سایر روش‌های تشخیصی ارزشمند شامل بررسی نمونه‌های بافتی در زیر میکروسکوپ و آزمایش خون به منظور شناسائی پادتن‌ها می‌باشند. بعضی آزمایش‌ها فقط در مراحل اولیه بیماری مفید هستند و گاهی بیش از یک آزمایش برای تایید بیماری لازم است. تبخال تناسلی ممکن است با سایر بیماری‌ها از جمله سیفلیس اشتباه شود. تعداد کمی از زنان مبتلا به تبخال تناسلی از ابتلای خود مطلع نیستند، زیرا تبخال در گردن رحم ایجاد شده و چون گردن رحم حس درد ندارد، متوجه بیماری نمی‌شوند.
عفونت‌های تبخالی چگونه درمان می‌شوند؟
هیچ واکسنی برای جلوگیری از بیماری وجود ندارد. اما داروهای ضدویروس خوراکی مثل آسیکلویر و داروهای مشابه آن به خوبی عفونت‌های تبخالی را درمان می‌کنند. این داروها را می‌توان به منظور مقابله با یک حمله حاد بیماری و هم برای جلوگیری از عود تبخال به کار برد. مقادیر کم دارو ممکن است در کاهش دفعات حمله تبخال در بیماران مبتلا به عود مکرر مفید باشد.
چگونه از انتقال بیماری جلوگیری کنیم؟
سالانه حدود صدها هزار نفر به تبخال مبتلا می‌شوند. جلوگیری از این بیماری حتی قبل از شروع علائم ایجاد کننده سرایت بسیار اهمیت دارد. احساس سوزش، خارش، یا درد در ناحیه‌ای از بدن که قبلاً مبتلا به تبخال بوده، ممکن است علامت عود تبخال باشد. لذا از تماس آن قسمت از بدن با سایر افراد باید اجتناب شود.
در افراد مبتلا به تبخال تناسلی برای پیشگیری از انتقال بیماری، شخص باید از رابطه جنسی در زمان عود علائم خودداری کند. استفاده از کاندوم در پیشگیری از سرایت بیماری به همسر می‌تواند بسیار مفید باشد. تبخال نه تنها زمانی که هیچ زخمی هنوز به وجود نیامده، قابل سرایت است، بلکه بیشتر عفونت‌های تبخالی در این زمان منتقل می‌شوند.
هم اکنون تخمین زده می‌شود که بیش از 80 درصد عفونت‌های تبخال تناسلی زمانی منتقل می‌شوند که هیچ گونه علائم مشخصی بر روی پوست وجود ندارد. سال‌هاست که بیماران می‌دانند اگر در زمانی که تبخال دارند کسی را ببوسند یا رابطه جنسی داشته باشند، می‌توانند او را مبتلا به تبخال کنند.
علی رغم این آگاهی، افزایش 30 درصد در شیوع عفونت‌های تبخالی در دو دهه اخیر گزارش شده است. این افزایش به دلیل وجود ویروس در پوست در غیاب هر گونه ضایعه و احتمال انتقال آن در این شرایط بالینی بوده است. اخیراً ثابت شده افرادی که هیچ گونه سابقه حمله تبخال نداشته‌اند ولی در آزمایش خون آن‌ها آنتی بادی‌های ضدویروس تبخال وجود دارد، می‌توانند ویروس را از لب‌ها یا پوست خود اشاعه دهند.
بیمارانی که داروی آسیکلویر را به طور مرتب و طولانی مصرف می‌کنند، ویروس‌های کمتری اشاعه می‌دهند. بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که استفاده روزانه از یکی از این داروها شانس انتقال بیماری از شخصی به شخص دیگر را کاهش بدهد اما این مطلب هنوز به اثبات نرسیده است.
تبخال چشمی
ویروس تبخال می‌تواند چشم را مبتلا کرده و ایجاد زخم قرنیه نماید. درد، حساسیت به نور، قی کردن چشم و احساس وجود شن یا جسم خارجی در چشم از علائم این بیماری است و در صورت عدم درمان مناسب و سریع ممکن است منجر به آسیب دائمی چشم شود.
خوشبختانه داروهایی در دسترس هستند که کاملاً در کنترل عفونت موثرند و از زخمی شدن قرنیه جلوگیری می‌کنند. هر بیماری که احتمال ابتلا به عفونت چشمی تبخالی را در مورد خود می‌دهد، باید بلافاصله توسط چشم پزشک معاینه شود.
عفونت‌های تبخالی در حاملگی
مادر باردار مبتلا به عفونت تبخال تناسلی می‌تواند در هنگام زایمان طبیعی، ویروس را به نوزاد منتقل کند. اگر تولد طفل همزمان با اولین حمله تبخال تناسلی باشد آسیب شدیدی ممکن است به طفل برسد. زنانی که از ابتلای خود به تبخال تناسلی آگاهی دارند یا فکر می‌کنند که ممکن است به آن مبتلا باشند، برای حفاظت از نوزاد باید این موضوع را با پزشک زنان در میان بگذارند.
در صورت ابتلا همسر به تبخال تناسلی زن باردار بایستی از تماس جنسی با او (به ویژه در اواخر حاملگی) خودداری کند. در غیر اینصورت استفاده از کاندوم لازم است. نوزادان ممکن است به دنبال تماس با ویروس، به عفونت‌های غیرتناسلی نیز مبتلا شوند. اگر مادر یا پرستار کودک، مبتلا به ضایعات فعال بر روی لب‌ها یا دست‌ها باشند، نوزاد ممکن است آلوده شود.
افراد خانواده یا دوستانی که دچار عفونت‌های تبخالی فعال هستند نباید با نوزاد تماس داشته باشند. هیچگونه مراقبت خاصی برای زنانی که در زمان زایمان مبتلا به تبخال غیرفعال (تناسلی یا غیرتناسلی) هستند ضرورت ندارد. از آنجا که عفونت مادر فعال نیست نوزاد نیز در معرض خطر قرار نمی‌گیرد.
عفونت تبخالی در بیماران بسیار ناتوان
عفونت تبخالی در کسانی که مبتلا به سرطان هستند، یا عضو پیوندی دارند یا مبتلا به بیماری وخیمی می‌باشند، می‌تواند کشنده باشد، زیرا سیستم ایمنی بدن آنان در مقابل عفونت کارایی کافی ندارد.
آیا تبخال ریشه کن می‌شود؟
در حال حاضر درمان قطعی شناخته شده‌ای برای تبخال وجود ندارد و هیچ داروئی نتوانسته است ویروس را در ریشه‌های عصبی مبتلا از بین ببرد، ولی تلاش برای تهیه داروئی که تعداد و شدت حملات تبخال و یا خطر گسترش عفونت‌های بدون علامت ویروس را کاهش دهد، ادامه دارد.
برای خواندن بخش اول- چگونه نسخه تبخال را بپیچیم- اینجا کلیک کنید.