ترور شیخ احمد یاسین، بنیانگذار و رهبر روحانی جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) توسط جوخه های مرگ رژیم جنایتکار صهیونیستی در چند روز گذشته، بحران فلسطین را وارد مرحله جدیدی کرد . تحلیل گران سیاسی پیش بینی می کنند که شهادت شیخ احمد یاسین، - به رغم پندار طراحان نظامی امنیتی صهیونیستی - نه تنها خللی در روند انتفاضه فلسطین به وجود نمی آورد، بلکه بر آتش خشم و نفرت فلسطینیان دامن زده، باعث افزایش تنش و شدت خشونت خواهد شد . البته با توجه به ماهیت تروریستی رژیم صهیونیستی، برای آگاهان سیاسی، قتل رهبر روحانی حماس، حادثه غیر منتظره نبود، جنایتکاران صهیونیست چندین بار آشکارا طرح ترور او را اعلام کرده بودند و شیخ نیز بارها گفته بود که در راه آرمان آزادی فلسطین، از شهادت استقبال می کند، اما باید توجه داشت که شیخ، یک شخصی نبود تا با حذف فیزیکی او از صحنه، بتوان موانع سلطه صهیونیست ها را برطرف ساخت، او تجسم آرمان ملت مظلوم و ستمدیده فلسطین بود . اگر تانک ها و بولدوزرها و هلی کوپترهای آپاچی اسرائیلی در برابر انتفاضه عاجز ماندند و از فرط درماندگی، روحانی سالخورده کم بینای ویلچرنشین را بی رحمانه کشتند، هرگز نمی توانند فکر او، آرمان او، و طرح و نقشه او را ترور کنند، بلکه هر قطره خون او تبدیل به یک مبارز از جان گذشته فلسطینی خواهد شد .
جوانان و نوجوانان کنونی سنگ به دست فلسطینی که در اردوگاه ها به دنیا آمده اند، و تا چشم باز کرده اند، جنایات صهیونیستها را دیده اند، و هرکدام چند تن از اعضای خانواده خود را توسط خونخواران صهیونیست از دست داده اند، راه شیخ احمد یاسین را ادامه خواهند داد . مگر رهبران کنونی گروه های مبارز فلسطینی امثال رنتیسی، خالد مشعل و عبدالله رمضان، در سال 1948، و اشغال فلسطین و بیت المقدس، چند سال داشتند؟ نوجوانان امروز فلسطینی در آینده، جای اینها را خواهند گرفت و این راه تا احقاق حقوق فلسطینیان ادامه خواهد داشت .
اما دردناکتر از ترور شیخ احمد یاسین دو امر بود:
1 . ناتوانی شورای امنیت از محکوم کردن این ترور با کارشکنی آمریکا .
2 . تعویق نشست اعضای اتحادیه عرب در تونس که قرار بود روز دهم و یازدهم فروردین جاری تشکیل شود .
در مورد نخست باید گفت تجربه تلخ کارکرد شورای امنیت سازمان ملل متحد نشان داده است که برخورداری چند دولت بزرگ از حق ناحق «وتو» در این شورا موجب ناکارآمدی آن در حل بسیاری از بحران ها و مشکلات بزرگ جهان بوده است . دولت ایالات متحده آمریکا که تاکنون هفتاد و نه بار از حق وتو استفاده کرده برای بیست و هفتمین بار، قطعنامه شورای امنیت را به نفع اسرائیل وتو کرد و با این وتو پیش نویس قطعنامه محکومیت ترور شیخ احمد یاسین به تصویب نرسید و این شورا نتوانست حتی به اندازه دولت ژاپن عکس العمل از خود نشان دهد! دولت آمریکا این رسوایی سیاسی را با هیچ وسیله ای نمی تواند پنهان سازد که از یک طرف با شعار مبارزه با تروریسم گوش فلک را کر می کند و کشورها را اشغال و لشگرکشی می کند اما از طرف دیگر از تروریسم دولتی سازمان یافته صهیونیستهای جنایتکار حمایت می کند!
اما درباره اجلاس اتحادیه عرب که به گفته کارشناسان سیاسی، با اعمال فشار آمریکابه دولت تونس، به تعویق افتاد، باید گفت این تاخیر، فرصت خوبی بود برای خروج اسرائیل از تنگنا، و نقطه ننگین و سیاهی بود در کارنامه این اتحادیه که ملت عرب هرگز آن را فراموش نمی کند .
گرچه با رایزنی های جاری بین برخی از اعضای این اتحادیه، ممکن است این کنفرانس در تونس یا مصر تشکیل شود، اما مهم این است که اگر هم تشکیل شود، چه قدر می توان از آن انتظار داشت؟ . با توجه به کارنامه ضعیف این اتحادیه در دهه های گذشته، نمی توان نتیجه شگفت آوری از آن انتظار داشت، آنها تنها می توانستند و یا می توانند به کمترین مسؤولیت خود عمل کنند . مبارزان فلسطینی نیز هیچ وقت انتظار معجزه از آنها نداشته اند! . چنانکه بارها در این ستون یادآور شده ایم، اصولا شکل گیری انتفاضه فلسطین، نتیجه یاس و نومیدی ملت مظلوم فلسطین از چک و چانه زدن های بی حاصل سیاسی در این پایتخت و آن پایتخت بوده است .
اینک همه شواهد و قرائن نشان می دهد که راه آزادی قدس شریف و فلسطین، نه از اسلو و مادرید و نه از تونس و قاهره و واشنگتن، بلکه از خانه عزالدین قسام ها، فتحی شقاقی ها و شیخ احمد یاسین ها می گذرد!
