جمشید آموزگار در سال 1302 در شهر استهبان واقع در استان فارس در خانواده‌ای نزدیک به دربار به دنیا آمد. پدر وی در وزارت عدلیه رضاشاه قاضی بود و پس از آن به مقام وزارت فرهنگ در کابینه حسین علاء نیز رسید.
آموزگار در رشته حقوق و اقتصاد در دانشگاه تهران تحصیل کرد، سپس برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و در آن‌جا مدرک دکترای خود را در رشته مهندسی هیدرولیک اخذ کرد.
در همین زمان به‌عنوان کارشناس در سازمان ملل متحد مشغول به فعالیت شد و در زمینه‌های سدسازی، راهسازی، آبیاری و بهداشت با این سازمان همکاری کرد.
پس از بازگشت به ایران در سال 1334 به‌عنوان معاون وزیر بهداری در امور مهندسی به کابینه حسنعلی منصور راه یافت. حضور حبیب‌الله آموزگار در مجلس سنا سبب شد که پسرش با سرعت بیشتری مدارج ترقی در سیستم دولتی را طی کند. از سال 1337، آموزگار در دولت‌های مختلف به وزارت کار، کشاورزی، بهداری و کشور رسید. او از سال 1346 کارشناس بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول بود و حتی به ریاست مجمع سالانه این بانک نیز انتخاب شد.
اما مهم‌ترین و مناقشه برانگیزترین سمت آموزگار تا این زمان انتصاب او به وزارت دارایی در سال 1354 در کابینه امیرعباس هویدا بود. در همین سمت بود که ریاست هیات نمایندگان ایران را در مذاکرات اوپک برای تعیین قیمت نفت عهده‌دار شد و از این رهگذر به جرگه مشاوران شاه نیز پیوست.
در سال 1352 بود که به همراه تعدادی دیگر از سران اوپک به وسیله کارلوس، تروریست معروف ونزوئلایی گروگان گرفته شد اما چند روز بعد آزاد شد.
آموزگار در سال 1355 به حزب رستاخیز که توسط شاه تاسیس شده بود پیوست و به سمت دبیرکلی آن منصوب شد و یک سال بعد یعنی در سال 1356 تنها به مدت یکسال جانشین امیرعباس هویدا شد.
دوره کوتاه نخست‌وزیری او آبستن حوادث گوناگونی بود که برخی آن را تسریع‌کننده جریان انقلاب می‌دانند. درگذشت سیدمصطفی خمینی، انتشار مقاله احمد رشیدی مطلق، برقراری حکومت نظامی در اصفهان و آتش‌سوزی در سینما رکس آبادان مهم‌ترین این وقایع بود که در نهایت منجر به استعفای وی و مهاجرت به آمریکا شد. آموزگار تا پایان عمر در این کشور زندگی کرد و سرانجام هفته گذشته در 93 سالگی در شهر بتزدا ایالت مریلند درگذشت.
او فردی کم‌حرف بود و بعدها نیز حاضر نشد خاطرات سیاسی خود را از دوران خدمتش بازگو کند.
