ایرانیان از حدود سه هزار سال پیش با کشت انار آشنایی داشته اند. در آیین زرتشت نیز کشت و کار درخت انار در منازل کاری نیکو بوده است. همچنین در کتیبههای تخت جمشید کنده کاریهای بزرگی از انار دیده میشود. چنانچه گفته شده است ایران اولین زادگاه انار بوده و پس از آن انار به آسیای مرکزی، افریقا و یونان راه یافته است.
خواص درمانی انار:
انار طبیعتی سرد ومرطوب دارد، آب آن برای صاف کردن صدا، رفع خارش، تبهای صفراوی و زن حامله مفید است.
رنگ زرد صورت وخماری را بر طرف میکند و موجب روشن شدن پوست صورت میشود.
سرفهی گرم را تسکین میدهد، ادار را زیاد میکند.
روش مصرف انار برای درمان بیماری:
برای جلوگیری از استفراغ، انار ترش وشیرین را با پیه داخل آن بکوبید و با قند بجوشانید و آب آن را بنوشید. کسانی که قبل از غذا استفراغ میکنند، باید قبل از غذا آن را بخورند.
کسانی که از زخمهای دهان در عذابند، میتوانند هر روز دهان را چند بار با آب انار بشویند. زخمها برطرف میشوند.
هر شب کمی آب انار را بسوزانید، بعد نرم بسایید و با عسل مخلوط کرده و بر سینه وپشت ضماد کنید. سرفههای همراه با خون را درمان میکند.
آب انار را در ظرف مسی قرمز و سفید نشده ریخته بجوشانید وبه بدن بمالید. خارش و جوشهای خارش دار را درمان میکند.
برای برطرف کردن چرک گوشهی ناخن، یک عدد انار سالم را کنار آتش ملایم بپزید؛ بعد خوب له کرده و مانند مرهم روی زخم گذاشته و رویش را ببندید.
سر یک انار شیرین را سوراخ کرده و روی آتش ملایم بگذارید وبه دفعات تا آنجا که گنجایش داشته است روغن بادام شیرین یا روغن بنفشه را در آن ریخته تا جذب شود. سپس آن را فشار دهید و بمکید برای رفع سرفهی مزمن خشک بسیار مناسب است.
داخل انار را خالی کنید و در ان روغن گل سرخ بریزید و روی آتش ملایم گذارید؛ سپس چند قطره در گوش بچکانید برای درد گوش مفید است.
آب ترش و شیرین انار را با 100 گرم شکر مخلوط کنید وبخورید. مسهل صفرا ومقوی معده است.
مصرف بیش از حد انار:
اگر در خوردن انار اسراف کنید؛
غذا را در معده فاسد میکند، معده را سست مینماید وایجاد نفخ میکند.
خوردن انار با هسته یبوست ایجاد میکند.
مصرف زیاد انار ترش رودهها را خراش میدهد به خصوص اگر ناشتا خورده شود ممکن است موجب التهاب رودهها شود.
برگرفته از کتاب اسرار گیاهان دارویی تالیف احمد حاجی شریفی
