تفاوت سفید کردن دندان‌ها در خانه با دندانپزشکی
تفاوت‌های بسیاری میان این دو روش وجود دارد که عبارتند از:
قدرت سفیدکننده: سفیدکننده‌هایی که در منزل استفاده می‌شوند، به نسبت سفیدکننده‌های دندانپزشکی قدرت کمتری دارند و تقریباً حاوی 10 درصد پراکساید هستند که معادل 3 الی 22 درصد پراکسید هیدروژن است. ولی سفیدکننده‌هایی که در دندانپزشکی استفاده می‌شوند، حاوی غلظت‌های مختلف پراکسید هیدروژن از 15 الی 43 درصد می‌باشند.
پوشش سفیدکننده: معمولاً پوشش‌ها و قالب‌هایی که توسط افراد بدون نسخه پزشک از داروخانه تهیه می‌شود، دقیقاً مناسب و سایز دندان نیستند و گاه حتی با لثه و بافت آن تماس پیدا می‌کنند که خود مشکلاتی به همراه خواهد داشت؛ ولی زمانی که این قالب‌ها توسط دندانپزشک با توجه به سایز دهان و دندان‌ها به‌طور اختصاصی ساخته می‌شوند، تماس ژل سفیدکننده با دندان‌ها بیشتر خواهد بود و به‌دلیل سایز دقیق مانع از تحریک لثه‌ها خواهد شد و عامل سفیدکننده به‌طور مستقیم با دندان‌ها تماس خواهد داشت.
اقدامات حفاظتی اضافی: در دندانپزشکی، پزشک از یک ژل و یا لاستیک به صورت سِپَر روی لثه‌ها استفاده می‌کند و به این ترتیب قبل از شروع درمان لثه‌ها را کاملاً پوشش داده و از آنها محافظت می‌کند؛ در صورتی که در خانه، لثه‌ها به‌طور کامل از عوارض احتمالی محافظت نخواهد شد.
هزینه: هزینه سفیدکردن دندان‌ها در خانه به نسبت مطب بسیار ارزان‌تر است.
نظارت: دندانپزشک با معاینه دندان‌ها و بررسی تاریخچه پزشکی دندان‌های بیمار در می‌یابد که چه چیزی موجب تغییر رنگ دندان‌ها شده است و با توجه به این موضوع و وسعت این تغییر رنگ، درمان مناسب را انتخاب می‌کند. به‌طور کلی می‌توان گفت در خانه هیچ نظارتی روی دندان‌ها صورت نمی‌گیرد؛ ولی در دندانپزشکی، پزشک روی سلامت لثه و دندان‌ها نظارت خواهد داشت.
سفید کردن دندان‌ها در بعضی شرایط اصلاً مناسب نیست و یا با موفقیت کمتری همراه است. این شرایط عبارتند از:
سن و مسائل مربوط به بارداری: سفید کردن دندان‌ها برای افراد زیر 16 سال توصیه نمی‌شود؛ زیرا عصب دندان آنها با افزایش سن، رشد خواهد کرد. سفید کردن دندان‌ها در این شرایط موجب تحریک و حساس شدن آنها می‌شود. همچنین سفید کردن دندان‌ها در زنان باردار و شیرده نیز توصیه نمی‌شود.
دندان‌های حساس: افرادی که دارای دندان‌ها یا لثه‌های حساس هستند و یا لثه‌های آنها به هر دلیلی بیمار است، باید قبل از تصمیم به سفید کردن دندان‌ها با پزشک مشورت کنند. افرادی که به پراکسید (عامل سفیدکننده) نیز حساسیت دارند، نباید از این محصولات برای سفید کردن دندان‌ها استفاده کنند.
لثه‌های ناسالم، دندان‌های کرم خورده، ریشه‌ها (دندان‌های خراب شده و به ریشه رسیده): قبل از سفید کردن دندان‌ها باید تمامی مشکلات آنها برطرف و دندان‌های خراب را درمان کرد؛ در غیر این صورت مواد سفیدکننده به درون حفره‌های دهان راه یافته و شرایط را بدتر می‌کنند و موجب پوسیدگی بیشتر می‌شوند.
استفاده از سفیدکننده بر روی ریشه‌ها نیز بی‌فایده خواهد بود؛ زیرا ریشه‌ها فاقد لایه مینای دندان هستند. توجه داشته باشید دندان‌هایی که با مواد و کامپوزیت پر شده‌اند، سفید نمی‌شوند و رنگ طبیعی این مواد تغییر نخواهد کرد. انتظارات غیر واقعی افراد از سفید کردن دندان‌ها هیچ گاه برآورده نخواهد شد و مثلاً هیچ‌گاه دندان‌های شما آنقدر سفید نخواهد شد که سفیدی آن خیره کننده باشد.
افراد سیگاری نیز هیچ‌گاه به نتیجه دلخواه نخواهند رسید؛ مگر اینکه سیگار را ترک کنند. دندان‌های زرد، پاسخ خوبی به سفید کردن داده و کاملاً سفید می‌شوند؛ ولی دندان‌های قهوه‌ای به نسبت دندان‌های زرد، نتیجه کمتری می‌گیرند و دندان‌های خاکستری و تیره با استفاده از مواد سفیدکننده هیچ تغییری نخواهند کرد.
دندان‌هایی که به‌دلیل آنتی‌بیوتیک تتراسایکلین تغییر رنگ داده و خاکستری شده‌اند، خیلی سخت رنگ آنها روشن خواهد شد و گاهی تا شش ماه طول می‌کشد.
برای خواندن بخش اول- روش صحیح سفید کردن دندان- اینجا کلیک کنید.
