اد اسمیت، نویسنده وب‌سایت نیو استیتس‌من در مقاله‌ای به این پرداخته که چرا ورزش تا این حد مردانه است و نقش زنان در آن هنوز کمرنگ است. بخش‌هایی از این مقاله را در ادامه می‌خوانیم.
زنان زودتر از مردان از ورزش دست می‌کشند و به‌ندرت هم به ورزش برمی‌گردند. تحقیقی که روی زنان 16 تا 24 سال انجام شده نشان می‌دهد که بیش از نیمی از آنها هنگامی که دروس تربیت بدنی‌شان تمام می‌شود دیگر به سراغ ورزش نمی‌روند. 88 درصد بر این باورند که جامعه مردان را برای ورزش تشویق می‌کند و تنها 35 درصد همین حس را درباره زنان دارند.
برخی زنان از کلمه ورزش می‌ترسند. البته باید بین ورزش معمول و ورزش قهرمانی تمایز قائل شد. تمرینات ورزشی به عنوان فعالیت در جوامع مختلف دنیا دارد به‌خوبی جا می‌افتد. اما با این حال انجام تمرینات ورزشی باعث نشده زنان بیشتر به سراغ ورزش‌ها بروند. مساله دیگر این است که چرا ورزش تا این حد تحت تاثیر مردان است؟ ورزش لزوما قرار نیست مردانه باشد. این عدم تعادل باعث ایجاد ضررهای فراوانی می‌شود. در آمریکا، تنها 2 درصد پوشش خبری روزنامه‌ها به ورزش زنان اختصاص دارد و در برنامه‌های تلویزیونی هم تنها 7 درصد به ورزش زنان پرداخته می‌شود.
به نظر می‌رسد که ورزش باید تحولی جدی در دنیا داشته باشد. ورزش برای تمدن مفید است. اما ورزش تنها محدود به مردان تنومندی نیست که دست‌هایشان را به هم می‌کوبند. بخش زیادی از ورزش از جامعه متمدن نشأت می‌گیرد و باعث پیشرفت تمدن می‌شود.
