فرزند برادر حذیفة بن اسید غفارى

‌شیخ جلیل محمد بن حسن صفار قمى در کتاب معتبر و با ارزش بصائر الدرجات به سند خود از حذیفة بن اسید که از اصحاب رسول خدا بود، و از بیعت کنندگان زیر درخت که خدا از آنان اعلام رضایت کرد، و در قیامت از حوارى حضرت حسن علیه السلام است روایت مى‌کند: چون حضرت مجتبى پس از صلح با معاویه که مایه بقاى درخت دین و حافظ اسلام تا قیامت بود به سوى مدینه حرکت کرد، من ...

فرزند برادر حذیفة بن اسید غفارى


شیخ جلیل محمد بن حسن صفار قمى در کتاب معتبر و با ارزش بصائر الدرجات به سند خود از حذیفة بن اسید که از اصحاب رسول خدا بود، و از بیعت کنندگان زیر درخت که خدا از آنان اعلام رضایت کرد، و در قیامت از حوارى حضرت حسن علیه السلام است روایت مى‌کند: چون حضرت مجتبى پس از صلح با معاویه که مایه بقاى درخت دین و حافظ اسلام تا قیامت بود به سوى مدینه حرکت کرد، من با حضرت همراه شدم.
در طور مسیر ملاحظه مى‌کردم شترى با بارش پیش روى حضرت در حرکت است و آن بزرگوار از آن شتر جدا نمى‌شود!
من از بار آن شتر خبر نداشتم، ولى مى‌دیدم شتر به هر طرف مى‌رود حضرت مجتبى متوجه اوست! به حضرت گفتم: پدر و مادرم فدایت، مگر بار این شتر چیست که شما چشم از آن بر نمى‌دارید، و از آن جدا نمى‌شوید؟
فرمود: نمى‌دانى بارش چیست؟ گفتم: نه. فرمود: بارش دیوان و دفتر است.
گفتم چه دیوان و دفترى؟ فرمود: دیوان و دفترى که نام شیعیان و پیروان ما در آن ثبت است.
حذیفه مى‌گوید: به حضرت گفتم: اى فرزند رسول خدا! من دوست دارم نام خود را در این دیوان ببینم، حضرت فرمود: فردا بیا تا به تو نشان دهم.
حذیفه مى‌گوید: چون صبح دمید با فرزند برادرم به محضر حضرت رسیدیم، فرمود: حاجتت چیست؟
عرض کردم وفا به وعده‌اى که دیروز به من دادید فرمود: این جوان کیست؟
گفتم: فرزند برادر من است. او با سواد است و من بى‌سواد. وى را همراه خود آورده‌ام تا اسامى را در آن دیوان بخواند. حضرت فرمان داد دیوان و دفتر اوسط را بیاوردند. چون آوردند پسر برادر حذیفه شروع به مطالعه کرد، ناگهان در حال قرائت گفت: اى عمو! این نام من است که در این دیوان ثبت است و نور مى‌دهد و از آن روشنائى تلألؤ دارد!
حذیفه گفت: بنگر به بین نام من در کجاى دفتر است؟ فرزند برادرش نام او را در آن دیوان ملکوتى پیدا کرد، هر دو مسرور و خوشحال شدند که نامشان به عنوان شیعه در دفتر اهل بیت ثبت است «1».
پسر برادرش که نور ایمان و اخلاق و عمل صالحش از افق نامش در دیوان نام شیعیان مى‌درخشید و از نوریان و ملکوتیان بود در حادثه بى‌نظیر کربلا کنار حضرت سید الشهدا علیه السلام ثابت قدم ماند تا به درجه رفیع شهادت رسید و ثابت کرد که: نوریان مر نوریان را جاذبند. و ثابت کرد که:
«الطَّیِبینَ لِلطَّیِبات».
و ثابت کرد که انسان خاکى با تحقق دادن مقام خلافت اللّهى مى‌تواند انسان نورى شود و از پهن دشت ناسوت به عرضه گاه ملکوت برسد و آوازه‌اش را در همه هستى پایدار و جاودان سازد.

 

پی نوشت ها:

__________________________________________________

(1)- بصائر الدرجات: 192، نادر من الباب، حدیث 6.

 

مطالب فوق برگرفته شده از 

کتاب : با کاروان نور

نوشته: استاد حسین انصاریان



قیمت بک لینک و رپورتاژ
نظرات خوانندگان نظر شما در مورد این مطلب؟
اولین فردی باشید که در مورد این مطلب نظر می دهید
ارسال نظر
پیشخوان