولد 1331 در ضیاءآباد استان قزوین، در تیرماه 1356 با درجه ستوان دومی خلبان شد و در یگان‌های نیروی هوایی دزفول، مشهد و تبریز دوره شکاری را تکمیل کرد.

با آغاز جنگ تحمیلی به خیل مدافعان کشور پیوست و پس از انجام 12 مأموریت، هواپیمای وی مورد اصابت موشک دشمن قرار گرفت و در خاک دشمن به اسارت نیروهای بعثی عراق درآمد.

وی در سه‌ ماهه اول دوران اسارت در سلول انفرادی بود و پس از آن در مدت هشت سال در کنار 60 نفر از دیگر هم‌رزمان در یک سالن عمومی و دور از چشم صلیب سرخ جهانی نگهداری می‌شد اما پس از پذیرش قطعنامه ایشان را از سایر دوستان جدا کردند که دوران اسارت انفرادی وی 10 سال طول کشید.

لشکری سرانجام پس از 16 سال اسارت به نیروهای صلیب سرخ معرفی شد و دو سال بعد در 17 فروردین 1377 به خاک مقدس وطن بازگشت و پس از بازگشت به وطن، لقب «سیدالاسرای ایران» را از مقام معظم رهبری دریافت کرد.