بررسی فیلم Blockers: این بار نوبت دخترهاست!

Blockers داستان سه دختر دبیرستانی –جولی Julie با انگیزه (کاترین نیوتن Kathryn Newton)، کایلای Kayla خوش‌تیپ (گرالدین ویسناتان Geraldine Viswanathan) و سم بدون اعتماد‌به‌نفس (گیدون آدلون Gideon Adlon) – را روایت می‌کند. این سه دوست که از زمان مهدکودک باهم دوست بودند، به هم قول می‌دهند جشن فارغ‌التحصیلی‌شان را به شبی خاطره‌انگیز تبدیل کنند. شاید به نظرتان Blockers نسخه‌ای دخترانه‌ از یک کمدی نوجوانانه‌ی دهه‌ی 80 میلادی به نظر برسد، اما در اصل هیچ شباهتی به آن ندارد.
اسم فیلم از والدین سخت‌گیر این سه دختر الهام گرفته شده است، والدینی که متحد شده‌اند تا در این جشن فرزندانشان را تعقیب کنند تا مطمئن شوند اشتباهی از آن‌ها سر نمی‌زند. لیزا Lisa (با بازی لزلی من Leslie Mann)، مادر جولی یکی از شیک‌ترین افراد این گروه است. پدر کایلا Kayla، میچل Mitchell (با بازی جان سنا John Cena) مردی هیکلی احساساتی است که یا عصبانی است و یا در حال گریه کردن است. هاینتر Hunter (آیک بارینهولتز Ike Barinholtz) پدر سم که از همسرش طلاق گرفته است که از همه‌ی آن‌ها بدنام‌تر و درعین‌حال پرانرژی‌تر است.کی کانون Kay Cannon کارگردانی این فیلم را بر عهده دارد. کانون نویسنده و کارگردان برنده‌ی جایزه‌ی «30 راک» 30 Rock است که فیلم‌نامه‌ی «آوازخوان حرفه‌ای» Pitch Perfect و دو دنباله‌ی آن را هم در کارنامه دارد. در Blockers کانون بر روی فیلم‌نامه‌ای از برایان کهویی Brian Kehoe و جیم کهویی Jim Kehoe کار می‌کند. فیلم‌نامه‌ای که به نظر می‌رسد پر از شوخی‌های نوجوانانه باشد. شوخی‌های که در بطن داستان گنجانده شده‌اند و اصلاً توی چشم نمی‌زند. فیلم روندی سریع دارد و کانون به‌خوبی هیجان را در سرتاسر فیلم پخش کرده است.
اگر والدین فیلم Blockers را منشأ اصلی طنز این فیلم ندانیم، قطعاً سه دختر ماجرا هستند که طنز مخصوص به خودشان را به ماجرا اضافه می‌کنند. پسران جوان که نقش‌های مقابل این سه دختر را بازی می‌کنند هم‌ بازی خوبی از خود به‌جای گذاشته‌اند. جیمی بلینگر Jimmy Bellinger در نقش چد و میلی رابینز Miles Robbins در نقش کانر Connor جلوی دوربین رفته‌اند. جولی که در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس UCLA قبول شده است، در حال درگیری با مادرش بر سر رفتن به دانشگاه است، داستانی که شما را به یاد «لیدی برد» Lady Bird می‌اندازد. البته که روایت «لیدی‌برد» از این داستان هنری‌تر از Blockers است.
Blockers که می‌تواند به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های امسال تبدیل شود، فقط داستان خوش‌گذرانی این سه دختر نیست. این فیلم نشان می‌دهد چطور این سه دختر آینده‌ی خود را در دست می‌گیرند.و حالا برخی از نقدهای این فیلم:
کریس نشواتی CHRIS NASHAWATY منتقد اینترتینمنت ویکلی Entertainment Weekly در مورد این فیلم نوشته است:
درست مثل «پای آمریکایی» American Pie و «خیلی بد» Superbad اگر عمیق به Blockers نگاه کنیم، تصویرگر سنت‌ها و فرهنگ زندگی افراد است. بااین‌وجود، فیلم این ارزش‌ها را در غالب شوخی‌های جنسی به مخاطب می‌رساند. اگر پیام این فیلم این باشد که دخترها هم درست به‌اندازه‌ی پسرها می‌توانند خوش بگذرانند باشد، بازهم پیام آن‌چنان جدیدی نیست؛ اما وقتی‌که این پیام با این ظرافت درون فیلم گنجانده شده است، می‌توان مطمئن شد که این فیلم شروعی برای اتفاقاتی عمیق‌تر و تأثیرگذارتر است.
اپریل ولفی April Wolfe منتقد درپ TheWrap در مورد Blockers نوشته است:
یکی از نکات مهم این فیلم این است که فیلم‌نامه‌ی آن توسط پنج مرد نوشته شده است. فیلم‌نامه‌ی آن یک جورهایی در همان حال و هوای «پای آمریکایی» گیر کرده است. اثر قلم مردان در فیلم کاملاً حس می‌شود. شخصیت‌های فیلم تحت تأثیر فیلم‌های دهه‌ی 80 و 90 میلادی تصور می‌کنند باید روز جشن فارغ‌التحصیلی‌شان حسابی خوش بگذرانند. البته حضور پنج مرد پشت فیلم‌نامه‌ی این فیلم خوبی‌هایی هم داشته است: سه پسر جوان فیلم با اینکه حسابی خوش‌گذران‌اند اما به معنای واقعی کلمه جنتلمن هستند. آن‌ها می‌دانند در هر موقعیتی کار درست چیست. دیدن این نوع جدید از پسرهای نوجوان در این فیلم واقعاً جای خوشحالی دارد.برایان تالریکو Brian Tallerico منتقد روزنامه‌ی راجربرت rogerebert نظری متفاوت در مورد این فیلم دارد:
واضح است که Blockers پر از ایده‌های ناب کمدی و صحنه‌های خنده‌دار است. بازیگران این فیلم به‌خوبی با حرکات بدن و صورت و زمان‌بندی مناسب خنده را بر روی لبانتان می‌آورند؛ اما به نظر می‌رسد به قسمت‌هایی از فیلم زیادی پرداخته شده است و قسمت‌هایی از آن هم کاملاً رها شده‌‌‌اند. نیم ساعت اول فیلم برای من عالی بود، چراکه نشان‌دهنده‌ی هنر کانن درگرفتن بازی‌های فوق‌العاده از بازیگران بااستعداد است؛ اما بعد از آن فیلم وارد سراشیبی می‌شود، تمام صحنه‌ای فیلم به نظر احمقانه می‌رسند. ظرافت فیلم که در اوایل کاملاً مشهود است به‌مرور کاملاً محو می‌شود. این فیلم نام پنج فیلم‌نامه‌نویس را پای خود دارد. البته اگر کسی هم این موضوع را به شما نگفته بود، خودتان به‌راحتی متوجه آن می‌شدید. چراکه عدم توازن لحن این فیلم کاملاً مشهود است.
منوهلا دارگیس MANOHLA DARGIS منتقد نیویورک تایمز The New York Times نوشته است:
قابل‌توجه‌ترین جنبه‌ی Blockers روان بودن آن است. موضوعی که با توجه به شوخی‌های جنسی زیاد آن کاملاً غیرمنتظره به نظر می‌رسد البته به همین دلیل است که شخصیت‌های فیلم کاملاً غیرواقعی هستند. باز هم در این بین هانتر که نقش پدری بد را بازی می‌کند تا حدی واقعی و قابل‌باور به نظر می‌رسد. در زندگی واقعی هیچ‌کس به‌اندازه‌ی شخصیت‌های این فیلم عجیب، بی‌روح و حتی دیوانه نیست.
فیلم در جلب نظر جانی اولینسکی Johnny Oleksinski منتقد نیویورک پست New York Post موفق نبوده است:
Blockers تازه‌ترین نمونه از ژانر ناامید‌کننده‌ی جدید است که تازگی‌ها فراگیر شده است: آدم‌های احمق تصمیم‌های اشتباهی در زندگی‌شان می‌گیرند و دو ساعت احمقانه را برای شما رقم می‌زنند. تا به امروز به موضوع گروهی که می‌خواهند خوش بگذرانند بیش از حد پرداخته شده است. البته این ژانر فقط دختران دبیرستانی و پدر و مادران سخت‌گیر را کم داشت که با این فیلم این مشکل هم حل شد!
همچنین بخوانید:
بررسی فیلم Rampage: فیلمی سرگرم‌کننده برای تماشا در یک روز تعطیل

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.