موی زیرپوستی، پای خیلی‌ها را به مطب متخصصان پوست و مو باز می‌کند. قصه از آنجایی شروع می‌شود که مویی پیچ می‌خورد یا بر‌می‌گردد و به درون پوست رشد می‌کند. این مساله معمولا در موهایی که با زاویه مایل نسبت به سطح پوست رشد می‌کنند، شایع‌تر است و آنهایی که موهای مجعد و زبر و فر خورده دارند (مثلا سیاه‌پوست‌ها)، بیشتر دچار این مشکل می‌شوند و البته بروز این مشکل در موهای جلوی گردن، زیر چانه و فک تحتانی شایع‌تر است.
ضایعه اولیه در این بیماری به صورت پاپول‌هایی در محل رویش مو دیده می‌شود که معمولا سفت بوده ودر برخی موارد می‌تواند التهابی شده و یا حتی عفونی هم بشود. با توجه به اینکه التهاب حاصله به خارش نسبتا شدید روی ضایعه و حوالی آن منجر می‌شود، بیمار با خارش و دستکاری ناحیه، وضع را بدتر می‌کند. این نوع خارش‌ها به ویژه در نواحی تناسلی شایع‌تر است.
مقایسه این مشکل در خانم‌ها و آقایان
به‌طور کلی، هر چه التهاب ناحیه بیشتر باشد یا ناحیه مذکور تحت اصلاح بیشتری قرار گیرد، احتمال ایجاد لک‌های نقطه‌ای در محل ضایعه بیشتر خواهد بود و این، حالتی است که به ویژه روی ساق پا و ساعد بسیاری از بانوان مشاهده می‌شود. خانم‌هایی که از دستگاه‌های اپیلاتوری به ویژه روی ساق پای خود استفاده می‌کنند، به طور شایع‌تری درگیر این موضوع می‌شوند. علاوه بر این، در آقایانی که موهای مجعد دارند، در ناحیه زیر چانه و فک تحتانی، وضعیت رشد موها به گونه‌ای است که مسیری مورب و حتی گاهی موازی با سطح پوست را می‌تواند ایجاد نماید، بنابراین در آقایانی که اصلاح روزانه به وسیله تیغ انجام می‌دهند، نیز به طور شایعی این ضایعات را می‌توان در این نواحی مشاهده کرد. در واقع موهایی که در این نواحی اصلاح شده و یا به روش‌های دیگر اپیلاسیون می‌شوند، تمایل دارند که به هنگام رشد بعدی یا دیواره فولیکول را سوراخ کرده و بیرون بیایند و یا اینکه خود مو تمایل دارد که به سمت عقب و به طرف سطح پوست برگشته و مجددا وارد اپیدرم شود. در هر دو حالت ورود مو به داخل پوست باعث ایجاد یک پاسخ التهابی شده و واکنش‌های بعدی را ایجاد می‌کند. اگر پوست موقع اصلاح کردن کشیده شده و یا اصلاح در خلاف جهت رشد مو صورت گیرد، در این حالت تعداد بیشتری از موها به حالت زیر جلدی درمی‌آید زیرا وقتی کشش از بین می‌رود و پوست در حالت نرمال قرار می‌گیرد، نوک این موهای تراشیده شده، دیواره فولیکول را سوراخ کرده و بیرون خواهد آمد.
در حالی که اصلاح به وسیله ماشین‌های ریش‌تراش و یا اصلاح به وسیله تیغ به نحوی که در مسیر رشد مو صورت گیرد، از تعداد موهای داخل جلدی خواهد کاست. البته در بیمارانی که موی زبر داشته و به ویژه روی ساق پاهای خود از دستگاه‌های اپیلاتور استفاده می‌کنند، محل خروج موها از فولیکول، حتی بدون اینکه موی زیر جلدی در ناحیه داشته باشند، می‌تواند لک‌های ریزی را ایجاد کند که نمای نقطه نقطه و ناجوری به ساق پا می‌دهد و باعث نمودار شدن هر چه بیشتر محل خروج موها می‌شود که این حالت نیز برای خانم‌ها از نظر زیبایی ناراحت‌کننده است.
در بعضی از افرادی که موی مجعد دارند، گاهی ممکن است موی زیر جلدی حتی بدون اصلاح و بدون تحریک پوستی ایجاد شود. این حالت وقتی مشاهده می‌شود که منافذ فولیکول‌ها بسته بوده یا به دلیل واکنش‌های التهابی قبلی اجازه رویش مو را به طور طبیعی به خارج از فولیکول نمی‌دهد.
چگونه باید جلوی این مشکل را گرفت؟
اول باید به نحوه اصلاح دقت کرد. اصلاح باید در مسیر رشد مو و بدون کشیده شدن پوست انجام شود و چنانچه از یک روش اصلاح نتیجه نامطلوب گرفته‌اید، روش خود را عوض کرده و روش‌های دیگر را امتحان کنید. در آقایان، استفاده از ماشین‌های اصلاح نتایج را بهتر خواهد کرد. علاوه بر این بلافاصله بعد از اصلاح لازم است حوله آب گرم روی ناحیه قرار داده و در حدود 5 تا 10 دقیقه به همان وضعیت نگه دارید.
چنانچه التهاب حاصله باعث ناراحتی شده است، می‌توان موهایی را که بیشترین التهاب را ایجاد کرده‌اند، به وسیله موچین و با یک آینه با بزرگ‌نمایی مناسب، بیرون کشیده و از ادامه پروسه التهابی جلوگیری کنیم. توجه داشته باشید این کار وقتی نتایج خوبی دارد که با آینه مناسب، نوک موی بیرون آمده را مشاهده کنید، در غیر این صورت تحریک و کندوکاو پوست به قصد پیدا کردن نوک مو باعث افزایش التهاب خواهد شد. علاوه بر این، این عمل را باید به سرعت انجام داده و چنانچه نتوانستید موفق شوید، می‌توانید روز بعد و پس از کاهش التهاب دوباره این کار را تکرار کنید و بعد از این کار نیز مجددا از حوله گرم استفاده نمایید. مصرف ایبوبروفن و سایر ضدالتهاب‌ها نیز می‌تواند به رفع التهاب حاصله کمک کند. علاوه بر این ماساژ ملایم ناحیه به وسیله اسکراب‌های پوستی و لایه‌برداری مختصر به وسیله اسیدهای میوه نیز کمک‌کننده است و به رفع التهاب و لک‌های حاصله از التهاب کمک می‌کند.
اگر با این روش‌ها موفق نشدید، لازم است داروهای حاوی کورتون موضعی (و در برخی از موارد مصرف کورتون خوراکی) به طور محدود و نیز مصرف کرم‌های حاوی رتینویید موضعی را توصیه کرده و زیر نظر پزشک از این روش‌ها استفاده کنید. به‌رغم همه این مسایل چنانچه واکنش التهابی شما به ویژه در ناحیه صورت و زیرچانه و فک تحتانی شدید است، اصلاح کردن را باید به مدت 1 تا 3 ماه در ناحیه مزبور قطع کنید و اجازه دهید موهای داخل جلدی به تدریج رشد کرده و از پوست بیرون بیاید.
در این حالت طی 1 هفته تا 10 روز اول پس از قطع اصلاح صورت علایم بیماری بدتر شده و سپس شروع به کاهش می‌کند. طی مدت 1 تا 3 ماه گفته شده نیز لازم است از داروهای ضدالتهابی موضعی و خوراکی، لایه‌بردارها و حوله گرم به‌طور مکرر استفاده کنید. اگر واکنش‌های شما به حدی شدید است که بلافاصله پس از شروع اصلاح موها دوباره همه علایم شروع شده و التهاب لک‌های حاصله همراه با خارش برای شما تکرار می‌شود، لازم است از روش‌های اپیلاسیون دایمی استفاده کنید.
برای این کار در حال حاضر می‌توان از لیزر موهای زاید و یا الکترولیز آنها بهره گرفت. هر دوی این روش‌ها به از بین رفتن فولیکول منجر شده و طی چند جلسه باعث از بین رفتن و یا کاهش بارز موها در ناحیه می‌شود. علاوه بر این کیفیت موهای باقی‌مانده و یا موهایی که مجددا رشد می‌کنند، تا حدود زیادی تغییر پیدا کرده و از حالت مجعد و زبر اولیه خارج می‌شود، در نتیجه اصلاح آنها با هر یک از روش‌های گفته شده معمولا به آسانی صورت گرفته و بدون واکنش التهابی و یا ایجاد موهای زیرجلدی جدید خواهد بود.
پی نوشت ها :
* متخصص پوست‌ومو
منبع:www.salamat.com
/ج
