به گزارش ایسنا، اشرف بروجردی شامگاه جمعه 31 فروردین در آیین بزرگداشت سعدی در محل آرامگاه سعدی بیان کرد: افصح‌المتکلمین سعدی شیرازی زیستن در بستری از علم فرهنگ را تجربه کرد و مقام دانشوری و اندیشگری یافت.
وی با اشاره به صبغه سعدی در فراگیری دانش در نظامیه بغداد و در جوار احمد و محمد غزالی، او را وارث هویت ایرانی دانست و افزود: خلق حکایت‌های کوتاه و درآمیختن نظم و نثر و نیز آوردن مضامین عارفانه و عاشقانه نقل داستان‌هایی در گلستان و بوستان که به آثار غزالی شباهت دارد و همه نشان از تعلیم و تربیت دارد.
بروجردی با ییان اینکه اندیشه‌ای که سعدی را از غزالی و غزالی‌ها متمایز می‌کند نمونه‌ای از ذهن وقاد و قلم نقاد سعدی در ساحت اجتماعی و شیوه بیان او با آزادمنشی است، افزود: سعدی با آنکه آمد و شد بسیار به دربار داشت و حاکمان فارس را مدح گفت، به جای اغراق در مدایح به پند پرداخت و آن‌ها را متوجه کرد که در دوران حکومتشان از برپایی عدالت و تدبیر خردمندانه گریزی ندارند.
رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی با بیان اینکه سعدی به تکریم ممدوح بسنده نمی‌کند، خاطرنشان کرد: این موضوع نشانگر سوگیری هوشمندانه او در برابر گفتمان حکومتی است؛ بدین‌معنا او برادران جوینی و دو تن از اتابکان سلغری را می‌ستود؛ اما در مدح آن ها نیز از نصیحت کناره نگرفت.
وی اظهار کرد: سعدی بیش از همه و پیش از همه استاد سخن است؛ اما در قلمرو معنا تصویری ناب از معلم اخلاق را از خود به جا گذاشته که هم در ساحت تعلیم تربیت فردی و هم در ساحت اجتماعی کافی است.
بروجردی ادامه داد: منظومه بوستان با نگاهی آرمان‌گرایانه به جامعه سروده شده است و در آن افراد به گونه‌ای تصویر می‌شوند که باید باشند و مخاطب سعدی در این کتاب جز باب اول ناشناس است و در باب اول روی سخن با حاکم است و موضوع کشورداری و رعایت عدل است. باید باریک‌بینانه به حکایت‌ها نگریست تا بدانیم نقد و سوگیری بر جانبداری حاکم است و نگاه او در بوستان به شیوه‌های اصلاح کشورداری در عین حفظ روحیه جانبداری از حکومت است.
رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران اظهار کرد: از بوستان سعدی گفتمان حکومتی برمی‌آید که ماحصل نقد ساختار حاکم در بیانی هنرمندانه است. او در ترسیم آرمان‌شهرخود به جهان‌بینی افراد توجهی ویژه دارد. با باور به فنا و اینکه انسان جاودانه نیست در باب اول بوستان مواجهیم.
بروجردی از دیگر شیوه‌های سعدی را تشویق و تنبیه توامان دانست و گفت: او شاهان دادگر را به سرانجام نیکو بشارت می‌دهد و ظالم را از عاقبت شوم بر حذر می‌دارد.
او در خاتمه با بیان اینکه از دیگر نکات این است که سعدی گاه پارسایان را در مقابل حکومت قرار می‌دهد، خاطرنشان کرد: این روش جامعه آرمانی سعدی را بهتر شکل می‌دهد.
