«بیبی راننده» (Baby Driver) ساخته «ادگار رایت» (Edgar Wright) در تلاش است تا اوج هیجان را مانند بنزین اوکتان بالا به فیلم اش تزریق کند، و نشان می دهد چگونه می توان در عصری که تصاویر تعقیب گریز خسته کننده و قابل پیش بینی شده اند ، هم چنان هیجان ایجاد کرد. هم چنین می توان فیلم را به خاطر نوع ادیت و کات های متوالی که موجب ایجاد جذابیت و انرژی بیشتر می شود به نوعی در برابر اثر «مایکل بی» (Michael Bay) «تبدیل شوندگان، آخرین شوالیه» (Transformers: The Last Knight) قرار می گیرد . این که هنوز برخی از فیلمسازانی که در عرصه اکشن / هیجان انگیز کار می کنند و هنوز به چیزهایی مانند روایت و شخصیت می پردازند مایه تسکین است. کارگردانانی که استفاده بیش از حد از جلوه های ویژه برایشان رضایت بخش نیست و با روش های دم دستی حوصله مخاطب را سر نمی برند.
بیبی راننده فیلمی است که همه می توانند از ان لذت ببرند.هرچند دارای پیچیدگی ها و پیچ و خم های معمول نسخه های کلاسیک این ژانر نیست، اما به اندازه کافی برای نگه داشتن بیننده شگفتی و سورپرایز دارد.عاشقانه ای زیبا در فیلم وجود دارد ، عاشقنه ای که شیرینی اش درست به اندازه است و انقدر شِکَرش زیاد نمی شود که دل مان را بزند. صحنه های تعقیب و گریز برای اولین بار بعد از مدت ها تا جایی که یادمان می اید، به جای انکه خسته کننده و تکراری باشند ، جذاب از آب در امده اند. و استفاده رایت از موزیک – برای انکه ما موسیقی متن هایی که توسط نقش اول پخش میشود ، مقدمه ای برای صحنه های بعدی فیلم است- تقریبا چیزی مشابه کانسپتی که در فیلم«محافظان کهکشان» (Guardians of the Galaxy) دیده ایم را ارائه می دهد. اوه، و همانطور که از ادگار رایت انتظار می رود ، کارگردان «شاون می میرد» (Shaun of the Dead) و «جوخه آتش» (Hot Fuzz)، موجی از کمدی تلخ به طرز نامحسوسی در فیلم جریان دارد. (بهترین کمدی فیلم که شامل ماسک های مایکل مایرز می شود، متاسفانه توسط تریلر خراب شده است.)
بیبی راننده با سرقت از بانک شروع می شود. «آنسل الگورت» (Ansel Elgort) درنقش بیبی راننده، راننده فرار فوق العاده با استعداد، در ماشین می نشیند و در حالی که به آی پاد خود گوش می دهد ، موتور ماشین را به حرکت در می آورد، در همین حین گروه سه نفره «بادی» (Jon Hamm)، «دارلینگ» (Eiza Gonzalez) و«گریف» (Jon Bernthal) مشغول آزادسازی کیسه های پول هستند. هنگامی که پلیس ها دست به سر شدند، چهار مجرم با «داک»مغز متفکر جرم و جنایت ملاقات می کنند، (کوین اسپیسی Kevin Spacey ، به طوری تهدید و پرستیژ را به نمایش می گذارد که تنها او از پس اش بر می آید)، که تمامی غنایم را به چنگ می زند. به زودی متوجه می شویم که بیبی، نه یک جنایتکار کارکشته، بلکه مشغول کار برای پرداخت بدهی خود است. تنها یک شغل دیگر و بدهی اش پرداخت خواهد شد. چیزی ازشادمانی بیبی نمی گذرد که متوجه می شود این کار آخر ، کاری کثیف است و می بایست به همراه سه جانور جدید به نام های «ادی» (Flea)، «جی.دی» (Lanny Joon) و جامعه ستیزی به نام «بتس» (Jamie Foxx ،که در این نقش نیمه تاریک خود را پیدا کرده است) و ماشینی تمام مسلح انجام شود. بیبی که بسیار عصبی شده است، به این خاطر که رانندگی بی دقت اش موجب قتل عام شده، و سرقت نیز تقریبا فاجعه بار به اتمام رسیده است. در همین حال، در زندگی شخصی اش، او با یک پیشخدمت، «دبورا» (لیلی جیمز،Lily James)، در رستوران مورد علاقه خود رابطه ای را آغاز کرده است. ، ارتباطی که «داک» از آن به عنوان اهرم فشاری بر ضد او استفاده می کند، وقتی که متوجه می شود بیبی قصد ندارد در پروژه بعدی که سرقت از اداره پست ایالت متحده است شرکت کند.
بحث در رابطه با این اثر اکشن / هیجان انگیز تنها با توانایی کارگردان برای ایجاد تعلیق در آن آغاز می شود. واین همان مشخصه ایست که بینندگان انتظار آن را می کشند. رایت این کار خود را به خوبی انجام می دهد، اما نه با مونتاژ فیلم در اتاق ویرایش و با استفاده از برش هایی که تقریبا نیمی از طول فیلم را حذف می کند. و همین طور اجباری برای استفاده از جلوه های کامپیوتری CGI احساس نمی کند هرچند در برخی صحنه های تعقیب و گریز از آن بهره گرفته است – هر چند من نیز راه دیگری برای آن سراغ ندارم- اما اکثر صحنه ها با استفاده از ماشین های واقعی که در خیابان های واقعی آتلانتا قرار دارند، انجام می شود. و هرچند رایت با دقت حرکات ماشین و صحنه های برخورد را طراحی می کند، او این کار را با نگاهی سرسری به واقعیت فیزیک انجام می دهد. این کیفیت ها به بیبی راننده ویژگی می دهد که فیلم های «سریع و خشن» (Fast and Furious) اخیر فاقد آن هستند. ما احساس می کنیم که داخل ماشین هستیم، نه در حال تماشای یک بازی ویدئویی.
آهنگ متن های فیلم متنوع ، گوناگون و برای مطابقت با صحنه های(گاهی به صورت طنزآمیز) اکشن انتخاب شده اند. آیا یک مجموعه آهنگ گلچین شده می خواهید؟ نظرتان در رابطه با لیست زیر چیست: آهنگ«Bellbottoms» توسط « Jon Spence Blues Explosion» ،آهنگ « Let’s Go Away for a While » توسط « Beach Boys»، آهنگ « Unsquare Dance» توسط « Dave Brubeck» ، آهنگ « Easy» توسط « The Commodores»، آهنگ « Debora» توسط « T. Rex»، آهنگ « Tequila» توسط « The Button Down Brass»، آهنگ « Every Little Bit Hurts» توسط « Brenda Holloway »، آهنگ « Never, Never Gonna Give Ya Up» توسط « Barry White»و آهنگ « Brighton Rock» توسط « Queen» این ها فقط آهنگ هایی نیستند که صرفا برای فروش موسیقی متن فیلم گلچین شده باشند. آنها به DNA فیلم متصل اند. آنچه آنها انجام می دهند همانند آن چیزی است که محافظین کهکشان با موسیقی پاپ انجام می دهد ، و آن را به سطحی جدید می برد.
رایت به اندازه کافی باهوش است تا متوجه شود که تعلیق و تنش نیاز به کاراکتری دارد که بیش از شخصیت های انسانی در زمین بازی CGI است. او درست به اندازه کافی با مردان و زنان فیلم شخصیت بیبی راننده را پرورش می دهد تا ما بتوانیم حس کنیم که آنها چه کسانی هستند. برای مثال، بیبی گذشته ای غم انگیز دارد که به تدریج از طریق فلش بک بازگو می شود. «داک» چیزی بیشتر از فقط یک گانگستر سرد و شرور است که ما برای اولین بار ملاقات می کنیم. کاراکترهای دیگر دارای سایه های کوچکی هستند که آنها را جالب تر از آنچه که ساخته شده اند می سازد. عاشقانه بین بیبی و دبورا از رابطه قوی بین «آنسل الگورت» (در فیلم The Fault in Our Stars) و «لیلی جیمز» (بازیگر Downton Abbey ، که بازیگری در حال رشد است) استفاده می کند، که ما را وادار می کند به انها توجه کنیم و در نتیجه موقعیت را ارتقا می بخشد.
گاهی اوقات، زمانبندی برای یک فیلم همه چیز است، و بیبی راننده در حالی در فضای خشک و بی حاصل سینماهای حاضراکران می شود که یک ماهی از اکران فیلمی خوب در سینماها می گذرد. فیلم، که در مقیاس کوچکتری نسبت به بسیاری از فیلم های دیگر در حال پخش است، بسیاری از آنها را با طراوت و انرژی خود تحت شعاع قرار می دهد. این فیلم نه بسیار غلو میکند و نه بیش از حد پیچیده است، بلکه ترکیبی از روایت قدم به قدم و اشتیاقی برای گفتن یک داستان است که به ما یادآوری می کند، فیلم های تابستانی قبلا چگونه بوده اند. بیبی درایور را برای چرخی در اطراف محله انتخاب کنید - بعید است که از آن پشیمان شوید.
مترجم: علی کثیری
