اسدالله علم (1 مرداد 1298 بیرجند – 25 فروردین 1357 نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از 1345 تا 1356 و نخست‌وزیر ایران از سال 1341 تا 1342 بود.  

  

در ادامه بخشی از یادداشت های او را بخوانید.

 

شنبه 26 خرداد 1352: صبح به اختصار شرفیاب شدم، چون سفیر چین به اتفاق وزیر خارجه چین باید شرفیاب می‌شدند. سر ناهار که وزیر خارجه چین بود علیاحضرت شهبانو هم تشریف آوردند. ناهار بسیار خوبی آشپزهای فرانسوی ما آماده کرده بودند. چینیها خیلی تعریف کردند. علیا حضرت شهبانو هم از غذاهای چینی و از مسافرت خودشان به چین تعریف کردند. یک چیزی که زیاد تعریف کردند و به نظر من خوب نبود از جهت گلدانی بود که نخست وزیر چین تقدیم کرده بود و فرمودند: اغلب جاها من آن را بغل می‌گرفتم. من هیچ خوشم نیامد. آن وقت از طرف دیگر امر داده بودند که ما به اینها هدایای خیلی ارزان بی ربط بدهیم، با آن که خود وزیر خارجه یک ظرف طلای میناکاری... و یک عاج کاری بسیار اعلا هدیه آورده بود. من عرض کردم(پهلوی علیا حضرت نشسته بودم) هدایای ما خیلی ارزان و بی ربط است، اجازه فرمائید تجدید نظر کنیم. فرمودند: بکنید....