10روش غلبه بر آروغ زدن
آروغ، معمولاً در نتیجه ی بلع هوا عارض می شود. به طور معمول همواره مقداری هوا و سایر گازها در دستگاه گوارش هر فرد وجود دارد که به طور متوسط باید اندکی کمتر از یک فنجان باشد. با این حال بدن دایماً در حال دریافت هوا و گازهای دیگر در طول روز است. بخش دیگر گاز در خود دستگاه گوارش تولید می گردد. طی 24ساعت معادل 10فنجان گاز در روده و معده تولید می شود. یعنی 9 فنجان بیش از حد مجاز. بدن دایماً در جستجوی یافتن راه هایی برای خارج کردن هوا و گاز اضافی است. یکی از این راه ها آروغ زدن است. نوشابه های غیرالکلی و آبجو قطعاً موجب بروز این مشکل می شوند. بزاق نیز حاوی حباب های کوچک هواست و با هر بار فرو دادن آن، مقداری هوا وارد معده می شود. افرادی که عادت به بلع هوا توأم با غذا دارند با این مشکل مواجه خواهند شد. ظاهراً آروغ زدن از جمله مشکلاتی است که کاملاً در منزل قابل درمان است. اغلب ما قادریم با تمرین، مقدار هوایی را که هنگام خوردن می بلعیم کنترل کرده و کاهش دهیم و از پزشک در مورد مشکلات جدی تر و مهم تر کمک بگیریم.
نسبت به وجود هوا و راه های ورود آن آگاه باشید
بنا به گفته ی یکی از متخصصان گوارش هر فرد قادر است حدود 142گرم هوا را هنگام قورت دادن ببلعد. افراد عصبی مرتباً این عمل را تکرار می کنند. وی در ادامه می افزاید: «گروهی از افراد به طور اجباری این عمل را انجام می دهند و مشکل آن ها تنها در نتیجه ی بلع زیاد بزاق ایجاد می شود.
این وضعیت را می توان با آموختن چگونگی کنترل واکنش غیرارادی بلع، بهبود بخشید. بهترین راه برای کنترل این واکنش، آگاه بودن نسبت به آن است. از دوستان یا نزدیکان خود بپرسید که آیا زیاد عمل بلع را انجام می دهند یا خیر؟ زیرا به احتمال زیاد اگر از دیگران کمک نگیرید خودتان متوجه این مسأله نخواهید شد. به محض وقوف یافتن به عادت زیاد انجام دادن عمل بلع، درصدد کنترل آن برخواهید آمد. به علاوه عادات فردی دیگری نیز وجود دارند که با تغییر آن ها می توان از وارد شدن هوای اضافی به دستگاه گوارش جلوگیری نمود.
0 از نوشیدن نوشابه های گازدار بپرهیزید.
0 آرام غذا بخورید و قبل از بلعیدن غذا آن را خوب بجوید.
0 همیشه با دهان بسته غذا را بجوید.
0 آدامس نجوید.
0 نوشابه را با بطری یا قوطی ننوشید. از نی استفاده نکنید.
0 غذاهایی که درصد زیادی هوا در آن ها وجود دارد نخورید. مانند بستی، آبجو، خامه ی زده شده، انواع سوفله ها و املت ها.
پرهیز از زدن آروغ های عصبی به صورت عادت
گفته می شود افرادی که به طور مزمن به بلعیدن هوا عادت کرده اند. ممکن است برای همیشه آروغ بزنند. زیرا آروغ باعث آروغ بیشتر می شود. به هر حال راه هایی برای کمک به این افراد وجود دارد. یکی از متخصصان گوارش به نام دکتر «ماروین شاستر» گاهی یک عدد مداد را برای آن دسته از افرادی که عادت به بلع هوا دارند و حین مواجهه با موقعیت های تنش زا، هوای زیادی را وارد دستگاه گوارش خود می کنند تجویز می کند. نگه داشتن یک مداد، چوب پنبه یا انگشت بین دندان ها باعث باز ماندن دهان و دشوار شدن عمل بلع می شود.
با غذاهای مولد گاز وداع کنید
همه ی ما تا حدودی بیش از مقدار لازم و کمی تندتر از حد مناسب غذا می خوریم و در نتیجه آروغ می زنیم. اما مسأله ما با افرادی که هر ساعت و هر روز آروغ می زنند تفاوت دارد. این نوع آروغ زدن، آروغ زدن مزمن است. شاید برای این افراد کاهش مقدار غذاهایی که موجب تولید گاز در قسمت های فوقانی دستگاه گوارش می شود، مؤثر باشد. این نوع غذاها عبارتند از: چربی ها و روغن ها مانند روغن سالاد، مارگارین و خامه ی ترش.
شکستن حباب های هوا به وسیله سایمتیکون
متخصصان امر به منظور مرتفع کردن این مشکل گاهی استفاده از داروهای ضد اسید مجاز بدون نسخه از قبیل Maalox plus, Mylanta II, Mylanta یا Di - Gel را که حاوی سایمتیکون می باشند پیشنهاد می کنند(1). سایمتیکون در معده حباب های بزرگ هوا را به حباب های کوچک می شکند و به این ترتیب تا حدودی آروغ زدن را کاهش می دهد. ولی از حجم گاز موجود در معده و روده نمی کاهد.
گاهی اوقات بهتر است آروغ بزنید
بعضی از پزشکان نیازی به فرونشاندن آروغ نمی بینند. زیرا به آن به عنوان عملکرد طبیعی بدن نگاه می کنند. بعضی از جوامع باور دارند که آروغ زدن برای افراد خوب است. در بعضی نقاط نظر خوشایند و مساعدی نسبت به آروغ زدن وجود دارد. بسیاری از مردمان هند یا سایر کشورهای شرقی آروغ زدن در جمع را امری عادی تلقی می کنند. البته اینجا کلکلته نیست و شما هم هندی نیستید. با توجه به این مسأله، ممکن است متخصصان به خاطر سپردن این مثل قدیمی را توصیه کنند: «آروغ زدن و تحمل شرمندگی آن بهتر از غلبه بر آن و تحمل درد است».
پی نوشت :
1. در ایران، دایمتیکون، آلومینیوم - ام.جی.اس. «ویراستار پزشکی»
منبع مقاله :
تکاک، دبورا، (1388) درمان های خانگی، مترجم: مینا اسماعیلی، ویراستار پزشکی: نوید محمدی، تهران: گلبرگ، چاپ پنجم