در صحیحه علی بن مهزیار آمده است که امام جواد(ع) در سال آخر عمر مبارک خویش، در طلا و نقره خمس مقرر داشتند با اینکه این دو، از موارد خمس به شمار نیامده بود. علی بن مهزیار می گوید: «امام جواد(ع) در نامه ای که من نیز در راه مکه آن را خواندم این چنین مکتوب داشته بودند: آنچه من امسال که 220 هجری است از خمس واجب نمودم به خاطر حکمتهایی است که به علت ترس از نشر آن، همه آنها را نمی توانم بیان کنم ولی بعضی از آن را برایت بازگو می کنم. دوستانم همه یا بعضی از آنان در آنچه بر آنان واجب بوده است کوتاهی کردند، از این رو خواستم که با مقرر داشتن خمس در این سال آنان را پاکیزه سازم». خدای متعال می فرماید: «… و این خمس را درهر سالی واجب نکردم و واجب نمی کنم مگر زکاتی را که خدا واجب کرده و آنچه امسال از خمس بر آنان واجب نمودم در طلا و نقره ای است که بر آنها یک سال گذشته باشد و خمس را بر آنان واجب نکردم در متاع و ظرف و حیوانات و خدمتکار و سودی که از تجارت به دست آمده.....»
آیت الله خویی پس از طرح اشکال صاحب مدارک به روایت مزبور که در آن، برای طلا و نقره خمس مقرر شده است با اینکه در آن دو، زکات واجب است نه خمس، و این را یکی از دلایل ضعف روایت می شمرد، می نویسد:
ولیّ امر این اختیار را دارد که خمس را از تجارت اسقاط کند و به جای آن، در طلا و نقره قرار دهد به خاطر مصلحتی که درجایگزینی آن می بیند. (موسوی خویی1 : 203)