به گزارش ایسنا و به نقل از تک تایمز، محققان دریافتند که مصرف کافئین به طرز چشمگیری می‌تواند درک طعم را تغییر دهد و شیرینی شکر را کمتر از آنچه که در واقع هست نشان دهد.
آیا این امر می‌تواند کاری کند تا مردم به مصرف قند بیشتر علاقه نشان دهند؟
محققان دریافتند که مصرف کافئین می‌تواند نحوه درک طعم توسط افراد را تغییر دهد. شرکت کنندگان در این مطالعه همچنین براساس سطح هشیار بودنشان قادر به تعیین اینکه آیا نوشیدنی‌های آنها کافئین دار شده یا نه نبودند. با در نظر گرفتن سطح معینی از اثر "پلاسیبو" (placebo). پلاسیبو به معنی «من خوب خواهم شد» به استفاده از روش‌های درمانی صوری و تلقینی گفته می‌شود که می‌تواند با فریب بیمار، اثر مثبتی در روند بهبودی وی داشته باشد.
اثر درمانی که از به کار بستن چنین روش‌هایی حاصل می‌شود را نیز اثر پلاسیبو می‌نامند.
رایج‌ترین روش‌ها برای ایجاد اثر پلاسیبو استفاده از دارونما، چیزی ظاهرا شبیه به دارو بدون هیچ اثر واقعی و جراحی‌های دروغین است.
در روند استفاده از شبه داروها، یک قرص بدون اثر به بیمار داده می‌شود و به او گفته می‌شود که با خوردن این قرص حالش بهبود می‌یابد. البته بیمار نباید بفهمد که این قرص، قرص بی‌اثر است و شما در حال اجرای یک روند شبه‌دارویی بر روی وی هستید.
تجربیات پزشکان نشان داده‌است که این پدیده روانی تاثیر بسیار بالایی در بهبود بسیاری از بیماران دارد.
اگر تا به حال فکر کرده‌اید که چرا قهوه با شیرینی‌هایی مانند دونات و کیک‌ها ترکیب همگونی به نظر می‌رسد باید بدانید که محققان هم در مورد این موضوع فکر کرده‌اند.
یک تیم از محققان دانشگاه "کورنل" دریافتند که کافئین در واقع اثر تغییر در درک طعم، به ویژه شیرینی را دارد.
محققان آزمون خود را با تقسیم 107 نفر به دو گروه انجام دادند. در اولین قسمت آزمایش، به یک گروه قهوه بدون کافئین داده شد، در حالی که گروه دیگر قهوه با 200 میلی‌گرم کافئین نوشیدند. هر دو گروه مقدار شکر یکسانی به نوشیدنی خود اضافه کردند.
جالب توجه است، آزمایشات نشان داد که اگر چه کافئین هیچ تاثیری بر روی درک طعم‌های "اومامی"، ترشی، شوری و تلخی ندارد اما شرکت کنندگانی که به آنها نوشیدنی‌های کافئین دار داده می‌شد، قهوه خود را کمتر شیرین توصیف کردند. در نتیجه، این می‌تواند منجر به مصرف شیرینی توسط فرد پس از نوشیدن قهوه کافئین دار گردد.
"اومامی" (umami) یک طعم خوشمزه و یکی از پنج مزه اصلی همراه با مزه شیرینی، مزه ترشی، مزه شوری و مزه تلخی است.
"اومامی" واژه‌ای ژاپنی(うま味) است که می‌توان آن را به "طعم خوش لذت بخش" ترجمه کرد. مردم طعم "اومامی" را از طریق گیرنده‌های گلوتامات می‌چشند.
اومامی معمولاً به شکل نمک در افزودنی‌های غذایی و با نام مونوسدیم گلوتامات (MSG) یافت می‌شود. به همین دلیل، در نظر دانشمندان "اومامی" مزه‌ای متمایز از شوری است.
"اومامی" در سال 1908 توسط یک شیمیدان ژاپنی به نام "کیکونائه آکدا" کشف شد. تعریف مزه اومامی دشوار است، ولی چیزی شبیه به مزه گوشت است. در سال 1909 "اومامی" در شکل پودری به نام "Ajinomoto" تولید، عرضه و فراگیر شد. از سال 1930 شرکت‌های غذایی در آمریکا شروع به استفاده از "MGS" کردند و در سال 1965 میزان تولید آن به 58 میلیون پوند در سال رسید.
در بخش دوم آزمایش، محققان با مشاهدات جالبی مواجه شدند. از شرکت کنندگان هر دو گروه خواسته شده بود تا سطح درک طعم خود را گزارش دهند و جالب آن که نتوانستند تعیین کنند که آیا نوشیدنی‌شان کافئین دار بوده یا نه.
کافئین مسئول ایجاد احساس آرامش و خواب آلودگی است. چه اتفاقی می‌افتد وقتی یک فرد قهوه می‌خورد؟ گیرنده‌های این احساس آرامش و خواب آلودگی سرکوب می‌شوند و فرد به نوبه خود احساس انرژی بیشتری می‌کند.
این مطالعه در حال حاضر نمی‌گوید که مصرف کافئین باعث می‌شود یک فرد غذاهای شیرین‌تر بخورد، بلکه صرفا به این معنی است که درک درست طعم و مزه را مستقیما بعد از نوشیدن قهوه در یک محدوده زمانی مشخص تغییر خواهد داد و کافئین دار بودن نوشیدنی ممکن است پس از آن موجب گرایش به مصرف قند بیشتر شود.
این مطالعه در "Journal of Food Science" منتشر شده است.
