این روزها بحث اعمال عوارض روی بازی های خارجی برای حمایت از بازی سازی داخلی بسیار داغ است. بنیاد ملی بازی های رایانه ای می گوید که بازی های ایرانی در رقابت نابرابری با بازی های خارجی حضور دارند و همین موضوع می تواند ضربه سنگینی به تولید کنندگان آن ها وارد کند. بازی «چهره شیطانی» نیز یکی از همین دست بازی های داخلی است.
داستان ساخت و نهایی شدن این بازی می تواند بهترین نمونه از مشقت هایی باشد که بازی سازان ایرانی برای ساخت یک عنوان، آن هم برای پی سی، تجربه می کنند. در ادامه به بررسی این نکته خواهیم پرداخت که چهره شیطانی تا چه حدی از سد مشکلات فراوان و عجیب و غریب گذشته و تا چه میزان در سرگرم کردن مخاطب موفق عمل می کند.
جدایی هومن از ایران
از همان ابتدای آشنایی با شخصیت اصلی بازی می توان فهمید که تم داستانی بازی بیشتر به آثار غربی شباهت دارد تا داستان های درام و داکیو درام ایرانی و خود سازندگان بازی در استودیو «ماسک ابدی» نیز روی این موضوع تاکید دارند.
دکتر هومن تدبیری که ظاهراً نامش در نسخه استیم بازی تغییر خواهد کرد، به علت ورشکستگی در کار خود، در شرایط پیچیده ای قرار گرفته و با تصمیمات نادرست در مسیر اشتباهی در زندگی خود قدم بر می دارد. انتخاب های بد دکتر هومن او را در نهایت به روز دادگاه و محاکمه می کشاند و قبل از این که همه چیز برای همیشه تمام شود، آخرین آینه ای که او می بیند، سرنوشت زندگیش را به طرز غحیبی تغییر می دهد.
داستان بازی طی اپیزودهای کوتاهی دلایل فروپاشی شخصیت هومن و تبدیل آن به یک شخصیت شیطانی را نشان می دهد. ایده جذاب بازی که با سفرهای زمان و نگاه کردن در آینه شکل می گیرد و حسابی اول کار شما را ذوق زده می کند، در ادامه درست پرورش پیدا نکرده و کشش داستانی آن بهم می خورد.
شاید باید به سازندگان این بازی حق داد که کمبودهای زیادی که آن ها در تولید بازی با آن ها مواجه بودند، کار را برای ادامه دادن داستان بازی با همان کیفیت ابتدایی سخت کرده است.
البته می توان انتقادی را متوجه سازندگان بازی در بخش پردازش داستان کرد، جدا از آن که بسته بودن دست ماسک ابدی در خلق محیط هایی که بتواند داستان بازی را پرورش بدهد، بعضاً باگ ها و مشکلاتی در قصه بازی دیده می شود که ربطی به مسائل فنی آن ندارد. دیالوگ ها در مواردی آن طور که باید شاید در مکان های درستی بیان نمی شوند و ممکن است تاثیر گذاری کافی را نداشته باشند.
راه رفتن به سبک ایرانی
سبک کلی بازی را می توان شبیه ساز راه رفتن دانست که نمونه های خوبی از آن در سطح جهانی در سال گذشته میلادی برای پی سی و کنسول های نسل هشتم منتشر شد. یکی از این بهترین نمونه ها که از نظر شرایط شباهت زیادی به چهره شیطانی دارد، عنوان What Remain of Edith Finch در همین سبک است که کمترین هزینه فنی، به یکی از تاثیرگذارترین بازی های سال گذشته تبدیل شد.
چهره شیطانی در بین دو لبه حرکت می کند؛ یک بازی مستقل با ایده های جذاب و یک بازی AAA با مراحل سینمایی سنگین و جذاب. شخصاً حس میکنم که هر لحظه ای که بازی تلاش می کند تا در حد یک بازی بزرگ ظاهر شود، به دلیل محدودیت های فنی که توجیح پذیر هم هستند، زمین می خورد و در عوض ایده هایی که در بخش گیم پلی خود دارد و با بخش داستانی آن ترکیب می شوند، دست کمی از عناوین بزرگ و تاثیر گذار خارجی ندارند.
مراحل زیبا و خلاقانه ای در بازی حضور دارند که استانداردهای سبک شبیه ساز راه رفتن به خوبی در آن ها گنجانده شده است. این مراحل با سرعت زیادی به پایان می رسند و در عوض بیشتر زمان شما در مدت زمان دو ساعته ای که برای اتمام بازی لازم است، صرف تلاش برای انتقال اجسام از نقطه ای به نقطه دیگر خواهد شد.
طبق گفته سازندگان بازی، این دست مشکلات که در آن مجبور می شوید برای حمل دو قطعه، دوبار مسافت طولانی و تکراری را طی کنید، در نسخه بازی که روی پلتفرم های ایرانی منتشر شده است، برطرف شده و ریتم بازی به حالت استاندارد بیشتر نزدیک شده است.
ایرادی به مدت زمان بازی که نهایتاً دو ساعت طول می کشد نیست اما این دو ساعت می توانست به شیوه بهتری و با همان المان هایی که در خود بازی وجود دارند، پر شود. معماهای بازی به خوبی ریتم بازی را حفظ می کنند اما از طرف دیگر، سخت است که اسم آن ها را معما بگذاریم.
این که وقت شما به جای حل معما و اکتشاف صرف جابجایی بین نقاط مختلف بازی می شود، مشکلی است که امیدواریم در نسخه نهایی بازی که قرار است در استیم منتشر شود، به طور کامل رفع شود.
زندگی به سبک ایرانی
یکی از نکات مثبت چهره شیطانی را می توان در وحدت هنری آن پیدا کرد. طراحی محیط، چه در محیط های عادی و چه در صحنه های ماورایی، با وحدت موضوعی جالبی طراحی شده و ساختار مستحکمی دارد.
سایه زنی ها و طراحی اجسام بازی نیز از دیگر نکات مثبت چهره شیطانی محسوب می شود که آن را جز بازی های بالا رده داخلی جای می دهد. البته باگ های ریز درشتی در بازی وجود دارد که امیدواریم در آینده ای نزدیک شاهد رفع شدن آن ها باشیم.
چهره شیطانی داستانی از سختی و رنج است. داستانی که خود سازندگان آن نیز در ساخت این بازی با آن دسته و پنجه نرم کرده اند. مشکلات سربازی اعضای تیم و موضوعات مالی و عدم حمایت کافی، موضوعاتی هستند که آن ها را بین هر استارت آپ ایرانی برای دفعات زیادی می شنویم.
چهره شیطانی هنوز نیاز به کار دارد و ماسک ابدی می گوید که این بازی تنها نسخه دمویی از بازی اصلی آن ها است و همین موضوع باعث می شود که برای آینده آن ها هیجان زده شویم. تا آن زمان، چهره شیطانی ارزش امتحان را با کمی ارفاق دارد.
