معایب این شیوه درمانی
موفقیت این وسایل نامرئی وابسته به عادات و همکاری بیمار در پوشیدن آنها به مدت حداقل 20 تا 22 ساعت در روز است بنابراین عدم همکاری مناسب بیمار در استفاده از این وسایل به شکست درمان منتهی خواهد شد.
به علاوه چون، در زمان غذا خوردن و نوشیدن بایستی آنها را خارج کرد پس احتمال گم شدن آنها وجود دارد که در این صورت باعث اختلال در روند درمان می‌شود بنابراین جهت احتیاط به بیمار توصیه می‌شود که قالب‌های قبلی را نگه دارد که در صورت گم شدن تا زمان تهیه قالب‌های جدید بتواند از آنها استفاده نماید از موارد دیگری که بایستی مورد توجه خاص قرار گیرد شستن و تمیز نمودن مرتب این قالب‌هاست چون در صورتی که قالبها بدرستی تمیز نشوند باقی ماندن خرده‌ها و باقیمانده‌‌های غذایی در آنها می‌تواند باعث پوسیدگی دندان‌ها و سایر مشکلات دندانی شود.
از جمله معایب دیگر این سیستم این است که دندان‌هایی که دچار چرخش هستند برای اصلاح با این سیستم مشکل‌‌سازند همچنین انجام حرکات در جهت عمودی با این قالبها ممکن نمی‌باشد بنابراین در مورد دندان‌هایی که بلندتر از سایر دندان‌ها در خط لثه هستند و برای مرتب شدن احتیاج به حرکت در جهت عمودی دارند ممکن است استفاده از تکنیک‌های جنبی همراه با این روش، مورد نیاز شود به عبارت دیگر این قالب‌های پلاستیکی از طریق قرار گرفتن در محل‌های گیر دندان و با تغییر شکل الاستیک از راه اعمال فشار، دندان‌ها را حرکت می‌دهد.
دندان‌هایی که خیلی بالاتر یا پایین‌تر از قوس قرار گرفته باشند برای حرکت به محل صحیح خود نیاز به نیروهای کششی و رانشی دارند در حالیکه پس امکان تصحیح موقعیت دندان‌های فوق وجود ندارد مگر اینکه از ضمیمه‌هایی از جنس مواد کامپوزیتی که به نام دُکمه (button) خوانده می‌شوند استفاده گردد بدین طریق که این ضمائم، روی دندان‌های مورد نظر چسبانده شده و از طریق کاربرد کش یا (الاستیک) نیروهای در جهت عمودی به دندان‌ها اعمال می‌شود.
برخلاف روش‌های متداول اگر در این شیوه بیمار عادت به هم ساییدن یا فشار دادن دندان‌ها به یکدیگر را در طول روز و هنگام خواب داشته باشد این وسایل می‌توانند صدمه ببینند، هر چند این‌قالب‌ها از دندان‌ها در برابر آسیب محافظت می‌کنند اما در صورت صدمه دیدن قالب جدیدی باید سفارش داده شود که این خود به هزینه درمان خواهد افزود.
بعلاوه در این متد پوشیدن این قالبها ممکن است در ابتدای درمان باعث مختصری نوک زبانی صحبت کردن بیمار شود که معمولاً با عادت کردن بیمار به آنها از بین می‌‌رود. همچنین در موارد نادری به خاطر موادی که این قالب‌های پلاستیکی از آن ساخته می‌شود ممکن است یک واکنش آلرژیک و حساسیتی در بیمار نسبت به آنها ظاهر شود که در این مورد علائم خفیفی مثل زخم، سرفه و حالت تهوع گزارش شده است.
دیگر اینکه در این شیوه درمان هنگام تعویض قالبها و استفاده از سری جدید تقریبا هر دو هفته یکبار بخاطر حرکت دندان‌ها در روزهای اول، درد فک و دندان‌ها قابل انتظار است.
بعلاوه در این سیستم اگر بیمار درمان را با نپوشیدن قالبها متوقف کند یا آنها را در مدت زمان مورد نیاز در دهان نگه ندارد قالب بعدی در سر جای خود نخواهد نشست پس قالبگیری مجدد و یک سری جدید از پوسته‌های پلاستیکی مورد نیاز خواهد شد که باعث افزایش هزینه درمان می‌شود.
در نهایت این سیستم تا حدی گران است که توسط کمپانی Align نیز تأیید شده که این متد بطور قابل توجهی از سیستم معمول سیم و براکت گران‌تر می‌باشد.
در آخر بایستی متذکر شد که چون این روش درمانی نیاز به استفاده از امکانات پیچیده و نرم‌افزارهای کامپیوتری پیشرفته و مراحل لابراتواری دقیق دارد و با در نظر گرفتن محدودیت‌های عملکردی در درمان مثلاً ناتوانی در انجام بعضی از حرکات خاص دندانی با این سیستم و چون برای انجام این شیوه درمان بایستی قالب‌های بیمار برای طی مراحل پیچیده ساخت قالب پلاستیکی به خارج از کشور فرستاده شود و سپس در هر مرحله قالب‌های شفاف از آنجا برای استفاده بیمار ارسال گردد بنابراین روشی است که نیازمند صرف وقت و هزینه زیاد بوده و عملاً استفاه از این روش را به جز در بیمارانی‌که نامرتبی‌های دندانی اندکی دارند محدود می‌سازد.
برای خواندن بخش اول- نکاتی در مورد ارتودنسی زیبایی نامرئی- اینجا کلیک کنید.
