۱۱ نفر از ستارگان موسیقی که در سال ۲۰۱۶ با آن ها وداع کردیم

سال 2016 در تاریخ به عنوان سالی که تغییرات سیاسی بزرگ و چالش‌های فرهنگی عجیبی شکل گرفت، شناخته خواهد شد. سالی که بسیاری از نوازندگان افسانه‌ای را از دست دادیم. افرادی مانند: دیوید بووی، پرینس و موریس وایت.

هر کدام از این مرگ‌ها به ما یادآور شدند که این افراد در زمانه خودشان چقدر روی جریان اصلی فرهنگ و موسیقی تاثیرگذار بوده‌اند.  با بنیتا همراه باشید تا نگاهی به زندگی و آثار این نوازندگان بیندازیم.

کریستینا گریمی

Credit: GETTY

گریمی در ابتدای حرفه‌ی کاری خود بود که قربانی یک ترور شد. او به تازگی دومین آلبوم خود را یک ماه پیش، قبل از مرگ نابه‌هنگامش ارائه داده بود. گریمی آلبوم (Side A) را به صورت مستقل منتشر کرد، آلبومی که او را به عنوان یک تصنیف‌سرای بالغ معرفی کرد.

شارون جونز

Credit: GETTY

نقطه‌ای تاریک بر مرگ شارون جونز سایه افکنده است؛ زیرا خانواده‌ی او می‌گویند: شارون از نتایج یک سکته‌ی قلبی بعد از شنیدن نتایج انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2016 رنج می‌برد. او هرگز نتوانست این اتفاق را فراموش کند. اگرچه او در طول یک دهه‌ی گذشته از بیماری رنج می‌برد اما با این حال مرگ ناگهانی او برای همه شوکه‌کننده بود. 

بعد از این‌که سال‌ها تلاش، سرانجام توانست طرفداران بسیاری را به خود جلب کند و حتی سوژه‌ی یک مستند هم شده بود. به‌عنوان یک بازیگر، شارون سال‌ها تجربه را با خود به یدک می‌کشید با این حال، تماشاگران می‌توانند شهادت بدهند که دیدن او به صورت زنده یک تجربه وصف‌ناشدنی است.

دیوید بووی

Credit: GETTY

مرگ دیوید بووی یک شوک بزرگ برای تمام علاقه‌مندان موسیقی در سراسر دنیا بود. این مرگ درست چند روز بعد از سالگرد تولدش و ارائه‌ی آخرین آلبوم او به نام «ستاره‌ی سیاه» و همچنین مبارزه‌ی مخفیانه‌ی 18 ماهه‌ی او با بیماری سرطان کبد روی داد. آلبوم ستاره‌ی سیاه نه‌تنها یکی از قدرتمند‌ترین کارهای او در چند سال گذشته بود؛ بلکه نشانه‌های پیدا و پنهانی از مبارزه‌ی او با بیماری و مناز‌عه‌ای درونی در برابر پذیرش مرگ و میل به ادامه‌ی خلق آثار جدید را می‌توان در کارهای او به خوبی مشاهده کرد.

به‌عنوان یک سمبل فرهنگی، دیوید بووی نماینده‌ی امید و آینده‌ی انسانیت بود که دیدگاه‌های پیشرویی در زمینه‌ی سیاست، استایل و موسیقی داشت. مرگ دیوید بووی برای جریان‌های آوانگارد یک ضایعه‌ی بزرگ است.

آلن وگا

Credit: GETTY

وگا به‌عنوان یک قهرمان موسیقی زیرزمینی باقی خواهد ماند. به‌عنوان عضوی از گروه موسیقی «سواساید» وگا تاثیر عمیقی روی هنرمندان مختلف از ژانرهای گوناگون مثل: راک، موسیقی الکترونیک، صنعتی، تکنو و پاپ گذاشته است. وگا در گروه سواساید همراه با مارتین ریو توانست قطعاتی تجربی و شاهکارهایی مینیمال را خلق کند که ساختارهای معمولی شعر و غزل‌سرایی صریح را بشکند. این روش منحصربه‌فرد منجر به خلق آثاری چون: «رویا ببین عزیزم، رویا ببین» شد که شاهکاری پر زرق و برق و سروده‌ای صمیمانه و شخصی است.

گلن فری 

Credit: GETTY

اگرچه فری در دهه‌ی 80 توانست به تنهایی موفقیت‌های زیادی را به‌دست آورد، اما او را بیشتر به‌خاطر تاسیس گروه «ایگلز» می‌شناسند. فری و اعضای گروهش توانستند یک گروه راک موفق کالیفرنیایی را ایجاد کنند. این گروه تحت تاثیر سبک بلوز، راک و بلوگراس دهه‌ی 60 قرار داشت. از 7 آلبوم این گروه 6 آلبوم در دهه‌ی 70 منتشر شدند که نماینده‌ی موسیقی‌های پیشگام این دهه است. موسیقی آن‌ها نه تحت تاثیر سبک پراگ راک و نه موسیقی فانک و رقص معاصرانشان قرار داشت.

پرینس

Credit: GETTY

پرینس درست مثل بووی یک هنرمند اصیل بود که توانایی این را داشت تا از ژانرهای موسیقی عبور کند و چارچوب‌های معمول را به چالش بکشد. یک استعداد نادر و انقلابی که تصور ما از ستاره‌های پاپ را برای همیشه تغییر داد. آهنگ‌هایی مثل: «باران بنفش» و «بیا بریم دیوانه» به‌خاطر تغزل تند و قطعات شایسته‌شان توسط جامعه پذیرفته شدند. پرینس نیاز جامعه به یک الگوی فوق‌العاده‌ی موسیقی، به‌عنوان یک ترانه‌سرا، خواننده، رهبر گروه و یک خلاق رویاپرداز را با توانایی منحصربه‌فردش پاسخ داد.

لئونارد کوهن

Credit: GETTY

در طول سال گذشته، انکار کوهن از چیزی خبر داشت؛ زیرا اغلب اظهارات متناقضی را در مورد پذیرش و عدم پذیرش مرگ، به رسانه‌ها اعلام می‌کرد. به گذشته که نگاه می‌کنیم خیلی دردناک است که بدانیم کوهن از زمان کوتاهش در این دنیا مطلع بوده است. «تو تاریکی را می‌خواهی» چهاردهمین آلبوم استودیوئی کوهن است که به ما بینشی در مورد موسیقی راک می‌دهد. این آلبوم بر روی مرگ و خدا تمرکز دارد و نشان‌دهنده‌ی توانایی نادر کوهن به‌عنوان یک ترانه‌سراست. میراث کوهن جاودان خواهد ماند؛زیرا توانست سوالات دردناکی در مورد مرگ و ترس از این پدیده را به عشقی غیرقابل رسوخ و مرثیه‌هایی ماندگار تبدیل کند.

موریس وایت

Credit: GETTY

تعداد کمی از هنرمندان موفق شده‌اند تا سبک‌های مختلف (آر اند بی، سول، دیسکو و پاپ) را تجربه کنند و در عین حال تبدیل به یک گروه موفق هم بشوند. این همان دلیلی است که مرگ موریس پایه‌گذار گروه موسیقی «خاک، باد و آتش» را برای هنر‌دوستان سخت می‌کند. وایت یکی از تاثیرگذارترین گروه‌های موسیقی را بنا نهاده است. این گروه، ژانر فانک را به‌صورتی انقلابی تغییر داده و تاکید زیادی روی همراهی ارکستر و جزئیات در اجرای موسیقی داشته است.

مرل هگرد

Credit: GETTY

مرل برای خودش یک پا انقلابی است. در طول زندگی کاری‌اش هگرد در مقابل روش‌های مرسوم آموزش موسیقی کانتری مخالفت می‌کرد و کمک کرد تا یک نوع استایل جدید در این حوزه شکل بگیرد. 

پل کانتنر

Credit: GETTY

کانتنر همچنان به‌عنوان مهم‌ترین چهره‌ی سبک سایک و فانک‌راک به حساب خواهد آمد. به‌عنوان یکی از پایه‌گذاران گروه‌های «هواپیمای جفرسون» و «سفینه جفرسون»، کانتنر بیش از 5 دهه به ارائه موسیقی تاثیرگذار راک پرداخت. بینش برتر کانتنر در نوشتن ترانه به او کمک کرد تا ژانر راک را از بقیه ژانر‌ها که اثرگذاری فرهنگی خود را دست می‌دادند جدا کند و او را وارد قلمرویی کند که فی‌الواقع دهه‌ی 60 و 70 را تعریف کرد.

فایف داگ

Credit: GETTY

در ماه نوامبر امسال، گروه هیپ‌هاپی به نام «کوئست» ششمین و آخرین آلبوم خودشان به نام «ما از این‌جا به بعد هوای آن را خواهیم داشت» و «ممنوم به خاطر خدماتت» را منتشر کردند. این آلبوم آخرین کار این گروه هیپ‌هاپ، بعد از 18 سال بود. جدای از این توقف طولانی و تغییرات بزرگی که در چشم‌انداز هیپ‌‌هاپ صورت گرفته است، آلبوم یک کار موثر، هوشمندانه و شاید باید گفت که شاهکار است.

برای خیلی‌ها به‌نظر می‌رسید که کار این گروه هرگز متوقف نشده بود. با این‌حال جشن‌گرفتن به‌خاطر این آلبوم، بدون یکی از اعضای گروه (فایف‌داگ) که برای موفقیت گروه در دهه‌ی 90 بسیار موثر بود کامل به نظر نمی‌رسد. این آلبوم چند ماه بعد از مرگ او در ماه مارس منتشر شده است. 

منبع: elle